Χριστούγεννα, πασίγνωστος, σχεδὸν καθολικῆς φύσεως ἑορτασμός,, ἐξασκούμενος παγκοσμίως, προκαλεῖ σχεδὸν εὐθυμία μὲ τὴν ἀπύθμενον ἀφέλειαν τῶν συμμετεχόντων. Πρὸ κειμένου νὰ ἀρχίσῃ κάποιος ἁπλᾶ καὶ μόνον νὰ σκεφθῇ τὸν παραλογισμόν ποῦ βιώνει τὴν περίοδον τῶν Χριστουγέννων, ἀμφισβητεῖται ἐὰν θὰ κατορθώσῃ νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸν συλλογισμόν του, ἀφοῦ ὁ ὑποτιθέμενος ἑορτασμὸς οὐδόλως ἀνταποκρίνεται εἰς τοὺς κανόνας ποὺ ἐθέσπισαν τὰ Χριστούγεννα.

Οὐδεὶς ἑορτάζων ἐνδιαφέρεται διὰ τὸ σημαῖνον τῶν Χριστουγέννων, ἀντιθέτως ἀγωνιᾶ νὰ ἀνταποκριθῇ εἰς ὅλα τὰ περὶ αὐτῶν μὴ σημαινόμενα ἢ σημαντικά, θεωρεῖ δὲ πὼς ἐὰν διαμορφώσῃ τὴν κατάστασίν του καὶ αὐτὴν τῆς οἰκογενείας του τρόπον τινὰ ὁ ὁποῖος νὰ φανερώνῃ ὅτι εὐθυγραμμίζεται μὲ τὸν ἑορτασμόν, οὐχὶ μόνον ἐπιτελεῖ τὸ κοινωνικὸν του ἔργον, ἐξάσκησις τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ δικαιωματικῶς ἡ συμμετοχή του στὰ καθημερινὰ τρέχοντα, ἀλλ᾽ ἐπιπλέον διακρίνεται μέσῳ τῶν καλλιτέρων ἐκπροσώπων τῆς κοινωνικῆς ὁμάδος ὥς ἐπιμελέστερος ἕνεκα τῆς ἐγκαίρου προετοιμασίας καὶ ἐμμέσου δηλώσεως τῆς ἐπιμελείας του, τὴν ποιότητα καὶ ποσότητα ἑορταστικῶν παρελκομένων πρὸς ἄγραν πλουτισμοῦ τῶν κινεζικῶν καὶ ὁμοίων των σκουπιδο-παραγωγικῶν ἑταιρειῶν.

Παρ᾽ ὅ,τι ὁ ἑορτασμὸς τῶν Χριστουγέννων ὑπῆρχε ἀπ᾽ ἀρχαιοτάτων χρόνων μὲ διαφορετικὰς μορφάς, περιγράφεται δὲ ἐκ παραλλήλου ἀπὸ πληθώρα παλαιοτέρων ἢ συγχρόνων συστημάτων πίστεως – θρησκειῶν, ἔχει ἐπιλεγῆ διὰ τὴν χρονικὴν περίοδον τὴν ὁποία διάγωμεν ἡ ἐκδοχὴ τῆς ὑλοποιήσεως τοῦ Θεοῦ διὰ μέσου θνητοῦ φορέως μὲ σκοπὸν τὴν λύτρωσιν τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους ἀπὸ τὰ δυσκολίας τῆς ἐπιβιώσεως του ἀλλὰ καὶ τὴν πνευματικὴν ἐξύψωσίν του μὲ τελικὸν σκοπὸν τὴν συμμετοχήν του εἰς τὰ ἀνώτερα ἐπίπεδα τῆς δημιουργίας. Ἀφ᾽ ὅτου ἡ ἀντίληψις αὐτὴ ἐπεβλήθη μὲ ποικίλους τρόπους καὶ ὑπῆρξε ἱκανὸς ἀριθμὸς συμφωνούντων παρὰ ἢ μὲ τὴν θέλησίν των, εἰς μίαν προσπάθειαν ἰσχυροποιήσεως ἀλλὰ καὶ ἐξαπλώσεως τῆς τρεχούσης ἐκδοχῆς, παρεισέφρησεν ἡ ἀνθρώπινος ἐγωϊστικὴ ἰδιότης τῆς ἐκμεταλλεύσεως καὶ τοῦ πλουτισμοῦ, ἡ ὁποία κατόρθωσε νὰ μετατοπίσῃ τὸ κέντρον βάρους τῆς θρησκευτικῆς ὑφῆς τοῦ ἑορτασμοῦ εἰς ἕναν συναγωνισμὸν ἐπιδείξεως ὁ ὁποῖος πολλάκις προσεγγίζει τὰ ὅρια τοῦ παραλογισμοῦ. Τοιουτοτρόπως παρατηροῦμεν ἀμέτρητα παραδείγματα ἀνὰ τὴν ὑφήλιον κατὰ τὰ ὁποῖα αἱ ἀναγκαῖαι προετοιμασίαι ἐκκινοῦν μῆνας ὁλοκλήρους πρὸ τῆς συμπεφωνημένης ἐποχῆς τοῦ ἑορτασμοῦ, μὲ σκοπὸν τὴν πλήρη ἐξέλιξιν καὶ ἀπὸ πάσης ἀπόψεως κάλυψιν τοῦ ἑορτασμοῦ, συμπεριλαμβανομένων κινηματογραφικῶν ταινιῶν μὲ κυρίως θέμα τὸ ἀποκαλούμενον «πνεῦμα» τῶν Χριστουγέννων – τὸ ὁποῖον παρεμπιπτόντως εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ ἀγνοεῖται ἀπὸ τοὺς χρήστας τῆς ἰδέας τῶν Χριστουγέννων, ἐν ᾧ ἡ παρακολούθησις τῶν λοιπῶν παρελκομένων εἶναι καθ᾽ ὅλα πλήρης – καὶ αἱ ὁποῖαι συνδυάζονται μὲ συγκινητικὰς αἰσθηματικὰς περιπτώσεις ζεύξεως νέων ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι παρουσιάζονται ὥς πολλαπλῶς εὐτυχεῖς ἐπειδὴ ἐνίοτε εἰς ἐξ αὐτῶν μὴ ἀποδεχόμενος τὸν γενικὸν παραλογισμὸν τῶν Χριστουγέννων ἀπέχει τοῦ ἑορτασμοῦ, ἀλλὰ γνωρίζοντας τὸν μελλοντικὸν σύντροφον, ὅλαι αἱ καταστάσεις τείνουν εἰς τὸ αὐτὸ ἀποτέλεσμα ὅπου ἀνακαλύπτει τὸ ἐν ὑπνώσει ἐντός του πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων, ταὐτοχρόνως δὲ καὶ τὸν τέλειον ἐρωτικὸν σύντροφον. Πρόκειται διὰ τὰς εἰς ὅσους γνωστάς, ἑβραϊκῆς προελεύσεως, ἀμερικανικῆς παραγωγῆς, ἐτησίων κινηματογραφικῶν ταινιῶν Hallmark Movies, μέσῳ τῶν ὁποίων, οὐχὶ μόνον προάγεται ἀτελείωτος πληθώρα ὑποσυνειδήτων μηνυμάτων ἀλλ᾽ ὑποβάλλεται παντοιοτρόπως καὶ ὁ τρόπος, ἐνδύσεως, τρόπου ὁμιλίας, στερεότυπα συμπεριφορᾶς ὑποβολὴ συνηθειῶν καὶ ὅλα ταῦτα εἰς μίαν μᾶλλον ἐπιτυχημένην περιγραφὴν δεδομένου ὅτι ἔχει ἐπιτευχθῆ ὁ ὀρθὸς τρόπος ἀφηγήσεως τῆς ἱστορίας ὁ ὁποῖος εἶναι εὔπεπτος καὶ ἀνταποκρίνεται στὸ ἤδη ὑπάρχον ἐσωτερικὸν ὑπόβαθρον τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διαμορφωθῆ ἀναλόγως μὲ αὐτὰς τὰ ἀντιλήψεις ἐπὶ σειρᾷ ἐτῶν, ἡ ὁποία ἐγγυᾶται τὴν ἀποδοχὴ τῆς συναφοῦς περιγραφῆς καὶ ἐπιπλέον στοχεύει εἰς τὴν ἀδυναμίαν ἀντιδράσεως τῶν ἀνθρώπων πρὸ τῶν προβαλλομένων γενετησίων ἐνστίκτων συνοδευομένων ἀπὸ συναισθημάτων τὰ ὁποῖα ἀλάνθαστα καὶ συνεπῶς ἀναφύονται κατὰ τὴν προσέγγισιν τῶν δύο ἀντιθέτων φύλων.

Ἐκ παραλλήλου, ὁλόκληρος ἡ ἐκδήλωσις τῆς κοινωνίας καὶ ἡ διαμόρφωσις τῶν ἐμπορικῶν συναλλαγῶν περιστρέφονται πέριξ τῆς τροφοδοσίας καὶ ἐμφανίσεως πάντων τῶν ἐμβίων καὶ δομῶν χρωματισμένων μετὰ τῶν χαρακτηριστικῶν τῶν Χριστουγέννων μέσῳ στολισμῶν καὶ παρελκομένων τὰ ὁποῖα παραπέμπουν εἰς τὴν πρὸ δύο χιλιάδων ἐτῶν περιγραφὴν μυθολογικοῦ χαρακτῆρος καὶ ἰσοβίως μετακυλιομένου παραλογισμοῦ μύθων οἱ ὁποῖοι διασπείρονται εἰς τὰ ἀνήλικα παιδιὰ καὶ ἐνίοτε αὐτὰ ἀποκτοῦν στρεβλὰς ἀντιλήψεις αἰ ὁποῖαι τὰ ἀκολουθοῦν ἐπὶ σειρᾷ ἐτῶν ἐπηρεάζοντας τὰς ἐπιθυμίας των, ἀποπροσανατολίζοντας τὰς ἐπιδιώξεις των καὶ περιορίζοντας τὰς δυνατότητας ἀναπτύξεως τῆς ἀντιλήψεώς των πέραν τῶν περιγραφέντων, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν ἁπλᾶς παραδοχὰς δογματικοῦ χαρακτῆρος πρὸς ἐξυπηρέτησιν σκοπῶν οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν πρὸ χιλιετιῶν πλέον σημαντικοῦ τῶν ὁποίων ἀπετέλει ὁ ἔλεγχος μεγάλων ἀνθρωπίνων μαζῶν ὑπὸ κοινὰς ἀντιλήψεις πρὸ κειμένου νὰ ἐπιτευχθῇ ἰσχὺς κυριαρχίας εἰς τὸν διαμορφωθέντα κόσμο ἐκείνων τῶν ἐποχῶν.

Παρατηρῶντας τὴν ἐξέλιξιν καὶ μετουσίωσιν τῶν Χριστουγέννων διαπιστώνομεν ὅτι ἡ ἐμπορία τοῦ ἑορτασμοῦ εἶναι ἡ κυριαρχοῦσα κινητήριος δύναμις τῆς διατηρήσεως τῶν Χριστουγέννων ὥς κύριον ἑορτασμόν καὶ ὁ ἀπώτερος σκοπὸς αὐτῆς ἡ συντήρησις τῆς μυθοπλασίας πρὸ κειμένου τὴν αὔξησιν τῶν κερδῶν τὰ ὁποῖα ἀποῤῥέουν ἀπὸ τὴν συνεχῆ τροφοδοσία νέων παρελκομένων καὶ διαφορετικῶν ἐκφράσεων ἐπὶ ὅλων τῶν δυνατῶν μέσων. Αὐτὸ καθίσταται ἐμφανῶς ἀντιληπτόν, ὅταν παρατηροῦμε ἑορταστικοὺς στολισμοὺς καὶ ἐμπόριο εἰδῶν Χριστουγέννων, εἰς περιοχὰς ὅπου ὁ θεσμὸς τῶν Χριστουγέννων δὲν ὑφίσταται ὅπως εἶναι τὸ σύνολον τῶν μουσουλμανικῶν χωρῶν οἱ ὁποῖοι δὲν ἀποδέχονται τὴν ἰδιότητα τοῦ θεανθρώπου εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ θείου βρέφους. Τοιουτοτρόπως, περιέργως θὰ ἰδεῖτε δένδρα Χριστουγέννων νὰ πωλοῦνται εἰς μουσουλμανικὰς πόλεις, παραστάσεις τοῦ κυρίου χαρακτῆρος τῶν Χριστουγέννων τοῦ Ἁγίου Βασιλείου μὲ τὸ ἕλκηθρον καὶ τοὺς ταράνδους, τὰ ὁποῖα εὐκόλως ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι διατίθενται διὰ τὸν σκοπὸν τοῦ κέρδους καὶ οὐδόλως τῆς προαγωγῆς ἢ συντηρήσεως τοῦ ἑορτασμοῦ.

Προκαλεῖ δὲ τὴν μεγίστην τῶν ἐντυπώσεων καὶ ἀπορίας ἡ πώλησις τοιούτων εἰδῶν εἰς χριστιανικὰς χώρας ἀπὸ μουσουλμάνους, παρανόμως εἰσελθόντων ἐν αὐταῖς καὶ ὑποθαλπομένων ὑπὸ τῶν ἀντεθνικῶν κυβερνήσεων τῶν ἰδίων τῶν χωρῶν ἀποδοχῆς, ὅπου παρὰ τοῦ γεγονότος ὅτι κατὰ δήλωσίν των καὶ ὑποστηρίξεως τῶν μαζικῶν μέσων ἐνημερώσεως «προσβάλλονται» ὅταν ἔρχονται ἀντιμέτωποι μὲ τὰ σύμβολα τῆς πίστεως αὐτῶν οἱ ὁποῖοι τοὺς φιλοξενοῦν, δὲν ἀντιμετωπίζουν προβληματισμὸν εἰς τὴν διάδοσιν, συντήρησιν καὶ διαιώνισιν πίστεων ἀντιθέτων πρὸς τὴν ἰδικήν τους.

Πατεράκης Ἀναστάσιος