Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν εἴχαμε τὸ Χειμερινὸ Ἡλιοστάσιον, τὸ ὁποῖον, κάποτε, ἦταν μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες ἑορτὲς γιὰ τὶς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἦταν σημαντικοτάτη ἑορτὴ διότι μετὰ τὶς 21 Δεκεμβρίου ἡ θέσις τῆς Γαίας μας ἀλλάζει, ἔναντι τοῦ Ἡλίου καί, ἐπὶ τέλους, οἱ ἡμέρες ἀρχίζουν σιγὰ σιγὰ νὰ μακραίνουν, γιὰ νὰ δώσουν μὲ τὴν σειρά τους τὴν σκυτάλη στὸν κύκλο τῆς Ἀνοίξεως.
Μὰ αὐτὰ κάποτε…

Γεννηθήτω Φῶς

Γιὰ ἐμᾶς ὅμως σήμερα αὐτὰ ὅλα εἶναι ἀσήμαντες λεπτομέρειες, ἐφ΄ ὅσον οὔτε κατὰ Φύσιν διαβιοῦμε, μὰ οὔτε καὶ μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ Ἱστορία. Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι τὸ πῶς θὰ καταφέρουμε νὰ ἐπιβιώσουμε καὶ αὐτὸν τὸν χειμῶντα καὶ μετὰ βλέπουμε.
Σωστά;
Λάθος…

~~*~~*~~*~~*~~*~~

Κάποτε, τέτοιες ἡμέρες, τὸν χειμῶνα τοῦ 1940-1941, κάποιοι παπποῦδες μας πολεμοῦσαν στὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ στὴν Ἀλβανία τὸν Ἰταλὸ εἰσβολέα, ἐκτοπίζοντάς τον καὶ ἀποδεικνύοντας, γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, πὼς ὅταν ἡ Πατρὶς καλῇ τὰ παιδιά της, αὐτὰ παραμένουν διαρκῶς ἔτοιμα γιὰ νὰ τὴν ὑπερασπισθοῦν, δίχως νὰ λογαριάζουν θυσίες, κόπους καὶ πόνους…

Πρωτοχρονιὰ στὸ Μέτωπο.

Ὁ Ἐλύτης στὸ μέτωπο τῆς Βορείου Ἠπείρου

Βέβαια, τότε, ἄλλου εἴδους ἡγέτες κρατοῦσαν τὰ ἡνία τῆς χώρας, ἐνᾦ τώρα, οἱ σύμμαχοι τῶν τότε ἐχθρῶν, ἐκ τῶν ἔσω τὴν ἁλώνουν αὐτὴν τὴν χώρα, δίχως προσχήματα…
Αὐτὸ ἀποδεινύει ἀφ΄ ἑνὸς πὼς δίχως τὸν κατάλληλον ἡγέτη δὲν μπορεῖ κι ἕνας λαὸς νὰ γράψῃ ἠρωϊκὲς σελίδες στὴν ἱστορία του, ἀλλά, ἀφ΄ ἐτέρου, ἀποδεικνύει πὼς κι ἐμεῖς, μόνοι μας, ὡς ἄτομα, δὲν εἴμαστε καὶ τόσο ἱκανοί, ὅσο ὀφείλαμε. Ὑποχωρήσαμε κατὰ πολὺ ἀπὸ τὶς ὁποιεσδήποτε γραμμὲς ἀμύνης διατηρούσαμε ἄλλοτε καί, σήμερα, ἀν τὶ νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος, ἁπλῶς …κλαῖμε τὴν Μοίρα μας.

~~*~~*~~*~~*~~*~~

Ἐκ πρώτης ὄψεως κάτι τέτοιο εἶναι κακό, ἐφ΄ ὅσον γιὰ ἀρχὴ ἔχουμε ἀπωλέσῃ πλήρως τὸ ὁποιοδήποτε ἐπίπεδον αὐτοεκτιμήσεώς μας, ὡς λαός. Συνδυαστικὰ ὅμως καὶ μὲ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ποὺ μᾶς συμβαίνουν, τὰ ὁποία καθημερινῶς καὶ διαρκῶς ἀπομειώνουν τὴν ἱκανότητά μας νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς ἐχθρικὲς κινήσεις κάποιων (ἢ καὶ νὰ κάνουμε πὼς δὲν τὶς βλέπουμε, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον λαμβάνουμε πρόσκαιρα ὀφέλη), πέραν τῆς αὐτο-κακομοιριᾶς μας, διασφαλίζουμε καὶ τὴν …αὐτοχειρία μας.
Τὰ δὲ ἀντανακλαστικά μας, καθὼς φυσικὰ καὶ ἡ δυνατότης μας νὰ ὑπερασπισθοῦμε τοὺς ὁποίους βαθμοὺς ἐλευθερία μας, ἔχουν παντελῶς ἐξαλειφθῆ.

Συνεπῶς, πάντα ἐκ πρώτης ὄψεως, ὅλο αὐτὸ ποὺ μᾶς συμβαίνει, μαζὺ μὲ τὶς κάθε τύπου «Κερκόπορτες» θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε πὼς ἐπισύρουν τὴν ταφόπλακα τοῦ Ἔθνους μας καί, καταληκτικῶς, ὅλου τοῦ κόσμου μας. 

~~*~~*~~*~~*~~*~~

Ναί, θὰ μποροῦσε πράγματι νὰ εἶναι ἔτσι.
Μά εἶναι;

Ὄχι, δὲν εἶναι. Καὶ δὲν εἶναι ἔτσι ὄχι διότι τὸ  λέγω ἐγώ, ἀλλὰ διότι, κατὰ πῶς λέει ἡ σοφὴ λαϊκὴ ῤῆσις, «τὸ ἀγώι ξυπνᾶ τὸν ἀγωγιάτη»…
Τὸ δικό μας λοιπὸν …ἀγώι μόλις ἄρχισε νὰ ἀγνοφαίνεται στὸν ὁρίζοντα ἀλλά, ἂν κι ἔχουμε ἀκόμη δρόμο νὰ διανύσουμε, ἐν τούτοις δὲν θὰ τὸ παρατήσουμε στὸ μέσον… Θὰ τὸ πᾶμε ἔως τέλους…

Χιλιάδες μικροί μαθητές ἀντί-διεδήλωσαν κατά τῆς …Μακεδονίας;

Στὶς πλᾶτες τῶν παιδιῶν μας περνᾶ σιγὰ σιγὰ τὸ Χρέος…

Καὶ θὰ τὸ πᾶμε ἔως τέλους, ἀνεξαρτήτως τῶν βαθμῶν δυσκολίας καὶ τῶν ἐμποδίων. Καὶ εἶναι ὡραία ἡ διαδρομή… Ἀλλὰ καὶ δύσκολη, ἀνηφορικὴ μὰ καὶ ἐπίπονος…

~~*~~*~~*~~*~~*~~

Γιατί σήμερα ἕνα τέτοιο σημείωμα; Γιατί μέσα στό ἑορταστικό περιβάλλον τῶν ἡμερῶν ἐπιλέγω νὰ γράψω γιά τήν Μακεδονία καί τήν Βόρειο Ἤπειρο;
Μά, διότι, ἀφορμῆς δοθείσης ἀπὸ τὸ Χειμερινὸ Ἡλιοστάσιον καί, πορευόμενοι πλέον φανερὰ πρὸς τὴν Ἄνοιξιν, ἔχουμε μόνον καὶ μεγάλα …ἀνοίγματα νὰ κάνουμε. Μεγάλους ἀγῶνες νὰ δώσουμε.
Ἀγῶνες ποὺ ὡς Ἕλληνες καλούμεθα, ἕνας – ἔνας πλέον, νὰ συμμετάσχουμε ἀπολύτως συνειδητῶς…
Μὰ κι ἐὰν δὲν τὸ κάνουμε συνειδητῶς, ἔπονται ἐκεῖνα τὰ γεγονότα ποὺ θὰ μᾶς ὑποχρεώσουν πλέον νὰ φανερώσουμε νέους Κατσιμήτρους καὶ νέους Κολοκοτρώνηδες ἀπὸ τὰ σπλάχνα τοῦ λαοῦ μας…

Τὸ μπόλι.

Ἀγῶνες γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ χάσαμε μὰ καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ὑποχρεούμεθα νὰ μάθουμε.
Ἀγῶνες ποὺ θὰ τοὺς κάνουμε οὔτως ἢ ἄλλως, διότι δὲν ἔχουμε ἐπιλογή…

Στὴν πραγματικότητα ἐφέτος, μετὰ ἀπὸ πολλά-πολλὰ χρόνια, μποροῦμε νὰ τολμήσουμε νὰ ποῦμε πὼς ἤδη ξεκίνησαν τὰ …ἀνοίγματά μας, ἐν μέσῳ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς βαρυτέρους χειμῶνες τῆς ἱστορίας μας. Διότι δὲν μᾶς ἔφθανε ἡ παγωνιὰ τῆς φύσεως… Χρειάσθηκε καὶ ἡ παγωνιὰ τῆς ἀνιστορικότητος, τῆς ἀσυνειδησίας καὶ τῆς βλακείας γιὰ νὰ μᾶς ὑποχρεώσουν νὰ θυμηθοῦμε. Καὶ θὰ θυμηθοῦμε… Καὶ θὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας, διότι δὲν ἔχουμε ἄλλες ἐπιλογές…

Βέβαια εἶναι ἀκόμη πολὺ ἐνωρὶς γιὰ νὰ κρίνουμε, ἀλλὰ ἔτσι κι ἀλλοιῶς ξεκινήσαμε.
Θὰ περάσουμε ἀπὸ Συμπληγάδες, ἀλλὰ θὰ περάσουμε.
Καὶ θὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας, ἀκόμη κι ἐὰν ἀπαιτηθῇ νὰ τὰ …θυσιάσουμε.

Ἡμέρες ἑορταστικὲς λοιπόν, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, αὐτὲς οἱ ἠμέρες…
Ἑορταστικὲς ὅμως πλέον καὶ γιὰ ἕναν ἀκόμη λόγο: διότι ἀνοίξαμε…
…κι ὅταν κάποιος ἀνοίγῃ, τότε ὅλα μποροῦν νὰ συμβοῦν!!!

Φιλονόη.