Ξε-«κλειδώνουμε»…

Ξε-«κλειδώνουμε»…

Ὅπως ἠδη ἔχουμε δηλώσει, δημοσίως, ἡ σελὶς filonoi.gr «ἀδρανοποιεῖται» – σὲ γενικὲς γραμμὲς- δίχως ὅμως τελικῶς νὰ «κλείνῃ». Ἂν καὶ ἀρχικῶς, γιὰ καθαρὰ προσωπικοὺς λόγους, ἀπεφάσισα νὰ «κλειδώσῃ» ἐν τελῶς ἡ σελίς, ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι μοῦ ἐζητήθη πολλάκις, ἀπεφάσισα νὰ ἀφήσω τὰ κείμενα ἐλεύθερα ξανά. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν ἀλλάζει ἡ ἀρχική μου ἀπόφασις … Συνέχεια

Γιατί ἄν τί κι ὄχι ἀντί;

Γιατί ἄν τί κι ὄχι ἀντί;

Γιατί; Ὄχι, δὲν θέλω νὰ τυραννήσω κάποιους. Τὸ μόνον ποὺ θέλω εἶναι νὰ μάθω!!! Μόνον νὰ μάθω! Οἱ παπποῦδες μας κάποτε, πολὺ κάποτε, ἔγραφαν μὲ κεφαλαῖα.  Γιατί ἔγραφαν ἔτσι; Πῶς κατάφερναν καί διάβαζαν τά σημεῖα στίξεως, τά πνεύματα καί τούς τόνους; Γιατί ἐμεῖς ὅταν βλέπουμε κάτι σάν αὐτό:

Ζωνταντεύουμε (σιγά-σιγά!!!) τὸ Ἔνστικτον Ἐπιβιώσεώς μας!!!

Ζωνταντεύουμε (σιγά-σιγά!!!) τὸ Ἔνστικτον Ἐπιβιώσεώς μας!!!

Ὑπάρχουν πολλὰ Ἔνστικτα στὴν ἀνθρωπότητα, ποὺ (οὔτως ἢ ἄλλως) ἀνήκει στὸ ζωϊκὸ βασίλειον… Μὰ, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ὑπάρχει τὸ Ἔνστικτον Ἐπιβιώσεώς μας, ποὺ πλέον ἔχουμε, ἄλλοτε λιγότερο κι ἄλλοτε πλήρως, ἀδρανοποιήση, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰ πλείστα τῶν ζώων ποὺ διαβιοῦν ἐλευθέρως.

Ἡ Ἄνοιξις μᾶς κλείνει τὸ …μάτι!!!

Ἡ Ἄνοιξις μᾶς κλείνει τὸ …μάτι!!!

Καλημέρα!!! Μὲ Ἀγάπη, Ὀμορφιά, Φῶς καὶ Θαύματα!!! Ἡ Ἄνοιξις εἶναι πιὰ ἐδῶ!!! Μᾶς κλείνει τὸ μάτι, μᾶς προκαλεῖ νὰ τὴν ζήσουμε, μᾶς κλέβει τὶς ματιὲς καὶ τὰ ὄνειρα, μᾶς ψιθυρίζει αἰσιόδοξες ἰδέες, κατακλύζει καὶ τὶς πιὸ μικρὲς στιγμές μας… Ἄνοιξις σημαίνει ἐλπίδα γιὰ ζωή!!! Ζῆστε την!!! Γιούλη (Οἱ φωτογραφίες εἶναι ἀπὸ τὸ πάρκο τῆς γειτονιᾶς … Συνέχεια

Ἑστιάζοντας στὸ μεγάλο, τὸ μικρὸ …μικραίνει!!!

Ἑστιάζοντας στὸ μεγάλο, τὸ μικρὸ …μικραίνει!!!

Νὰ τονίζουμε τὰ καλὰ καὶ τὰ ὄμορφα. Ἑστιάζοντας στὰ μεγάλα χάνουν σὲ ἀξία τὰ μικρά… Νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς ἀνθρώπους μας, ἀκόμη καὶ μὲ τὰ λάθη τους… Τὰ λάθη εἶναι διαφορετικὲς ἐκτιμήσεις. ποὺ ἔρχονται καὶ παρέρχοντ

Κάθε ἀνατροπὴ ξεκινᾶ ἀπὸ μίαν …λεπτομέρεια!!!

Κάθε ἀνατροπὴ ξεκινᾶ ἀπὸ μίαν …λεπτομέρεια!!!

Εἴπαμε πὼς σημαντικότερον ὅλων πλέον εἶναι νὰ ἀρχίσουμε νὰ κυττᾶμε τὸν κόσμο μας μὲ τὰ …«μάτια τῆς καρδιᾶς».  Δὲς μὲ τὰ πραγματικὰ «μάτια τῆς …καρδιᾶς»

Γιὰ νὰ μὴ χαθοῦμε στὴν …φυλακή μας!!!

Γιὰ νὰ μὴ χαθοῦμε στὴν …φυλακή μας!!!

Θὰ μπορούσαμε, θεωρητικῶς, νὰ γίνουμε ἐμεῖς ὁ δρόμος γιὰ πολλὰ στὸν κόσμο μας, ἀλλὰ δὲν γνωρίζω πόσο πολὺ ἀντέχουμε νὰ ἐπεξεργασθοῦμε τὶς πεποιθήσεις μας καὶ νὰ τὶς ὑπερβοῦμε. Κακὰ τὰ ψέμματα… Ἐὰν δὲν ἑστιάζουμε διαρκῶς, μὲ τὶς σκέψεις μας, τὶς πράξεις μας καὶ τὶς συναναστροφές μας, στὸ κοινὸ καλό, τότε ἐπὶ τῆς οὐσίας ἔχουμε χάση … Συνέχεια