Διαβάζουμε, τὰ παρακάτω μὲ κριτήριον ἀναζητήσεως: «διπλασιάζεται ἡ τιμὴ τῆς πλαστικῆς σακκούλας»:

Ἡ τιμὴ λοιπὸν τῆς πλαστικῆς σακκούλας ἀπὸ τὰ τρία (3) λεπτὰ ἀνέβηκε στὰ ἑννέα (9).
Κι αὐτὴ ἡ αὔξησις θεωρεῖται ἕνας ἁπλῶς …διπλασιασμός!!!
Ὁ πολλαπλασιασμός,τοῦ «ἔτσι, γιατὶ γουστάρω», πρὸ κειμένου νὰ τὸ καταπιοῦμε ἐπίσης ἀμάσσητο τὸ νέο κολπάκι πλιατσικολογήματος, δὲν σχολιάζεται.

Κι αὐτὸ εἶναι τὸ ἕνα τμῆμα αὐτῆς τῆς ἀλητείας.
Τὸ ἄλλο ἀφορᾶ στὴν «σωτηρία», λέει, τοῦ περιβάλλοντος, τὴν ὁποίαν θὰ ἐπιτύχουμε ἐὰν παύσουμε νὰ καταναλώνουμε ἀφειδῶς σακκοῦλες καί, γενικότερα, πλαστικὲς συσκευασίες μίας χρήσεως. Ἐὰν λοιπόν, λέῃ, τὶς πληρώνουμε, θὰ κάνουμε οἰκονομία. Λέει. Λὲς καὶ ἔως τώρα μᾶς ἐχάριζαν κάτι.
Ἀφῆστε δὲ ποὺ τὰ λοιπὰ πλαστικά, τὰ ὁποία καταλαμβάνουν ἕναν ἀπέραντο χῶρο στὴν ζωή μας, δὲν μετροῦν. Τὰ πλαστικὰ ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὶς ἁπλὲς συσκευασίες τροφίμων, ἐμπεριέχονται στὰ ῥοῦχα μας, στὶς οἰκοδομές μας, στοὺς κήπους μας, ἔως ἀκόμη καὶ στὴν τροφὴ ἢ στὸ νερό μας, μὰ ἐπίσης ἀποτελοῦν καὶ τὰ παιχνίδια τῶν παιδιῶν μας, τὰ ἐργαλεία μας ἔως ἀκόμη καὶ τὰ μαγειρικά μας σκεύη, δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν.

Μποροῦν ἐλευθέρως νὰ παράγονται καὶ νὰ διακινῶνται, γιὰ νὰ μὴν ζημιώνονται οἱ πολυεθνικές, ποὺ τὰ ἐκμεταλλεύονται καὶ τὰ προωθοῦν.
(Τοὺς μικροὺς ἐπιχειρηματίες τοὺς τσακίζουν στὴν φορολογία, πρὸ κειμένου νὰ ἐξαφανισθοῦν τὸ ταχύτερον δυνατόν…)

Ἡ ἐξάπλωσις δὲ τῆς χρήσεως τοῦ πλαστικοῦ καὶ ἡ ὑποχρεωτική, μὲ ἐμμέσους ἀλλὰ σαφεῖς τακτικές, ἐπιβολὴ τῆς χρήσεώς του, γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ ὅτι καθίστανται ἀπαγορευτικὲς καὶ ἀσύμφορες οἱ πιὸ ἥπιες μορφὲς συσκευασίας. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ διάρκεια ζωῆς καὶ ἡ ποιότης τῶν ὑλικῶν. Μᾶς ἐνδιαφέρει μόνον νὰ μετατρέψουμε τὰ ἀπόβλημα σὲ κάτι ἐκμεταλλεύσιμον καί, καταληκτικῶς σὲ μονοπώλιον. Μᾶς ἐνδιαφέρει μόνον νὰ πληρώνουν οἰ πολλοὶ περισσότερα γιὰ εὐτελῆ ἀντικείμενα, ὅπως οἱ σακκοῦλες, ποὺ ἐξ ἀρχῆς ἦσαν σκουπίδια καὶ ἀπόβλητα.

Τὸ ὅ,τι ὅλος ὁ πλανήτης πεθαίνει λόγῳ, ἰδίως (καί), τῆς χρήσεως τοῦ πλαστικοῦ (ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἡ χρῆσις τῶν ὑδρογονανθράκων καὶ τῶν παρά-προϊόντων τους) ποὺ ὅμως λησμονοῦμε πὼς εἶναι (ἐπίσης) παράγωγον τοῦ πετρελαίου, βεβαίως βεβαίως (…!!!) εἶναι δευτερεῦον.
Τὸ ὅ,τι ἐνεργειακά, ἀκόμη καὶ σήμερα, μὲ τόσα καὶ τόσα μέσα, ὄχι μόνον ἐξαρτώμεθα ἀπὸ τοὺς ὑδρογονάνθρακες, ἀλλὰ ἐπενδύουμε σὲ αὐτούς, ἐλπίζουμε σὲ αὐτοὺς (γιὰ νὰ μᾶς …ξελασπώοσυν) καὶ καταλήγουμε νὰ τοὺς χρησιμοποιοῦμε ἀποκλειστικῶς, παρὰ τὶς ὅσες ἐναλλακτικὲς προτάσεις, ποὺ σαφῶς σέβονται περισσότερο τὸ περιβάλλον, τὸ ἀφήνουμε στὴν …τύχη του.
(Κι ὄχι δὲν ἀναφέρομαι στὰ αἰολικὰ καὶ στὰ ἡλιακά…)

Αὐτὸ ποὺ τελικῶς μετρᾶ δὲν εἶναι τὸ νὰ σωθῇ ὁ πλανήτης ἀλλὰ νὰ μεταφερθῇ ὅλο τὸ κόστος συντηρήσεως αὐτῆς τῆς ἀποσυνθέσεως στοὺς πολλούς. Ὄχι φυσικὰ γιὰ νὰ πλουτίσουν περισσότερο αὐτοὶ ποὺ ἐκδίδουν τὸ χρῆμα, ἀλλὰ γιὰ νὰ κρατοῦν ἐμᾶς, τοὺς πολλούς, τοὺς χαχόλους, διαρκῶς κάτω ἀπὸ πολύπλοκα συστήματα ζυγῶν καὶ ἁλυσίδων.
Τὸ χρῆμα εἶναι τὸ μέσον γιὰ νὰ μᾶς κρατοῦν ὑποδουλωμένους καὶ οὐδέποτε ὁ σκοπός. Ἐμεῖς τὸ βλέπουμε ὡς σκοπό, διότι ἀγνοοῦμε τὸν μηχανισμό.
Γιὰ αὐτὸ καὶ ἡ λεγομένη κλιματικὴ ἀλλαγή, μαζὺ μὲ τὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος, παρέμεναν καὶ παραμένουν μόνον τρόποι ἐλέγχου καὶ οὐδέποτε τρόποι σωτηρίας τοῦ πλανήτου.

Κι ἐδῶ ἀκριβῶς ἀρχίζει ἡ προπαγάνδα νὰ δρᾷ καταλυτικῶς. Ἀρχικῶς δημιουργοῦν τὴν ἐνοχή, ἰσχυριζομένοι πὼς ὅλοι ἐμεῖς, οἱ πολλοί, καταστρέφουμε τὸν πλανήτη. Σωστὴ ἄποψις, ἐὰν φυσικὰ θὰ μπορούσαμε νὰ εἴχαμε περιθώρια ἐπιλογῆς. Ὅταν ὅμως ἀγοράζῃς, γιὰ παράδειγμα, τὸ ῥύζι σου καὶ ἡ συσκευασία εἶναι πλαστική, διότι ὅλες οἱ ἄλλες δὲν συμφέρουν στὸν συσκευαστή, δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦν νὰ ἀλλάξουν οἱ πολλοί, παρὰ μόνον οἱ ὀλίγοι.
Ὅταν θεωρεῖται ἀσφαλὲς ἕνα προϊὸν μόνον ἐὰν τὸ περικλείουν διπλασίου ὄγκου πλαστικά, δὲν εἶναι κάτι ποὺ τὸ ἐπιλέγει ὁ καταναλωτής, ἀλλὰ τοῦ τὸ ἐπιβάλλουν οἱ ἐπιχειρηματίες, ποὺ ἐκμεταλλεύονται τὴν διατροφή, τὴν ἔνδυσιν καὶ κάθε καναναλωτικὸ ἀγαθόν.
Ὅταν ὴ πλέον χαζὴ καὶ εὐτελής, σὲ κόστος, ἀγορά, ἐπιβάλλεται, βάσει …«προδιαγραφῶν» νὰ ἐμπεριέχεται σὲ κάθε μορφῆς πλαστικὸ σκουπίδι, δὲν εἶναι κάτι ποὺ μπορῶ νὰ τὸ ἀλλάξω, ἐφ΄ ὅσον δὲν ὑπάρχουν ἐναλλακτικές.
Μά, ἀκόμη καὶ τὶς ἐναλλακτικὲς δὲν τὶς ὁρίζει ἡ ζήτησις τῆς ἀγορᾶς (ἄλλος μῦθος κι αὐτός!!!), ἀλλὰ τὰ συμφέροντα τῶν πολυεθνικῶν, ποὺ ἐλέγχονται ἀπὸ τοὺς γνωστούς μας τοκογλύφους. 

Τελικῶς, ὅλο αὐτό, ἐπίσης εἶναι μία ὡραία παράστασις, ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν δημιουργία τῆς ἀνάγκης (βλέπε ὑπὲρ πλαστικοποιήσεις τοῦ κόσμου μας), στὴν συνέχεια, τὸ κόστος, ποὺ ἤδη εἶναι ἐνσωματωμένο, αὐξάνεται λόγῳ ὑπὲρ διογκώσεως τῶν συσκευασιῶν, τάχα μου-τάχα μου, γιὰ τὴν δική μας ἀσφάλεια καί, τελικῶς, ξεκινᾶ ἡ προπαγάνδα νὰ δουλεύῃ, πάλι ὑπὲρ τῶν συσκευαστῶν (καὶ αὐτῶν ποὺ τοὺς ἐλέγχουν) γιὰ νὰ μετακυλήσῃ τὴν εὐθύνη στοὺς πολλούς, μέσῳ τῆς ὁλικῆς μεταβιβάσεως τοῦ κόστους. Συνολικὴ εὐθύνη σημαίνει διαμοιρασμὸς κόστους σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ οὐδέποτε ἀπεφάσισαν νὰ καταστρέψουν συνειδητῶς τὸ περιβάλλον, ποὺ οὐδέποτε ἐρωτήθησαν γιὰ τὸ ἐὰν χρειάζονται τὰ πλαστικὰ καὶ τὰ λοιπὰ πετρελαϊκὰ παράγωγα ἢ ποὺ οὐδέποτε ἔλαβαν γνῶσιν τῶν ἐπιβαρύνσεων ποὺ ἐπιφέρει ὅλη αὐτὴ ἡ μορφὴ τῆς ἐκμεταλλεύσεως.
Ἄλλως τὲ εἶναι εὔκολότερον, γιὰ νὰ ἐλέγχονται καλλίτερα, οἱ λαοὶ νὰ παραμένουν μαζανθρωποιημένοι τόσο πολύ, ποὺ οὐδέποτε τὸ ἄτομον νὰ μπορῇ νὰ συνειδητοποιήσῃ πλήρως τὴν εὐθύνη του καὶ τὶς συνέπειες τῶν πράξεών του.
Καί, ἐνᾦ πράγματι θὰ μποροῦσαν νὰ ἐκπαιδεύουν τοὺς λαοὺς στὸ νὰ δροῦν ἀπολύτως προστατευτικὰ γιὰ τὸ περιβάλλον, αὐτοὶ ποὺ διαχειρίζονται τοὺς πόρους τοῦ κόσμου μας, προτιμοῦν νὰ τὸ ἀφήνουν στὴν τύχη του τὸ περιβάλλον καί, τελικῶς, νὰ πείθουν τοὺς πολλοὺς γιὰ τὶς ἀνύπαρκτες εὐθῦνες τους.

Παρενθετικὴ σημείωσις

Θέλετε ἀποδείξεις;
Ἂς ὑποθέσουμε πὼς ἔνα πολὺ μικρὸ παιδάκι ἀρέσκεται νὰ παίζῃ μὲ τὶς φωτιὲς καὶ καταλήγει νὰ κάνῃ παρανάλωμα τοῦ πυρὸς τὴν γειτονιά του. Ποιός εὐθύνεται γιά αὐτό; Τό παιδάκι ἤ οἱ γονεῖς του;
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Μπορεῖ αὐτό τό παιδάκι νά συνειδητοποιήσῃ τήν φρίκη πού προεκάλεσε;

Ἂς ἀναρωτηθοῦμε ὄμως καὶ γιὰ μερικὰ ἀκόμη…
Ποιός δέν τό ἐκπαίδευσε γιά νά προσέχῃ μέ τέτοιου εἴδους παιχνίδια; Ποιός δέν τοῦ ἐξήγησε τίς συνέπειες;

Ἐὰν εὐθύνεται τὸ παιδάκι, τότε νὰ τιμωρηθῇ…
Μά θά τιμωρηθῇ γιατί; Γιά ἔγκλημα τοῦ ὁποίου ἐγνώριζε τίς συνέπειες ἤ γιά ἀτύχημα; 

Μά, ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Πῶς εἶναι δυνατόν νά ζητήσω εὐθῦνες ἀπό ἔνα μωρό, πού δέν γνωρίζει τίς συνέπειες μίας πράξεως, ἐάν κάποιοι ἐνήλικες δέν ἔχουν μεριμνήση γιά νά τοῦ τό ἐξηγήσουν 

Καί, καλά… Ἀντιλαμβάνομαι ὅλους αὐτούς τούς λαούς ὡς …βρέφη πού δέν ἔχουν δυνατότητες ἀναλήψεως τῆς ἀτομικῆς τους εὐθύνης;  Πῶς γίνεται αὐτό;
Δὲν ξέρω… Ἀναμένω ἀπὸ ἐσᾶς ἀπαντήσεις γιὰ τὸ ἀπὸ ποῦ ξεκινᾶ ἡ ἀτομικὴ εὐθύνη, κάτω ἀπὸ ποίες συνθῆκες καὶ ὑπὸ ποίες προϋποθέσεις κι ἐὰν τελικῶς εἶναι μόνον ὠραία λόγια ἢ κάτι περισσότερον. 

Τελικῶς πατῶντας στὴν ἐνοχή, ποὺ πάλι οἱ χαχόλοι θὰ αἰσθανθοῦν, ξεκινᾶ νέα ἐπιθετικὴ προπαγάνδα, ἀκόμη καὶ ἀλλοιώσεως τοῦ …πολλαπλασιασμοῦ, πρὸ κειμένου νὰ σκύψουν περισσότερο οἱ χαχόλοι καὶ νὰ πληρώνουν ἀδιαμαρτύρητα.
Οἱ χαχόλοι ὅμως εἴμαστε ἐμεῖς. Ὅλοι ἐμεῖς.

Μὰ πίσω ἀπὸ τὶς εἰκόνες, πίσω ἀπὸ τοὺς πλαστοὺς πολλαπλασιαμούς, πίσω ἀπὸ τὴν γενικὴ καὶ εἰδικὴ προπαγάνδα εἶναι μόνον ἕνα σύστημα ἐλέγχου μας, ποὺ μᾶς κρατᾶ ὑποτεταγμένους, ὑπὸ συγκεκριμένες συνθῆκες. Ἀκόμη κι ἐὰν κάποιοι, λίγοι, μιλήσουν ἀνοικτὰ γιὰ αὐτὸ τὸ σύστημα ἐλέγχου, παραμένουν οἱ μειοψηφοῦντες καὶ δὲν προκαλοῦν ἀνατροπές.  Ὄχι ἀκόμη τοὐλάχιστον.
Ἀντιθέτως… Αὐτοὶ ποὺ ἐπιβάλλουν κάθε παραλογία ὠς ἀνάγκη, μέσῳ τῆς προπαγάνδας καὶ τοῦ χρηματισμοῦ, παραμένοντας στὸ ἀπυρόβλητον, δὲν ἀρκοῦνται μόνον στὸ νὰ διατηροῦν τοὺς χαχόλους ὑποτεταγμένους νοητικῶς, ἀλλὰ προχωροῦν ἀκόμη περισσότερο, δημιουργώντας τους ἀφ΄ ἐνὸς ὄλο καὶ μεγαλύτερες καταναλωτικὲς ἀνάγκες καί, ἀφ΄ ἐτέρου, αὐξάνοντάς τους διαρκῶς τὸ κόστος στοιχειώδους διαβιώσεως, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἀντέχουν οἱ χαχόλοι νὰ ἐνασχοληθοῦν ἀκόμη καὶ μὲ τὰ αὐτονόητα.
Κι ἔτσι πάντα, μὰ πάντα, σὲ ἐμᾶς καταλήγει ὁ λογαριασμός, γιὰ κάθε μ@λακία ποὺ θὰ ἐμπνευσθοῦν τὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας. Αὐτὰ ἐμπορεύονται τὴν δική μας δυστυχία, βλακεία, ἀμορφωσιὰ χρησιμοποιώντας ἀκόμη καὶ τὸν …πυρεττό μας ὡς μέσον πλουτισμοῦ τους, ἐνᾦ ἐμεῖς φτύνουμε αἷμα ἴσα γιὰ νὰ ἀνασάνουμε κοφτά, λίγες ἀνάσες ἀκόμη…

Κι ἔτσι, θέλοντας καὶ μή, ἀκόμη καὶ τώρα ποὺ ὅλη αὐτὴ ἠ προπαγάνδα περὶ κλιματικῆς ἀλλαγῆς, περὶ ἐναλλακτικῶν πηγῶν ἐνεργείας (βλέπε αἰολικὰ καὶ ἡλιακά), μὰ καὶ κάθε παπαρολογία περὶ τοῦ (ἀναγκαίου γιὰ τὴν ζωή, ποὺ τὸ παρουσιάζουν ὡς …ἐπιβλαβὲς γιὰ τὴν ζωὴ) διοξειδίου τοῦ ἄνθρακος, καταπέφτει, οἱ φόροι ποὺ ἐπεβλήθησαν γιὰ τὶς -τάχα μου τάχα μου- διασωστικὲς περιβαλλοντικὲς παρεμβάσεις, ἂν καὶ δὲν διέσωσαν τὸ περιβάλλον, ἐν τούτοις ὄχι μόνον παραμένουν, ἀλλὰ αὐγατίζουν μὲ νέα προσχήματα, ἀκόμη καὶ …«πολλαπλασιασμῶν» κόστους σακκούλας.
Ἀσχολούμεθα τελικῶς μόνον μὲ τὰ σκουπίδια, τὰ ὁποία θὰ μᾶς πνίξουν, ὄχι διότι δὲν ὑπάρχουν λύσεις, ἀλλὰ γιατὶ δὲν θέλουν οἱ ἰθύνοντες νὰ ὑπάρξουν λύσεις.

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς πρῶτα θὰ καταστραφῆ ὁ κόσμος μας ἐν τελῶς καὶ μετὰ θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ πῶς θὰ μπορούσαμε νὰ τὸν σώσουμε.

Φιλονόη

Σημείωσις

Κι ἐπεὶ δὴ εἴπαμε πὼς Φύσις εἶναι καὶ ἐχέσθη πατοκόρφως γιὰ τὸ τὶ σχεδιάζουν τὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας…
…ἢδη σκουπιδότοποι τοῦ πλανήτου μας, ὅπως ἠ Κίνα, τὸ Πακιστάν, ἡ ὐποσακχάριος Ἀφρική, ἀλλὰ καὶ ὅλες ἐκεῖνες οἱ (λεγόμενες ὡς) τριτοκοσμικὲς χῶρες, ἀρχίζουν νὰ βλέπουν φῶς.
Μύκητα, λέει, ἀνευρέθη στὸ Παιστάν, ὁ ὁποῖος κατατρώγει πλαστικὴ ὕλη…

A Plastic-Eating Fungus Has Been Found In Pakistan