…χρειαζόταν ἡ Γαλλία καὶ τὰ …«Κόκκινα Στυλῶ»…!!!

Μετὰ τὰ «Κίτρινα Γιλέκα», ἔρχονται τὰ «Κόκκινα Στυλῶ». Οἱ Γάλλοι ἐκπαιδευτικοὶ ἀπειλοῦν νὰ κατεβοῦν στοὺς δρόμους, ἀπαιτῶντας αὐξήσεις σὲ μισθοὺς καὶ προσωπικὸ στὰ σχολεῖα, ἀλλὰ καὶ βελτίωση στὶς συνθῆκες ἐκμαθήσεως, γράφει ἡ Figaro ἀναγγέλλοντας τὴν νέα ἐξέγερση ἀπὸ τοὺς «θυμωμένους ἐκπαιδευτικοὺς τῆς Γαλλίας».

Ἡ ἰντερνετικὴ ὁμάδα τῶν Stylos Rouges, καθηγητὲς τῆς ἐθνικῆς ἐκπαιδεύσεως, δηλαδὴ διδάσκοντες δημοτικῶν σχολείων, γυμνασίων καὶ λυκείων ξεκίνησε ἀπὸ τὸ Facebook στὶς 12 Δεκεμβρίου καὶ ἤδη ἔχει ἀρχίση νὰ ἐξαπλώνεται σὲ ὅλη τὴν Γαλλία μέσῳς διαδικτύου.

Ἡ ὁμάδα στὸ Facebook (έδῶ), ἂν καὶ πολυάριθμος, εἶναι κλειστή. Μποροῦν νὰ γίνουν μέλη μόνο οἱ καθηγητὲς τῆς ἐθνικῆς ἐκπαιδεύσεως, δηλαδὴ διδάσκοντες δημοτικῶν σχολείων, γυμνασίων καὶ λυκείων. 

Τὰ Κόκκινα Στυλῶ ζητοῦν ἐπίσης ἀπὸ τὴ γαλλικὴ κυβέρνηση ὄχι μόνο νὰ ἀναγνωρίσῃ τὴν δουλειά τους καὶ νὰ φροντίσῃ ἐπὶ τέλους τοὺς ἰδίους, ἀλλὰ νὰ εὑρεθῇ ἐμπράκτως στὸ πλευρὸ καὶ τῶν μαθητῶν, εἰδικὰ μετὰ τὰ σχέδια τῆς κυβερνήσεως Μακρὸν νὰ τοποθετήσῃ …ἀστυνομικὲς δυνάμεις μέσα στὰ σχολεῖα, μὲ στόχο τὴν ἀντιμετώπιση τῆς βίας στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς χώρους.
Ἕνα μέτρο, ποὺ ὅπως ὑποστηρίζουν, εἶναι ἀπαράδεκτο. 

Μόργκαν Χρῆστος 

Σημειώσεις

Πιστεύω ὅτι εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα ἄρθρα τῶν τελευταίων ἐτῶν εἶναι αὐτό:
Μόλις τὸ διαβάσετε θὰ καταλάβετε.

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό να καταστρέψει την Ευρώπη και να φέρει την Νέα Παγκόσμια Τάξη». Αποκαλυπική συνέντευξη της Ιταλίδας Ida Magli για το βιβλίο της «Η Ευρωπαϊκή Δικτατορία» (2010)
Η Ida Magli (γεννήθηκε στη Ρώμη το 1925 και πέθανε εφέτος, τον Φεβρουάριο του 2016) υπήρξε ανθρωπολόγος, φιλόσοφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός. Συνεργάσθηκε για πολλά χρόνια με την εφημερίδα ‘La Repubblica’ και το εβδομαδιαίο περιοδικό ‘L’Espresso’, καθώς και με την εφημερίδα ‘Il Giornale’. Δίδαξε στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας της και έγραψε εκατοντάδες έργα που αναλύουν τα κοινωνικά φαινόμενα με την μέθοδο της ανθρωπολογικής επιστήμης. Η Magli υπήρξε η πρώτη που χρησιμοποίησε την ανθρωπολογική μέθοδο για την ανάλυση της ευρωπαϊκής κοινωνίας και ιδιαίτερα της ιταλικής, από την αρχαιότητα μέχρι την σύγχρονη εποχή. Έντονα επικριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην λεγομένη «ευρωπαϊκή ενοποίηση», στην «πολιτική ορθότητα» (την οποία ονόμαζε «την πιο ριζική μορφή πλύσεως εγκεφάλου που οι κυβερνήτες επέβαλαν ποτέ στους υπηκόους τους») και στο πολυπολιτισμικό μοντέλο κοινωνιών (βλ. αναλυτικότερα εδώ). 

