Ὑπάρχουν καί οἱ Ἀλβανοί;

«Οἱ Ἀλβανοὶ εἶναι τόσο ὑποανάπτυκτοι, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ ἔχουν οὐρές.»

Les Albanais et les Grandes Puissances, (1913) Vladan Georgevitch.

«Ἡ Ἀλβανία δὲν εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ γεωγραφικὴ ἔκφραση»

Βίσμαρκ

Ἔως τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος, σὲ ὁλόκληρο τὴν Ἀλβανία
ὑπῆρχαν μόνο δύο ἀλβανικὰ σχολεῖα,
ἐνῶ τὰ ἑλληνικὰ καὶ τὰ τουρκικά, ἔφθαναν τὰ 5.000.

Τὸ ἀλβανικὸ ἀλφάβητο καθιερώθη μόλις τὸ 1908.

Λίγο πρὶν τὸν Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σὲ ὅλο τὸ Κόσσοβο (Kossovo),
μόνο τρεῖς ἄνθρωποι μποροῦσαν νὰ γράφουν καὶ νὰ διαβάζουν,
σὲ συνολικὸ πληθυσμὸ 18.000.

Πάγιος στόχος τῆς Ῥωσσίας κατὰ τὸν 19ο αἰῶνα,
ἦταν ἡ κάθοδός της στὸ Αἰγαῖο.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἡ Αὐστροουγγαρία εἶχε ἐδαφικὲς βλέψεις
σὲ Βοσνία-Ἐρζεγοβίνη καὶ ἄλλες βορειοδυτικὲς περιοχὲς τῶν Βαλκανίων.

Ἡ Ἰταλία, δὲν μποροῦσε νὰ δεχθῇ μίαν μεγάλη Ἑλλάδα
καὶ θεωροῦσε τὴν Ἀλβανία, περίπου ὡς προτεκτορᾶτο της.

Κατάληψις τῶν Ἰωαννίνων ὑπὸ τῶν Ἰταλῶν καὶ ἡ «γέννησις» τῆς Ἀλβανίας.

Μὲ τὴν ἵδρυση σχολείων, τὴν συνδρομὴ τοῦ Βατικανοῦ
ἀλλὰ καὶ μὲ πολιτιστικὲς παρεμβάσεις,
οἱ Ἰταλοὶ εἶχαν ἐπιτύχη νὰ διεισδύσουν στὴν Ἀλβανία.

Ἡ Ἰταλία ἤθελε τὴν Ἀλβανία ὅσο δυνατὸν μεγάλη,
στοχεύοντας νὰ τὴν μοιρασθῇ μὲ τὴν Αὐστροουγγαρία,
πιστεύοντας ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἐγκατασταθῇ στὸν Αὐλώνα
καὶ νὰ τὸν κάνῃ πρωτεύουσα τῆς Ἰταλικῆς ἀποικίας στὴν Ἀλβανία.

Στοὺς βαλκανικοὺς πολέμους, Ἰταλία καὶ Αὐστροουγγαρία
ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ νὰ δημιουργήσουν ἀλβανικὸ κράτος,
σὲ βάρος τῆς Σερβίας στὸν βοῤῥᾶ καὶ τῆς Ἑλλάδος στὸν νότο.

Ἐδῶ, λοιπόν, φᾶτε καὶ ἕναν ……..autochthonous.

Πῶς νὰ λέγεται ἄραγε ὁ «αὐτόχθων» στὰ ἀλβανέζικα τοῦ Καυκάσου;

«Περὶ τῆς Αὐτοχθονίας τῶν Ἀλβανῶν ἤτοι Σκιπετάρ», (1855), Νίκ. Νικοκλής.

Ῥέ, ἔμαθαν πὼς πηδιόμαστε καὶ πλάκωσαν καὶ οἱ Καυκάσιοι ἀρμπανάδες…

Πολυζωΐδης Θανάσης

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply