Χῆρες, μητέρες καὶ θυγατέρες (μαυροκαμμένες καὶ μαυροφορεμένες στὴν πλειοψηφία τους) προελαύνουσες στὶς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1946 στὴν πλατεία Συντάγματος, κυρίως ἐκ τῆς περιόδου τῶν πολέμων 1912-1922, ὅπως μαρτυρᾶ καὶ ἡ σημαία τους.
Καὶ δὲν ἦσαν μόνον αὐτές… Μερικές, ἐλάχιστες ἀναλογικῶς ἦσαν αὐτές… Ἐλάχιστες μόνον, ἀπὸ παρελθόντα ἔτη…
Διότι ἡ φρίκη τοῦ θανάτου δὲν ἐτσάκισε μόνον αὐτές… Ἁπλῶς αὐτὲς ἦσαν τὰ ἀπομεινάρια μίας ἄλλης περιόδου κατοχῆς καὶ μίας ἄλλην ἐμπολέμου περιόδου…
Πίσω ἀπὸ αὐτές, τὶς ἐλάχιστες γυναῖκες, ποὺ πράγματι εἶχαν νὰ θρηνήσουν καὶ νὰ καταθέσουν λίγες πληροφορίες, ἀναφορικῶς μὲ τὴν φρίκη ποὺ ἐβίωσαν ἦσαν κι ἄλλες… Αὐτὲς οἱ γυναῖκες θύματα μίας ἄλλης φρίκης ποὺ προῆλθε ἀπὸ τὴν τετραπλὴ Κατοχὴ τῶν Γερμανῶν, τῶν Ἰταλῶν, τῶν Βουλγάρων καὶ τῶν Ἀλβανῶν, ἀρχικῶς, ἀλλὰ ποὺ στὴν συνέχεια ἔδωσε τὴν σκυτάλη της στὰ σκύβαλα τοῦ ΚΚΕ καὶ τῶν ΕΑΜικῶν συμμοριῶν…
Γιατί ὅμως παρελαύνουν;
Γιατί τιμοῦν τήν παρέλασιν τοῦ 1946;
Γιατί ἐπιδεικνύουν τόν πόνο τους δημοσίως;
Διότι ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐδῶν ἔτσι εἴθισται σὲ ἐτοῦτον τὸν τόπο…
Εἴθισται νὰ τιμοῦμε τοὺς νεκρούς μας, τοὺς Ἥρωές μας, γνωστοὺς κι ἀγνώστους, μὲ ἑορτὲς καὶ μὲ παρελάσεις.
Νὰ μιμούμεθα τὶς μεγάλες πορεῖες τῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν Σπαρτιατῶν, ἰδίως ὅμως τοὺς θριάμβους τους.
Ἴσως νὰ ἄλλαξαν τὰ ὀνόματα… Ἴσως καὶ τὰ πρότυπα… Ἴσως καὶ τὰ αἴτια…
Ὅμως ἡ συνήθεια παραμένει πανομοιότυπος ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.