Δρυὸς πεσούσης

Στην πολύχρονη υπόθεση για τις ανεμογεννήτριες στην Ευρυτανία, ήμουν κατ΄ αρχήν μια διχασμένη προσωπικότητα. Οι μεν (οι αντιανεμογεννητριακοί) έλεγαν ότι χρυσοκάνθαροι της παρασιτικής ολιγαρχίας ροκανούν αφειδώς επιδοτήσεις για να στήσουν ανεμογεννήτριες, που θα καταστρέψουν το μοναδικό μας φυσικό περιβάλλον και οι άλλοι (οι ανεμογεννητριακοί) ισχυρίζονταν ότι θα παράγουν καθαρή ενέργεια, σώζοντας το περιβάλλον και τους ανθρώπους από την ρύπανση και θα φέρουν στ΄ αγριοβούνια μας την τετάρτη βιομηχανική επανάσταση!

Προσωπικά ουδείς μ΄ έπειθε, γιατί από την διελκυνστίδα της διαπάλης έλειπε ο ευρυτανικός λαός, έλλειπαν τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών. Ουδείς τοποθετούσε το θέμα μέσα στα πλαίσια ενός μοντέλου λαϊκής αναπτύξεως του τόπου μας.
Αυτά τα ζητήματα –και όχι μόνον- που με προβλημάτιζαν μια ολόκληρη ζωή και μου δημιουργούσαν δύσκολα προβλήματα επικοινωνίας με τους άλλους μ΄ έκαναν «συγγραφέα».

Πριν είκοσι χρόνια, θέλοντας να διεισδύσω κάπως στον ιστορικό χρόνο κι έτσι να φωτίσω το παρόν μου, μελέτησα το παλαιό νοικοκυριό, πρώτα και κύρια με βάση τις εμπειρίες μου και έγραψα το πρώτο μου βιβλίο: «ΤΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΑΝΑ». Με μπούσουλα το παλαιό νοικοκυριό οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι η σημερινή τοπική μας ανάπτυξη μπορεί να στηριχθεί στο «Νέο ευρυτανικό νοικοκυριό» που δεν είναι άλλο από την μικρή πολυδιάστατη οικογενειακή επιχείρηση, με βάση την παραγωγή ορεινών αγροτικών προϊόντων ΠΟΠ, που θα στηρίζουν και τις λοιπές μορφές παραγωγής όπως μεταποίηση, τυποποίηση, εμπόριο και οικοαγροτοτουρισμό.
Σε όλα αυτά η εγκατάσταση των Ανεμογεννητριών κάνει ξεκάθαρα μεγάλο κακό.

Στην συνέχεια για να συμπληρώσω τα παραπάνω «μελέτησα» και πάλι εξ εμπειρίας, την κοινότητα μέσα στην οποία αναπτυσσόταν το παλαιό Λαϊκό Νοικοκυριό και προσπάθησα να εντάξω το «νέο ευρυτανικό νοικοκυριό» σε μια μελλοντική κοινότητα, που πρέπει να δημιουργηθεί. Έτσι προέκυψε το επόμενο βιβλίο μου: “ΚΡΙΚΕΛΛΟ ένα ευρυτανικό κεφαλοχώρι”. Για λόγους περισσότερο τυπικούς και λιγότερο ουσιαστικούς, περπάτησα λίγο παραπέρα το «Νέο ευρυτανικό νοικοκυριό» και το ενέταξα σε μια ευρύτερη λογική ΟΙΚΟΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ.
Και πάλι η εγκατάσταση Ανεμογεννητριών είναι ξεκάθαρα αντίθετη και σ΄ αυτό το μοντέλο.

Σήμερα, …σοφότερος όσο ποτέ, απέρριψα τον αμαρτωλό όρο «ανάπτυξη» γιατί με την συνεχή μεγέθυνση της οικονομίας, που ακολουθείται, οδηγούμαστε από μια άποψη στην υπανάπτυξη και ενστερνίσθηκα τον μετανεωτερικό –και ίσως αδόκιμο- όρο «αποανάπτυξη» που μέσα σ΄ αυτή μπορεί να λειτουργήσει μια «κοινωνική οικονομία μικρής κλίμακας» ή με άλλα λόγια ήπια ανάπτυξη. Τούτη είναι η μόνη που ταιριάζει στον τόπο μας, και αυτή που εναρμονίζεται στην μετανεωτερική λεγόμενη τετάρτη βιομηχανική επανάσταση, μόνο που σ΄ αυτήν την ανάπτυξη δεν ταιριάζουν οι ανεμογεννήτριες, οι οποίες είναι μια περίπτωση ενταγμένη στην λογική της κλασσικής κεφαλαιοκρατικής αναπτύξεως, έξω από τους ανθρώπους, ως επιμέρους ενότητες.

Επειδή οι εκλογές είναι «ante portas» και όλοι οι πολιτικάντηδες βγαίνουν σιγά-σιγά στην γύρα, για άλλη μια φορά να «παραμυθιάσουν» τον κόσμο και να του υφαρπάξουν την ψήφο, θα έλεγα πρώτα και κύρια να πάρουν θέση για το τι είδους ανάπτυξη θέλουν. Όμως είμαι πεπεισμένος ότι ξέρουν πολύ καλά, ότι η Ευρυτανία πέθανε -γιατί δικό τους έργο είναι- και «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» (πολλώ δε μάλλον οι πολιτικάντηδες). Θεωρούν τον τόπο μας ψόφιο άλογο και νοιάζονται, πώς να του βουτήξουν τα πέταλα!

Επιπλέον θα έλεγα καλά θα κάνουν να πάρουν καθαρή θέση ή με τα αρπακτικά του μεγάλου κεφαλαίου (ανεμογεννήτριες κ. λπ.) ή με τον λαό (τοπική οικοανάπτυξη). «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» κι αυτό για να μην το πω όπως το λέει ο… άθλιος λαός, γιατί είμαι σεμνός και ταπεινός!

Χουλιαρᾶς Ἀλέξανδρος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply