Σήμερα γράφω γιὰ νὰ ἐκφράσω μίαν σκέψιν μου, ἡ ὁποία, τὸ μόνον σίγουρον, εἶναι νὰ σᾶς κάνῃ νὰ θυμώσετε μαζύ μου ἤ ἀκόμη καὶ νὰ πεῖτε ψέμματα στὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν σας.

Πρὶν μερικὰ χρόνια, εἰς τὸν χῶρον τοῦ διαδικτύου, ἡ γραφή γκρίκλις, εἶχε τάσεις ἐποικισμοῦ! Ἔγινε μεγάλος ἀγῶνας, πιστέψτε με, κάποιοι ἀφιέρωσαν μέγιστον μέρος τοῦ χρόνου τους καὶ ὄχι μόνον, ὥστε νὰ ἡττηθῇ καὶ νὰ ὑποχωρήσῃ αὐτὸς ὁ δούρειος ἵππος…

Σήμερα, παρακολουθῶ προσεκτικῶς τὸν «ἐχθρόν» νὰ κινεῖται ἀνάμεσά μας, τοποθετῶντας μονίμως παγῖδες, ὁπου ὅλοι μας θὰ πέσουμε μέσα· καὶ μὲ ὅπλον τὴν διάλυσιν τῆς γλώσσης μας, τοῦ θεάτρου, τῆς μουσικῆς, τοῦ ἀθλητισμοῦ, τῶν ἀξιῶν καὶ τῆς Ἐλευθερίας καὶ καθιερώνοντας τὴν ὁλιγαργίαν ὡς δημοκρατίαν, τώρα μᾶς ἐπέρασε ἕνα νέον μοντέλον, τὸ ὁποῖον ἄν συνεχίσῃ νὰ ἐπιβιώνῃ καὶ νὰ χρησιμοποιεῖται, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, θὰ χάσουμε κάθε ἐπαφήν μεταξύ μας.

Ἀνατωτᾶσθε γιά τό ποῖον εἶναι;
Κυττάξτε τὰ κινητά καὶ τοὺς ὑπολογιστές σας… Τὸ μεγαλύτερον ποσοστὸν τῶν τἄχα εὐχῶν ἤ καλημερίσματος ἤ, ἤ, ἤ…. δὲν ἔχει κἄν κάποιαν λέξιν δική μας… Ζωγραφιὲς ἔτοιμες, ἔτσι ὥστε νὰ συνεχίσῃ ὁ Ἐλεύθερος Νοῦς, νὰ παραμένῃ σὲ ἀδράνειαν καὶ σύγχισιν.
Τὸ ξεπέταγμα τελικῶς μᾶς ἐνίκησε…

Δὲν ζητῶ κἄν νὰ ἐπιβεβαιωθῶ μὲ κάποιες «ἀρέσκειες», μοῦ εἶναι ἀδιάφορον, μοῦ ἀρκεῖ πλέον ποὺ προσπαθῶ νὰ μεταφέρω τὴν σκέψιν μου, ὅσον ἀκόμη ἔχω αὐτὸ τὸ δικαίωμα..!

Καλῶς ἤλθαμε εἰς τὸν κόσμον τῶν ἀνάρθρων κραυγῶν! Καλῶς ἤλθαμε εἰς τὸ ξεκίνημα τοῦ χειροτέρου τρόπου ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητος… Καλῶς ἤλθαμε εἰς τὸ τέλος τῆς Ἐλευθέρας ἐκφράσεως Λόγου… Καλῶς ἤλθαμε εἰς τὸν κόσμον τῶν ἀνεράστων ἐραστῶν…

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
1-1-2019

Πίναξ τῆς Ἀσπασίας Χαϊκάλη καὶ ἐξώφυλλον τοῦ ἑπομένου μου βιβλίου, μὲ τίτλον «Οἱ τρεῖς κόσμοι».