1) Δὲν ἦταν, ὁ Ζᾶκ, ὑπὸ τὴν ἐπήρεια οὐσιῶν, ἀπεφάνθησαν τὰ ἐργαστήρια, ἀφοῦ τὰ δείγματα πρέπει νὰ ἔκαναν τὸν γύρο τοῦ γαλαξία, γιὰ μῆνες ὁλόκληρους, μέχρι κάποιοι νὰ ἀποφανθοῦν γιὰ κάτι ποὺ εἶναι ὑπόθεσις λίγων εἰκοσιτετραώρων.

2) Ὑπόθεσις λίγων εἰκοσιτετραώρων εἶναι καὶ ἡ ἰχνηλασία ὅλων τῶν οὐσιῶν ποὺ εἶχαν περάση ἀπὸ τὸν ὀργανισμό του, τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες. Ἡ ἐργαστηριακὴ διάγνωσις τέτοιας «καθαρότητος» στὸν ὀργανισμό του, θὰ πρέπη νὰ μᾶς βάζῃ σὲ σκέψεις εἴτε γιὰ τὴν ἀξιοπιστία τοῦ ἐργαστηρίου εἴτε γιὰ τὴν ἀξιοπιστία τοῦ περιγύρου του, ποὺ δὲν εἶχε διστάση νὰ περιγράψῃ μία «μόνιμο κατάσταση ὑπὸ τὴν ἐπήρεια» καὶ νὰ κατονομάσῃ καὶ τὸ εἶδος τῶν οὐσιῶν.

3) Ἄρα ἡ ἀλλόκοτος συμπεριφορὰ τοῦ θύματος (ποὺ ἀπεδόθη, ἀρχικῶς, σὲ οὐσίες) δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ κρίση πανικοῦ. Κοντολογίς, ἀμόκ….

4) Στὰ πλαίσια τοῦ ἀμὸκ ἐξηγεῖται καὶ ἡ ἔμμονή του νὰ προσπαθῇ νὰ δραπετεύσῇ ἀπὸ τὴν βιτρίνα, τὴν ὥρα ποὺ οἱ κλωτσιὲς ἔπεφταν βροχή. Τὸ ἔνστικτο αὐτοσυντηρήσεως (ποὺ ἀνεστάλη λόγῳ ἀμὸκ καὶ ὄχι οὐσιῶν) θὰ τοῦ εἶχε ἐπιβάλη νὰ ὑποχωρήσῃ πρὸς τὴν ἀσφάλεια τοῦ ἐσωτερικοῦ του μαγαζιοῦ ἐν ἀναμονῇ τῆς ἐλεύσεως τῶν μπάτσων, ὥστε νὰ ξεκαθαρίσῃ ἡ κατάστασις.

5) Σὲ ἀμὸκ ὀφείλεται, προφανῶς καὶ τὸ πλῆθος καὶ ἡ ἔντασις τῶν κτυπημάτων ὅσων προσεπάθησαν νὰ ἀποτρέψουν τὴν διαφυγή του καὶ τώρα κατηγορῶνται γιὰ δόλο-φονία (λὲς καὶ τὸ πρωὶ ποὺ εἶχαν ξεκινήσῃ γιὰ τὶς δουλεῖες τοὺς εἶχαν προσχεδιάση ἀφαίρεση ἀνθρωπίνου ζωῆς).

6) Εἶναι σαφὴς (καὶ τεκμηριωμένη μὲ ντὶ-ἐν-ἐϊ) ἡ παρουσία τοῦ περιβοήτου μαχαιριοῦ στὴν σκηνὴ τοῦ γεγονότος, ὅσο κι ἐὰν προσεπάθησαν κάποιοι κύκλοι νὰ τὸ «ἐξαφανίσουν».

7) Αὐτονόητο, ἐπίσης, εἶναι ὅτι τὸ μαχαίρι δὲν εἶναι «στοιχεῖο ἐγκλήματος», καθὼς ἡ παρουσία τοῦ Ζᾶκ μέσα στὸ χρυσοχοεῖο δὲν σχετίζετο μὲ ἀπόπειρα διαπράξεως ληστείας ἢ κλοπῆς. Ἄσχετα μὲ τὸ ἐὰν κάποιος ἀνυποψίαστος, ἀπ’ ἔξω, θὰ ἐνόμιζε ὅτι συμβαίνῃ κάτι τέτοιο καὶ θὰ ἀντιδροῦσε ἀναλόγως.

8) Θὰ πρεπε νὰ μᾶς ἀπασχολήσῃ, ὡς κοινωνία, τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνα ἐξακριβωμένα εἰρηνικὸ ἄτομο, ὅπως ὁ Ζάκ, ἦταν ὑποχρεωμένο νὰ κουβαλᾷ μαχαίρι γιὰ νὰ μπορῇ νὰ κυκλοφορῇ μὲ ἀσφάλεια ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι του. Εἶναι «κακὸ συναπάντημα» τῆς ἱστορίας, τὸ ὅτι ἔπαθε, τελικά, αὐτὸ ποὺ φοβόταν, ὄχι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ φοβόταν ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ φοβᾶται, καθὼς δὲν εἶχαν κάτι ἐναντίον του, μέχρι νὰ τὸν συναντήσουν.

*~*~*~*~*~*~*~*~*

Καὶ πᾶμε τώρα στὰ Σκατὰ τῆς Ἱστορίας.

1) Κυκλοφορεῖ ἡ βρῶμα ὅτι μάρτυς ποὺ ᾡμίλησε γιὰ τὴν παρουσία τοῦ μαχαιριοῦ ἀπειλήθη καὶ ὁ ἐργοδότης του ἐξεβιάσθη νὰ τὸν ἀπολύσῃ. Τὸ φασιστικὸ «ξέρουμε ποὺ μένεις καὶ θὰ σὲ βροῦμε» ἀποδεικνύεται ὅτι δὲν ἔχει «δεξιὰ» ἢ «προοδευτικὴ» ἀπόχρωση. Ἡ Κτηνωδία εἶναι διαπαραταξιακή.

2) Διαπαραταξιακὴ κτηνωδία, ἐπίσης, ἦταν καὶ ἡ ναζιστικῆς ἀντιλήψεως «συλλογικὴ εὐθύνη», ὅταν ἔσπασαν τὶς τζαμαρίες τῶν γειτόνων τοῦ δράστου. «Ἀφοῦ τὶς κλωτσιες τὶς ἔριξε νοικοκυραῖος μαγαζάτορας, τιμωροῦμε τοὺς ὑπολοίπους μαγαζάτορες ἐπειδὴ κι αὐτοὶ εἶναι νοικοκυραῖοι».

3) Δικαιολογοῦμε τὸ ἀμὸκ τοῦ Ζᾶκ ποὺ τὸν ὁδήγησε σὲ ἀκατανόητο συμπεριφορά, ὅπως εἴπαμε πρὶν (καὶ τὴν ὑπερέκκριση ἀδρεναλίνης ποὺ σὺν-προεκάλεσε τὸν θάνατό του). Τὸ ζητούμενο εἶναι ἡ θέσις μας ἀπέναντι στὸν «νοικοκυραῖο» καὶ τὸ δικό του ἀμόκ, ὅταν αὐτὸς λανθασμένα ἐνόμισε ὅτι «ἐπὶ τέλους, ἐτσάκωσε ἕναν ἐγκληματία καὶ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀφήσῃ νὰ διαφύγῃ». Τὸ Καθεστὼς ἔχει τὴν ἀνάγκη νὰ θεωρήσῃ «ἀδικαιολόγητο» τὸ ἀμόκ του. Ἂν τὸ δικαιολογήσῃ, θὰ πρέπη νὰ ἀποδεχθῇ τὶς εὐθύνες του γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι συνήργησε ὥστε ἡ Ὁμόνοια νὰ μετατραπῇ, σταδιακῶς, σὲ Ἀπάνθρωπο Περιοχὴ (καὶ πεδίο ἐγκληματικότητος) πρὸ κείμενου νὰ ἐξυπηρετηθοῦν κάποια ἀνίερα συμφέροντα. Γεγονὸς ποὺ προεκάλεσε τὴν χρονία συσσώρευση τοξικοῦ ψυχικοῦ φορτίου σὲ ὅσους εἶναι ἀναγκασμένοι νὰ ζοῦν καὶ νὰ ἐργάζονται ἐκεῖ.

4) Καλὲ τί μᾶς λέτε, ἐσεῖς οἱ προοδευτικούληδες, ποὺ ἐπιμένετε ὅτι ἡ Κτηνώδης Μανία εἶναι ἀποκλειστικὸ ἰδίωμα τῶν συντηρητικῶν «νοικοκυραίων»! Ἂς τολμήσῃ νὰ περάσῃ «μὴ ἀρεστὸς» ἀπὸ «προοδευτικὴ περιοχὴ» (π.χ. ἀνυποψίαστος σπουδαστὴς τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων, φορώντας τὴν στολή του ἀπὸ τὰ Ἑξάρχεια) κι ἐκεῖ θὰ δοῦμε τὸ τί «προοδευτικὸ ξυλοφόρτωμα» ἔχει νὰ πέσῃ. Γιὰ νὰ μὴν μιλήσω τί θὰ πάθη ὅποιος φορᾶ «παρεξηγήσιμο» μπλούζα.

5) Ἡ καλλιέργεια ἐνδοταξικοῦ μίσους εἶναι ἡ σπεσιαλιτὲ τῶν Καθεστώτων – καί, δυστυχῶς, ὑπάρχουν ἀκόμα καὶ «παιδιὰ ποὺ ψάχνονται», ποὺ πέφτουν σὲ αὐτὴν τὴν λούμπα. Κλασσικὸ παράδειγμα ὁ ποδοσφαιρικὸς χουλιγκανισμὸς ἀπὸ τὸν ὁποῖο δὲν ἀπέχουν (καὶ τὸ λέω ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία) οὔτε ἄτομα τοῦ ἀντιεξουσιαστικοῦ χώρου.

6) Τελικά, θὰ μάθουμε ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ ποῦ κατεδίωκαν τὸν Ζᾶκ; Ἐὰν ἦσαν οὐγκανοσερνικοὶ φασιστὲς (κι ὄχι τὰ ἴδια τὰ κολλητάρια του) γιατί τούς κρύβουν;

7) Καὶ μιὰ καὶ εἴπαμε τὸ ῥῆμα «κρύβουν» (ὅταν τὸ «κρύψιμο» ἐκπορεύεται ἀπὸ πολιτικὴ σκοπιμότητα): Πότε θά δοῦμε τό προσωπάκι αὐτοῦ πού ἔβαλε φωτιά σέ ξερόχορτα στό Νταοῦ Πεντέλης καὶ ἐκάησαν ἑκατό (100) ψυχές στό Μάτι; Τί κρύβεται ἐκεῖ πέρα;

Χοϊδᾶς Διονύσιος

Σημειώσεις

Ὑπάρχει ἕνα ναρκωτικὸ μὲ τὸ ὄνομα «Popper».
Ἡ ἐν λόγῳ οὐσία ὅταν εἰσπνέεται ἐπιφέρει διαστολὴ αἱμοφόρων ἀγγείων, καθὼς καὶ πολυεπίπεδες χαλαρώσεις στοὺς μῦες, μὰ κυρίως στὴν περιοχὴ τοῦ πρωκτοῦ.
Ἐὰν τὸ «Popper» καταποθῇ ὑπάρχῃ σοβαρὸς κίνδυνος γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ χρήστου.
Ἡ συνδυαστικὴ χρῆσις τοῦ εἰσπνεομένου «Popper» μὲ ἄλλες οὐσίες ἢ μὲ σωματικὴ ἄσκησιν ἐπιφέρει σοβαρὲς παρενέργειες ἢ ἀκόμη καὶ τὸν θάνατον.

https://filonoi.gr/2018/09/26/lyntsarismaton-arxh/

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ Φίλοι