Συνέντευξη από τον AlessioCristianini (14 Ιανουαρίου 2011):

1) Υπήρξατε πάντα αντίθετη στο project της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Και μόλις δημοσιεύσατε ένα νέο βιβλίο με έναν πολύ άμεσο και σαφή τίτλο: “La Dittatura Europea” («Η Ευρωπαϊκή Δικτατορία»). Γιατί επιλέξατε αυτή την ιστορική στιγμή για να εκτυπώσετε αυτό το νέο βιβλίο;

Το πρώτο μου βιβλίο για την Ευρώπη, που δημοσιεύθηκε το 1997, είχε επίσης έναν πολύ σαφή τίτλο: ‘Contro l’ Europa” («Εναντίον της Ευρώπης»): εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους το έργο της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως ήταν λάθος και ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Επειδή είμαι καθηγήτρια και επιστήμονας – όχι μάντης –θα έπρεπε να χαρώ, επειδή η ανάλυση και οι προβλέψεις που έκανα εκείνη την εποχή ήταν σωστές. Αντ’ αυτού, είμαι γεμάτη θυμό και θλίψη, λόγω της αλαζονείας που έχουν εκείνοι που είναι στην εξουσία: ήθελαν με κάθε κόστος να κτίσουν μια αυτοκρατορία για τους εαυτούς τους, καταστρέφοντας τους υπηκόους τους. Έγραψα αυτό το δεύτερο βιβλίο επειδή έχουμε ακόμα τον χρόνο να προειδοποιήσουμε τους Ιταλούς, και όλους τους άλλους λαούς της Ευρώπης – να σωθούν πριν έρθει ο σεισμός. Και ήθελα επίσης να αφήσω στους ιστορικούς του αύριο τα έγγραφα με τα ονόματα εκείνων που έχουν την ευθύνη αυτής της καταστροφής.

2) Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα πεδία δράσεως και οι κρυφοί στόχοι της Ευρωπαϊκής Ενώσεως;

Ο στόχος στον οποίον ήδη έχουν φτάσει είναι η μεταβίβαση της εξουσίας κυβέρνησης από τους πολιτικούς στους τραπεζίτες. Κανείς δεν μιλά για τους τραπεζίτες, αλλά η δημοκρατία, στην ουσία, έχει ακυρωθεί, δεδομένου ότι αυτοί δεν έχουν εκλεγεί από τον λαό. Ο δεύτερος στόχος που θέλουν είναι η καταστροφή της Ευρώπης ως πολιτική, οικονομική και πολιτιστική οντότητα. Οι πιο σημαντικές αρνητικές συνέπειες είναι: η μεταναστευτική εισβολή, η απώλεια της αξίας των εθνικών νομισμάτων λόγω της εισαγωγής του ευρώ, ο εξαναγκασμός για τα προϊόντα στην αγορά, η ακύρωση του ευρωπαϊκού  πολιτισμού με την εισαγωγή των χειροτέρων αμερικανικών συνηθειών: η πολιτική ορθότης και η απουσία συγκεκριμένης μορφής. Αυτά δεν ήταν οι παράπλευρες απώλειες της διαδικασίας ενοποιήσεως, αυτά ήταν οι τελικοί στόχοι που επεδιώχθησαν σκόπιμα. Μόλις ο ευρωπαϊκός πολιτισμός εξαφανισθεί και η εξουσία των τραπεζιτών επεκταθεί στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτου υπό αγγλο-αμερικανική κυριαρχία, στο εγγύς μέλλον ο αδήλωτος στόχος φαίνεται να είναι μία Νέα Παγκόσμια Τάξη. Αυτό σημαίνει μία γλώσσα, ένα νόμισμα, μία θρησκεία, μία κουλτούρα. Αλλά πιστεύω ότι η παγκοσμιοποίηση θα ακυρώσει όλες τις δημιουργικές δυνατότητες του ανθρωπίνου νου, και ως εκ τούτου, αυτό δεν μπορεί να είναι ο τελικός στόχος έξυπνων ανθρώπων όπως είναι οι Τέκτονες τραπεζίτες που κρατούν την Μοίρα του κόσμου στα  χέρια τους. Νομίζω ότι αυτό είναι μόνο το μέσο για την επίτευξη ενός έργου, το οποίο δεν ξέρω τι είναι.

3) Πόσο σημαντικό είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του οποίου τα μέλη εκλέγονται από τους πολίτες, όπως διαβάζουμε στην επίσημη σελίδα του δικτυακού τόπου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει καμμία απολύτως σημασία. Λειτουργεί απλά για να συντηρεί την φαντασίωση της υπάρξεως ενός ευρωπαϊκού κράτους, απλά για να εξαπατούν τους ανθρώπους. Και, φυσικά, χρησίμευσε για να πολλαπλασιασθούν πλούσιες θέσεις εργασίας για τους ηγέτες των εθνικών κομμάτων, έτσι ώστε τα κόμματα να μπορούν να τοποθετήσουν τους δικούς τους σε αυτές τις θέσεις διοικήσεως και για να απορροφούν ένα τεράστιο ποσό δημοσίου χρήματος (η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτείται με ένα μέρος του ΦΠΑ όλων των κρατών μελών). Μπορούν να ξοδεύουν αυτά τα χρήματα, όπως τους αρέσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσα πολλά περίεργα στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς: αυτοί ήταν απλοί άνθρωποι που χάνουν το κεφάλι τους επειδή ζουν σε ένα κόσμο που δεν έχει καμμία γλώσσα (27 διαφορετικές γλώσσες απλά σημαίνει ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν), έχουν ένα τεράστιο πλούτο και εξουσία, αλλά δεν ξέρουν πώς να την χρησιμοποιήσουν.

4) Ποιος κυβερνά την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιος παίρνει τις αποφάσεις που τόσο δραματικά μας επηρεάζουν;

Αυτοί που χειρίζονται τα οικονομικά και οι τραπεζίτες. Περίπου είκοσι άνθρωποι όλοι κι όλοι. Και πρέπει να λάβουμε υπόψιν το γεγονός ότι όλοι ανήκουν στην Μασονία ή σε άλλες πολύ ισχυρές Λέσχες όπως η Bilderberg, η Τριμερής Επιτροπή και το Ινστιτούτο Aspen. Αυτές οι Λέσχες υποστηρίζουν την καριέρα των λίγων πολιτικών που είναι υπεύθυνοι να τραβούν την προσοχή των ανθρώπων από τους τραπεζίτες, παίρνοντας τις θέσεις τους (όπως ο κ. Ciampi, πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, ο οποίος έγινε πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας). Όλη αυτή η φασαρία που κάνουν οι πολιτικοί για τα πιο περίεργα πράγματα χρησιμεύει για να τραβηχθεί η προσοχή του κοινού από τα πραγματικά προβλήματα, και να πείσουν τους λαούς ότι αν δεν υπακούσουν στους τραπεζίτες θα πνιγούν. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η Αριστερά είναι σιωπηλή: είναι αδύνατο να προσποιούνται ότι στέκονται μαζί με την εργατική τάξη, ενώ στηρίζουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών.

5) Η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Μπορείτε να εξηγήσετε εν συντομία ποιο είναι το τελικό αντικείμενο της αμφιλεγόμενης και τόσο μυστηριώδους συνθήκης; Τι πρόκειται να αλλάξει; Και γιατί ήταν τόσο σημαντικό να την επικυρώσουν; Είναι πραγματικά χρήσιμη για να δουλέψει η διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι αλήθεια ότι η Συνθήκη επανεισάγει την θανατική ποινή στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως;

Ο τελικός στόχος εν μέρει χάθηκε, επειδή ήθελαν να «συνταγματικοποιήσουν» τις συνθήκες που είχαν υπογραφεί πριν, προκειμένου να τις κάνουν ιερές και απαραβίαστες. Αλλά τα λαϊκά δημοψηφίσματα απέρριψαν το Σύνταγμα, και αυτό επιβεβαίωσε ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση πραγματοποιήθηκε παρά την θέληση των λαών. Η αίσθηση του «μυστηρίου» που την περιβάλλει οφείλεται στους ηθικούς και πνευματικούς υπαινιγμούς που ήταν μεταμφιεσμένοι κάτω από μια αινιγματική γλώσσα που οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν, αλλά μπορεί να ερμηνευθεί από τους «ιερείς» που εμπλέκονται. Στην Συνθήκη της Λισαβόνας είχε συμπεριληφθεί ο Χάρτης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως υποχρεωτικό όργανο εξουσίας, αρχίζοντας από το λεγόμενο «Δικαίωμα στη Ζωή». Έκαναν διάφορες διακρίσεις, που οδήγησαν τελικά στην δυνατότητα να υπάρχει θανατική ποινή «για πράξεις που γίνονται σε καιρό πολέμου ή επικειμένου κινδύνου πολέμου». Αρχικά, η φράση αυτή ανήκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στην συνέχεια εισήχθη λαθραία στην Συνθήκη της Λισαβόνας. Τα άρθρα αυτά διαπλέκονται το ένα με το άλλο με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορώ να πω με βεβαιότητα αν πραγματικά η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει επαναφέρει την θανατική ποινή: κατά πάσα πιθανότητα το κάνει ή καλύτερα να πούμε ότι θέλουν να την επαναφέρουν χωρίς να το δηλώνουν ανοικτά. Εξαρτάται από το πώς θα θελήσουν να εφαρμόσουν αυτόν τον κανόνα οι νομικοί.

6) Ενώ συμβαίνουν αυτά, τα media σιωπούν. Γιατί;

Αυτό είναι το πιο δύσκολο πρόβλημα προς επίλυση, ακόμα κι αν είναι η κύρια αιτία της καταστάσεως πλήρους ανικανότητος στην οποία ζούμε. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό. Δειλία, άγνοια, δωροδοκία, βλακεία; Όλα αυτά τα στοιχεία εμπλέκονται. Αλλά μου φαίνεται αδύνατο ουδείς δημοσιογράφος, ουδείς διαμορφωτής γνώμης να μην έχει μείνει υγιής, τώρα που υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας σήμερα. Δυστυχώς, το γεγονός ότι ο έντυπος Τύπος σιωπά, κάνει τις φωνές στο διαδίκτυο ασθενέστερες, ακόμη και αν είναι εξαιρετικά δραστήριες. Μπορώ να αναφέρω ως παράδειγμα το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουν στην ‘Corriere del la Sera’ το βιβλίο μου εκδίδεται από τον ίδιο εκδότη και ότι σε ένα κεφάλαιο μιλώ για την σημαία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία είναι κοντά στο όνομα της εφημερίδας. Αλλά ουδείς στην Corriere μίλησε για το βιβλίο μου ή έγραψε μια κριτική, ούτε καν να για το επικρίνει.

7) Πώς ζείτε και εργάζεστε, ενώ αποφασίσατε να πάρετε μια τέτοια ισχυρή δημόσια θέση ενάντια σε ένα έργο που αφορά συμφέροντα και δυνάμεις εξαιρετικά ισχυρές;

Ζω και εργάζομαι όπως έκανα πάντα. Ναι, έκανα μια μεγάλη προσπάθεια να γράψω αυτό το βιβλίο και να το υπογράψω με το όνομά μου, κάτι που ουδέποτε έκανα πριν. Μέσα από το δικό μου πάθος ήθελα να κάνω τους Ιταλούς να κατανοήσουν και να αισθανθούν πόσο επείγουσα και δραματική είναι η παρούσα κατάσταση. Ελπίζω ότι κάποιος θα συμφωνήσει μαζί μου, σπάζοντας την σιωπή του και θα διαδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις σκέψεις που κατέγραψα. Αν υπήρχαν, ανάμεσα σε αυτούς που έχουν την δυνατότητα και την υποχρέωση να το κάνουν, 10 ή 20 άτομα σαν εμένα, που θα φώναζαν πως είναι η πραγματικότητα, οι περίφημες «ισχυρές δυνάμεις» θα είχαν γίνει πολύ ασθενέστερες. Η δύναμή τους προέρχεται από το γεγονός ότι όλοι τους – και ειδικά οι δημοσιογράφοι – βοηθούν να μείνουν μυστικά ακόμα και τα πιο βασικά τους στοιχεία. Ένα παράδειγμα: πόσοι Ιταλοί ξέρουν πραγματικά ότι η «Τράπεζα της Ιταλίας» δεν είναι Τράπεζα «της Ιταλίας», επειδή ανήκει σε εξαιρετικά πλουσίους ιδιώτες, συμπεριλαμβανομένου του κ. Draghi (Διοικητής – τότε – της Τράπεζας της Ιταλίας και σήμερα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) και όχι στο ιταλικό κράτος; Και ότι το ίδιο συμβαίνει με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που κυριαρχεί την ζωή μας τώρα;

8) Βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο ή έχουμε ακόμα χρόνο να διαφύγουμε; Τι νομίζετε ότι θα συμβεί;

Ναι, πιστεύω ότι μπορούμε να διαφύγουμε. Πρέπει αμέσως να επιστρέψουμε στην νομισματική μας κυριαρχία βγαίνοντας από το ευρώ, όπως προτάθηκε από τον πρώην υπουργό και οικονομολόγο Paolo Savona. Αν δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον θα πρέπει να αναστείλουμε την Συνθήκη Σένγκεν, να αποκαταστήσουμε τα εθνικά σύνορα και να ασκούμε έλεγχο επάνω σε ανθρώπους και αγαθά. Το πρόβλημα είναι ότι στην Ιταλία ουδείς πολιτικός εξέφρασε ὁποιανδήποτε αρνητική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και η βούληση του λαού για το θέμα αυτό δεν ελήφθη υπόψιν. Τέλος, τώρα που το ευρώ είναι στα πρόθυρα της καταρρεύσεως όλοι κατάλαβαν αυτό που ο (δημοσιογράφος) Lucio Caracciolo εννοούσε όταν έγραψε «Η Ευρώπη είναι μια μπλόφα». Ίσως κάποιο ιταλικό Κόμμα θα μπορούσε να αρχίσει να κάνει κάτι. Για παράδειγμα, το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο ή το κόμμα του Antonio di Pietro (ο πρώην εισαγγελέας της υποθέσεως «Καθαρά Χέρια», που ίδρυσε το κεντρώο και «κατά της διαφθοράς» κόμμα “Italia dei Valori”, «Ιταλία των Αξιών»): ένα από τα μέλη του είναι ο Lannutti, ο συγγραφέας του “LaRepubblica dei banchieri” («Η Δημοκρατία του τραπεζίτη»). Και ίσως, επίσης, η Λίγκα (του Βορρά) και το κόμμα του  Magdi Cristiano Allam (αιγυπτιακής καταγωγής χριστιανός δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής που προσχώρησε στο εθνικο-συντηρητικό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα “Fratelli d’Italia – Alleanza Nazionale”) που ήλθε σε επαφή μαζί μου εξαιτίας αυτού του βιβλίου. Αν αρχίσουμε να μιλάμε γι’ αυτό ανοικτά, και καταλάβαιναν ότι υπάρχει μεγάλη συναίνεση απόψεων, αυτό θα τους βοηθούσε να μιλήσουν δημόσια. Ναι, θα υπάρξει κάποιο κόστος, αλλά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τον βρόχο που μας πνίγει, καθώς και την ρωγμή που σίγουρα μας περιμένει αύριο. Αυτή η ρωγμή θα έρθει σίγουρα, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό να καταστρέψει την Ευρώπη. Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει αυτό, γιατί μας κυβερνούν άνθρωποι που μας εξαπάτησαν και μας πρόδωσαν – τραπεζίτες και πολιτικοί μαζί – από την αρχή της Ιταλικής Δημοκρατίας, όταν γράφτηκε το άρθρο 11 του Συντάγματος που μας αφαιρεί την ανεξαρτησία. Ήταν ένας τραπεζίτης, ο Luigi Einaudi (1874 – 1961, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας εκείνη την εποχή), που το υπαγόρευσε. Μέχρι σήμερα δεν άκουσα έναν πολιτικό να προτείνει την κατάργηση του άρθρου 11. 

κόκκινος οὐρανὸς

Τὰ «πράσινα ἄλογα» πότε θὰ τὰ ἀμολύσετε κύριε Rothschild;

Μήπως ὅμως τά «κόκκινα στυλῶ», καθὼς φυσικὰ καὶ οἱ ὑπόλοιπες«ἔγχρωμες» ἱστορίες ποὺ μᾶς ταΐζουν, ἔχουν σκοπὸ νὰ διαλύσουν τὴν Εὐρωπαική Ἕνωση αὐτοὶ ποὺ τὴν ἐδημιούργησαν, πρό κειμένου νά φέρουν τό χάος καὶ τὴν παγκόσμιο διακυβέρνηση ταχύτερα;
Καί μήπως τό κάνουν μέ τόν τρόπο πού θέλουν αὐτοί, ἔτσι ὥστε νὰ πιστεύσουν οἱ πολῖτες ὅτι ἔφεραν τὴν ἀνατροπὴ μόνοι τους, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς παγιδεύσουν στήν παγκόσμιο ἠλεκτρονική δικτατορία, πού ἑτοιμάζουν;

Ἡ διεθνὴς ἀτζέντα

Στὶς 15 Ὀκτωβρίου τὰ κινήματα διαμαρτυρίας διῳργάνωσαν ἐκδηλώσεις σὲ περισσότερες ἀπὸ 900 πόλεις καὶ σὲ 82 χῶρες. Στὴν Ἀμερικὴ ἑκατοντάδες ὀργανώσεις ἠσχολοῦντο μὲ τὴν καταστροφὴ τῆς παλαιᾶς Ἀμερικανικῆς Ἐλευθερίας ποὺ εἶναι βασισμένη στὸ Ἀμερικανικό Σύνταγμα. Σὲ ὅλον τὸν κόσμο ὑπάρχουν χιλιάδες ὁμάδες συσπειρώσεως γιὰ τὶς ἀλλαγὲς καθεστῶτος, μὲ τὴν μορφὴ τοῦ δημοκρατικοῦ σοσιαλισμοῦ.

Κοινὰ θέματα περιλαμβάνουν ἕνα ψευδὴ αὐθορμητισμὸ στὸ πρόσωπο τῶν σχεδιασμένων καὶ κατασκευασμένων διαφωνιῶν. Ἡ γροθιά εἲναι ἕνα διεθνὲς σύμβολο, μία βάση τῶν σοσιαλιστικῶν καὶ κομμουνιστικῶν ὁμάδων σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Οἱ διαμαρτυρίες τῶν νέων ποὺ ἐνέχουν πολὺ ἐνέργεια, δὲν ἔχουν ἀρνητικὸ ἀποτέλεσμα στὴν πολιτική, καὶ εἶναι πιὸ εὔκαμπτοι ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους σὲ ἡλικία. Εἶναι ἐπίσης πιὸ κατηχημένοι ὅπως ἔχουν ἐξελιχθῆ οἱ τεχνικὲς τῆς προπαγάνδας, μὲ τὴν βοήθεια τῆς τεχνολογίας. Οἱ βασικὲς τους ἀνάγκες εἶναι ὀργανωτικὲς δεξιότητες, θετικὴ παρουσία στὰ ΜΜΕ καὶ χρήματα, στόχοι ποὺ πέφτουν εὔκολα θύματα ἐκμεταλλεύσεως.

Οἱ ἀρχιτέκτονες τῆς Παγκοσμιοποιήσεως (γ)

Οἱ ἀρχιτέκτονες τῆς Παγκοσμιοποιήσεως (γ)

Συνωμοσίες;…
Θὰ δείξη…
Πολλὰ ὅμως ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ παγκοσμίως, πρὸ ἐπτὰ ἢ ὀκτὼ ἐτῶν, ἐφάνταζαν ὡς θεωρίες συνωμοσίας, ἀλλὰ σήμερα τὰ βλέπουμε νὰ γίνονται πραγματικότης μας.

Μήπως τὰ κόκκινα στυλῶ», καθὼς φυσικὰ καὶ ὅλες οἱ ὑπόλοιπες «ἔγχρωμες»  ἱστορίες ποὺ μᾶς ταΐουν ἔχουν σκοπὸ νὰ διαλύσουν τὴν Εὐρωπαικὴ Ἕνωση αὐτοὶ ποὺ τὴν ἐδημιούργησαν, πρό κειμένου νὰ φέρουν τὸ χάος καὶ τὴν παγκόσμιο διακυβέρνηση;.Καὶ τὸ κάνουν μὲ τὸν τρόπο ποῦ θέλουν αὐτοὶ ἔτσι ὥστε νὰ πιστέψουν οἱ πολίτες ὅτι ἔφεραν τὴν ἀνατροπὴ μόνοι τους, προκειμένου νὰ τοὺς παγιδεύσουν στὴν παγκόσμια ἠλεκτρονικὴ χούντα ποῦ ἑτοιμάζουν; Συνομωσίες…θὰ δείξει. Πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν Ἑλλάδα καὶ παγκόσμια, πρὶν 7-8 χρ. φάνταζαν θεωρίες συνωμοσίας, καὶ τὰ βλέπουμε νὰ γίνονται πράξις.