Κάθε «-ισμός» εἶναι περιορισμός…

Λές, γιὰ παράδειγμα, ἑλληνισμός, ἀλλὰ δὲν ἀντιλαμβάνεσαι πὼς περιορίζεις, στὰ ὅρια τῆς ἀνυπαρξίας, τὴν Ἑλλάδα.
Μὰ ἔτσι μᾶς ἐκπαίδευσαν νὰ λέμε καὶ ἔτσι λέμε, δίχως νὰ ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Ἑλλάδος καταντήσαμε ἐμεῖς.

Λὲς ἐθνικισμὸς καὶ περιορίζεις τὴν ἐννοίαν τοῦ Ἔθνους σὲ κάτι τόσο μικρό, ποὺ εὔκολα ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς ἐπαγγελματίες τοῦ εἴδους. Κι ἔτσι ἔχουμε ὑπευθύνους γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς διασπορᾶς, ποὺ ἐπιτυγχάνουν, διαχρονικῶς, νὰ ἐξαφανίζουν ἀπὸ προσώπου γῆς τοὺς Ἕλληνες τῆς διασπορᾶς.

Λὲς καὶ πατριωτισμός, γιὰ νὰ σβήσῃς ὁριστικῶς καὶ ἀμετακλήτως τὴν ἐννοίαν τῆς Πατρίδος. Διότι ἂν καὶ στὸ βάθος μας ὄντως ὅλοι μας εἴμαστε ἀπὸ λίγο ἔως πολύ, Πατριῶτες, ἐν τούτοις μεταθέτουμε, ἐν ἀγνοίᾳ μας, αὐτὴν τὴν εὐθύνη (καὶ τελικῶς τὴν διαχείρισιν) σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ θὰ ἀνασύρουν ἀπὸ μέσα μας τὸν πατριωτισμὸ πρὸς ὄφελός τους, ἀλλὰ οὐδέποτε τὴν Πατρίδα. Διότι Πατρίς, ὡς ἔννοια, εἶναι κάτι τόσο μεγάλο, ποὺ περιλαμβάνει ἀκόμη καὶ φιλοδόξους …Ἱππίες, δίχως νὰ περιορίζεται καὶ νὰ ἐλέγχεται ἀπὸ ἐπιτηδείους. Ὁ πατριωτισμὸς ὅμως μᾶς διαχωρίζει ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς πού, γιὰ τοὺς ὁποίους λόγους, ἔμαθαν διαφορετικὰ τὶς ἔννοιες.

Κατὰ τὴν ἰδίαν λογικὴ λὲς οἰκουμενισμός, πολιτισμός, ἀνθρωπισμός… Κι ἔτσι, ὅταν τὰ λές, αὐτὸ ποὺ κάνεις εἶναι νὰ ἀναγνωρίζῃς, ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, δικαιώματα ἐλέγχου σου σὲ ὅλους αὐτοὺς πού, πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ ἐμᾶς, ἐπέτυχαν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν, πρὸς ὄφελός τους, προαιώνιες Φυσικὲς Ἀνάγκες καὶ τάσεις τῶν ἐμβίων εἰδῶν.

Ἂς σταθοῦμε ὅμως γιὰ λίγο περισσότερο στὰ τῆς λέξεως «πατριωτισμός».
Καλὸ θὰ ἦταν νὰ θυμηθοῦμε ἕνα πρόσφατο παράδειγμα τῆς Ἱστορία μας.
Στὴν περίοδο τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως ἡ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ ποὺ ὑπεστήριξε τὸ ΕΑΜ ἦσαν Πατριῶτες, ποὺ λίγο πρὶν ἦσαν …φιλομεταξικοί. Κι αὐτὸ συνέβη ὄχι διότι ἐξ αἴφνης τὸ ΚΚΕ ἐπέτυχε νὰ τοὺς διαφωτίσῃ ἅπαντες καὶ τελικῶς νὰ τοὺς χειραγωγήσῃ, ἀλλὰ διότι ὅταν ἀπειλεῖσαι ἀναζητᾶς τοὺς βελτίστους τρόπους γιὰ νὰ ἀντιδράσῃς. Στὴν πραγματικότητα «ὅταν κινδυνεύῃ ἡ Πατρίς, συμμαχεῖς ἀκόμη καὶ μὲ τὸν …διάολο» πρὸ κειμένου νὰ τὴν ὑπερασπισθῇς. Ἐὰν αὐτὸ ἀποδειχθῇ λάθος, σὰν ἐπιλογή, τότε ὑποχρεοῦσαι νὰ πολεμήσῃς κατὰ τῆς ἐπιλογῆς σου, μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις σου, ὅπως κι ἔγινε.

Ὅταν λοιπὸν τὸ ΚΚΕ ἀπεφάσισε ἀνοικτὰ πλέον νὰ κτυπήσῃ καὶ νὰ ἐξολοθρεύσῃ κάθε ἄλλην ἀντιστασιακὴ ὁμάδα (ΕΔΕΣ, Ψαῤῥός, Φωστερίδης, ἀλλὰ καὶ ὅλες τὶς κατὰ τόπους ἀντιστασιακὲς ὁμάδες), τότε αὐτομάτως, ἐὰν θέλετε λόγῳ ἐνστίκτου περισσότερο, ἦσαν πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ διεχώρισαν τὶς θέσεις τους καὶ ἀπεκόπησαν ὁριστικῶς ἀπὸ τὴν προπαγάνδα του. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα στὶς τελικὲς μάχες ἐκκαθαρίσεως τοῦ ΔΣΕ ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ στρατεύματα, οἱ πλεῖστοι ἐκ τῶν συνειδητοποιημένων καὶ ἀποφασισμένων μαχητῶν τοῦ ΔΣΕ, ποὺ ἦσαν Ἕλληνες, νὰ εἶναι μία ἐλαχίστη μειοψηφία, μὴ συμπαγὴς καὶ μὲ πολλὰ προβλήματα ἐπικοινωνίας, ἀλλά, κυρίως, δίχως σοβαρὲς λαϊκὲς ὑποστηρίξεις. Ἡ σαφὴς πλέον ἀνθελληνικὴ θέσις τοῦ ΚΚΕ, ἡ προσπάθειά του νὰ ἀποκόψῃ ἐθνικὰ ἐδάφη, ὁ διὰ τῆς βίας ἐξαναγκασμὸς τῶν πληθυσμῶν σὲ προσφορὲς εἰδῶν (λεηλασία ἐπὶ τῆς οὐσίας), ἡ βιαία ἐπιστράτευσις χωρικῶν, ἠ συμμαχία του μὲ σλαυϊκὲς (βουλγαρικές, σερβικές) καὶ ἀλβανικὲς στρατιωτικὲς δυνάμεις καί, φυσικά, τὸ παιδομάζωμα, ἦσαν ἱκανὲς κινήσεις γιὰ νὰ μετατρέψουν τὴν πλειοψηφία τῶν ἄλλοτε ὑποστηρικτῶν του σὲ ἐχθρούς του καί, καταληκτικῶς νὰ τοῦ στερήσουν δυνατότητα εὐρέσεως μαχητῶν καὶ ἀργότερα ἐφεδρειῶν. Οἱ δὲ ἀρχικῶς συμπαθοῦντες, πάντα στὴν πλειοψηφία τους, κατέληξαν νὰ στραφοῦν ἐναντίον του ἀνοικτὰ καί, φυσικά, νὰ ἐκκαθαρισθοῦν ταχύτατα, ἀπὸ τὴν ΟΠΛΑ, γιὰ νὰ μὴν συνιστοῦν ἀπειλὴ γιὰ τοὺς σχεδιασμούς του.
Οἱ ἐκκαθαρίσεις αὐτὲς ὅμως,
μαζὺ μὲ τὶς ὑπόλοιπες ἐκκαθαρίσεις πολιτῶν, ποὺ ἐξ ἀρχῆς ἐτάχθησαν ἀπὸ ἐπιφυλακτικὰ ἔως κι ἐχθρικὰ κατὰ τοῦ ΚΚΕ, κατέληξαν μάστιγα καὶ δίχως προσχήματα, ἀνοικτὴ γενοκτονία.

Ἐδῶ λοιπὸν ἔχουμε νὰ ἐρευνήσουμε τὸ ἐνδιαφέρον συναίσθημα τοῦ πατριωτισμοῦ, ποὺ ἀπομειώνει τὴν ἐννοίαν τῆς Πατρίδος. Ἡ Πατρὶς ὅταν ἀπειλεῖτο ἀπὸ δυνάμεις κατοχῆς, εἶχε τὸ κατάλληλο δυναμικὸ γιὰ νὰ ἀντισταθῇ ἐπὶ τῆς οὐσίας. Τὸ ΕΑΜ ἐπανδρώθη ἀπὸ Ἕλληνες Πατριῶτες κι ὄχι ἀπὸ κομματόσκυλα. Ὅταν ὅμως τὸ ΕΑΜ ἐστράφη κατὰ τῆς συνοχῆς τῶν Ἑλλήνων, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ποὺ ἔσπευσαν νὰ τὸ ἐπανδρώσουν, ἦσαν καὶ αὐτοὶ ποὺ τὸ ἐγκατέλειψαν. Εἶναι ὅμως κι αὐτοὶ ποὺ ἔπεσαν θύματα ἐκμεταλλεύσεως ἀπὸ τὸ ΚΚΕ (καὶ τῶν συμφερόντων ποὺ ἐκπροσωποῦσε) πρὸ κειμένου νὰ θέσουν ἐπάνω ἀπὸ τὴν Πατρίδα τὸ κόμμα τους, ἀλλὰ ὅταν συνειδητοποίησαν τὸ ποῦ ὁδεύουν, ὄχι μόνον ἀπεμακρύνθησαν, ἀλλὰ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν πολέμησαν κι ἐναντίον του.
Ὅσοι δὲ ἐξ αὐτῶν ἐπέζησαν τῶν, ἔνθεν κακεῖθεν, διώξεων, τηροῦσαν συνειδητὰ ἐχθρικὴ στάσιν πρὸς αὐτό.  
Κι ἀπόδειξις τοῦ ἰσχυρισμοῦ μου εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς ἀνοικτῆς ἐχθρότητος αὐτῶν ποὺ ἐπέζησαν πρὸς τὴν ἀριστερὰ γενικότερα, ἀλλὰ εἰδικῶς πρὸς τὸ ΚΚΕ. Αὐτοί, ποὺ στὴν πλειοψηφία τους ἐβίωσαν ἐν συνεχείᾳ καὶ τὶς συνεπακόλουθες διώξεις πρὸς «συνετισμό», ἦσαν καὶ οἱ περισσότερο συνειδητοποιημένοι ἐχθροί του. Πλὴν λοιπὸν ἐλαχίστων ἐξαιρέσων, ἀπολύτως παρανοϊκῶν, οἱ περισσότεροι, ὅταν συζητοῦσαν γιὰ τὶς τότε ἐποχὲς ὁμολογοῦσαν, ἐκνευρισμένοι γιὰ τὴν πλάνη τους, τὴν ἀντεθνικότητα τοῦ ΚΚΕ, καυτηριάζοντας τὶς ἀποφάσεις τους καὶ μετανοώντας γιὰ τὶς ἐπιλογές τους.
(Διαθέτω πολλὲς τέτοιες προσωπικὲς μαρτυρίες σήμερα, γιὰ νὰ μπορῶ νὰ σᾶς καταθέτω τὰ παραπάνω!).

Κλείνω αὐτὸ τὴ σημείωμα μὲ μίαν εὐχή: νὰ ἀπαλλαγοῦμε, συντόμως καὶ ὁριστικῶς, ἀπὸ κάθε εἴδους «-ισμούς» ποὺ μᾶς περιορίζουν καὶ τὸ ὀπτικὸ καὶ τὸ ἀντιληπτικὸν πεδίον. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ «ἀνθρωπισμό», θέλοντας καὶ μή, δίχως νὰ τὸ συνειδητοποιοῦμε, ἀπομειώνουμε τόσο τὴν ἐννοίαν τῆς Ἀνθρωπιᾶς, ποὺ σήμερα κατήντησαν οἱ «ἀνθρωπιστές» γελοῖες καρικατοῦρες ἀμειβόμενες ἀπὸ κάθε λογῆς Μ.Κ.Ο, ποὺ χρηματοδοτῶνται ἀπὸ τὰ ἱδρύματα τοῦ (κάθε) πSoros. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ Ἑλλάδα θὰ πρέπη νὰ ἐννοοῦμε Ἑλλάδα κι ὄχι φθηνὰ κακέκτυπα τοῦ «λίγο ἀπὸ ὅλα», ποὺ τὴν μιμοῦνται καὶ τὴν βρωμίζουν. Ἡ Ἑλλὰς εἶναι κατάστασις κι ὄχι αὐτὸ τὸ μόρφωμα ποὺ μᾶς ὑπέδειξαν τὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας. Ἡ Ἑλλὰς εἶναι οἰκομενικὴ ἔννοια κι ὄχι «οἰκουμενισμός».
Ὅταν τέλος μιλᾶμε γιὰ ἐθνικισμό, ἐθνισμό, πατριωτισμὸ ὀφείλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς περιοριζόμεθα στὸ μέρος, ὅταν τὸ Ὅλον μᾶς περιγελᾶ. Κατὰ αὐτὴν τὴν λογικὴ λοιπὸν καὶ ὁ κάθε λογῆς κομμουνισμός, ἀναρχισμός, διεθνισμὸς ἢ ἀκόμη καὶ ὁ κάθε ἐκδοχῆς πολιτισμός, συνιστᾶ ἁπλῶς ἕναν ἀκόμη περιορισμό, ποὺ μᾶς ἀποκόβει ἀπὸ ἕνα εὐρὺ σύνολον πληροφοριῶν, ἀναγκῶν καί, καταληκτικῶς, φυσικῶν διεργασιῶν.
Τὸ Ὅλον, ποὺ εἶναι Ἰδέα καὶ πλῆρες, κατήντησε, στὶς ἡμέρες μας, νὰ

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply