Ἀπὸ τὴν πρώτη τους ἀνάσα…
Ξέρετε…
Ἂν καὶ ἡ τροφή μας, τὸ νερό μας, τὸ περιβάλλον συνολικῶς εἶναι τόσο μολυσμένα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γεμίζουμε δηλητήρια διαρκῶς, ἐν τούτοις τὰ πραγματικὰ δηλητήρια δὲν προέρχονται ἀπὸ αὐτὰ ποὺ καταναλώνουμε γιὰ νὰ ἐπιβιώσουμε, ἀλλὰ ἀπὸ ἄλλες πηγές. Κι αὐτά, τὰ δεύτερα, τὰ ἄυλα, δυστυχῶς, εἶναι χειρότερα μὰ καὶ σημαντικότερα. Συνέχεια
Εἶναι μία κατάστασις στὴν ὁποίαν γιὰ νὰ εἰσέλθουμε χρειάζεται …ἀφοσίωσις σὲ ἕναν στόχο.
Ἕναν δικό μας στόχο.
Ἕναν στόχο ποὺ ἐμεῖς ἐπιλέξαμε, κτίσαμε μέσα στὴν φαντασία μας καὶ κατόπιν, ἀφοσιωμένοι, ἐργαζόμεθα γιὰ νὰ τὸν κατακτήσουμε. Συνέχεια
Ὁ Δημητρᾶκος μᾶς λέει γιὰ τὴν λέξιν συγγνώμη: «ἡ εὐμενὴς διάθεσις ἔναντι τινος, ἐπιείκια».
Πιὸ κάτω μᾶς ὅμως μᾶς γράγει γιὰ τὴν λέξιν συγγνώμων: «ὁμογνώμων, ὁ παρέχων συγγνώμην, ὁ ἄξιος συγγνώμης».
Ὁ ὁμογνώμων δῆλα δή. Διότι αὐτὸς ποὺ ζητᾶ (ἤ δίδει) συγγνώμη οὐσιαστικῶς ἔχει τὴν αὐτὴν γνώμην μὲ τὸν .
Δῆλα δὴ ὅταν ζητοῦμε συγγνώμη (ἤ ὅταν λαμβάνουμε συγγνώμη) τελικῶς ὁμογνωμοῦμε. Συνέχεια
Διαμάντια θὰ μένουν πάντα.
Πολλὲς φορὲς στὴν ζωή μας γινόμαστε μάρτυρες, ἤ ἀκόμη καὶ θύματα, λασπολογίας.
Δὲν πειράζει.
Ὅσο κι ἐὰν μᾶς ἐνοχλῇ, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξεβολεύῃ, ΔΕΝ πειράζει.
Ἔχουμε πολλὰ σημαντικότερα νὰ κάνουμε ἀπὸ τὸ νὰ ἀπαντοῦμε σὲ ἀνοησίες… Συνέχεια
Σήμερα θὰ γράψω ἕνα κείμενον, ἱστορικὸ μέν, ἀλλὰ ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς …μεγάλης ἀποστάσεως ἀπὸ τὴν ἱστορία. (Κάτι ποὺ δὲν συνηθίζω…)
Σήμερα θὰ σᾶς γράψω κάποιες σκέψεις μου, ποὺ βασίζω σὲ πολλῶν ἐτῶν ἀναγνώσματα, ἀλλὰ θὰ καταθέσω ΜΟΝΟΝ τὰ δικά μου συμπεράσματα.
Αὐτὰ τὰ συμπεράσματα δὲν «δένουν» ἀπαραιτήτως μὲ τὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα, ποὺ ΕΠΙΣΗΜΩΣ γνωρίζουμε, (1) ἀλλὰ …«παντρεύουν» πολλὲς πληροφορίες, ἀπὸ πολλὲς πλευρὲς τῆς ἱστορίας μεταξύ τους.
Πρὶν σᾶς μιλήσῳ γιὰ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ, θὰ κάνω μία μικρὴ …λοξοδρομικὴ ἀναδρομή.
Ἡ ἱστορία μας ΔΕΝ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν Κρήτη, ἀλλὰ ὀφείλω νὰ …περάσῳ ἀπὸ τὴν Κρήτη, πρὸ κειμένου νὰ ἐξηγήσῳ κάποιες πολὺ σημαντικὲς λεπτομέρειες, γιὰ τὸν ῥόλο ποὺ ἔπαιξαν (καὶ ἀκόμη ΠΑΙΖΟΥΝ) κάποια πρόσωπα, σὲ περιόδους σημαντικῶν ἀλλαγῶν, κοινωνικῶν καὶ γεωστρατηγικῶν. Συνέχεια
Ὁ φίλος (μας πιά) Δημητρᾶκος γράφει γιὰ τὴν ἀγωνία:
«ἀγών, ἄμιλλα, γυμναστικὴ ἄσκησις, ἰσχυρὰ ψυχικὴ διέγερσις, ἀδημονία, (πάλη, ἀπεγνωσμένη προσπάθεια, ὐστάτη ἀγωνιώδης πάλη πρὸς τὸν θάνατον, ψυχομαχητόν, νεοελληνικά)».
Πιὸ κάτω ὅμως διαβάζουμε γιὰ ἕνα ἔντομον, ποὺ λέγεται …ἀγώνια!!! (Νεοελληνικὸν κι αὐτό!!!)
Κι ἀκόμη παρακάτω διαβάζουμε γιὰ τὸ ἀγωνίζομαι:
«διεξάγω ἀγῶνα, ἀμιλλῶμαι περὶ βραβείου, διαγωνίζομαι, συζητῶ ἐριστικῶς, φέρω σοφιστικὰ ἐπιχειρήματα, μάχομαι, πολεμῶ, καταβάλλω σκληρὰς ἤ ἐπικινδύνους προσπαθείας, παλαίω, ἀγωνιῶ». Συνέχεια
