Στὴν προεκλογικὴ περίοδο τοῦ Ἰουλίου, ἡ ἀναμονὴ γιὰ τὸ γκρέμισμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπὸ τὴν ἐξουσία , ἦταν ἔκδηλη καὶ ἐν πολλοῖς δικαιολογημένη. Αὐτὸ ποὺ δὲν ἦταν δικαιολογημένο, ἦταν ἡ πρεμούρα, ἀπὸ ὅσους προσῆλθαν στὶς κάλπες, νὰ ψηφίσουν ΝΔ. Γιατί ἐὰν ὁ λόγος καταψηφίσεως τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἦσαν τὰ Ἐθνικὰ θέματα, μὲ αἰχμὴ τοῦ δόρατος τὴν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, τὸ μεταναστευτικὸ καὶ ἄλλα ζητήματα, τί ἦταν αὐτὸ ποὺ διεσφάλιζε πώς ἡ νέα κυβέρνησις θά ἔφερνε τήν ἀνατροπή;
Συνέχεια
Ἀρχεῖα κατηγορίας: Γιατὶ ψηφίζω…
Χρειάζεται γιὰ πρόεδρος μία Δαμανάκη
Θεωρῶ τὴν ὑποψηφιότητα γιὰ τὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας, τῆς κυρίας Δαμανακη, ἄκρως τιμητικὴ γιὰ τὴν πατρίδα μας καὶ συνάδουσα μὲ τὸ πνεῦμα τῆς Γ’ Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.
Συνέχεια
Γιὰ νὰ φύγῃ ὀ ΣΥΡΙΖΑς μᾶς ἔμεινε ὁ κύρτσος..!!!
Οὐδέποτε ἔχω ἰσχυρισθῆ ὅτι ἡ ψῆφος εἶναι δημοκρατία.
Στὴν πραγματικότητα ἐπιλέγεις τοὺς πρὸ ἐπιλεγμένους.
Ἀλλά, ῥὲ μ@λάκα… Ἤθελες σώνει καὶ καλὰ νὰ ψηφίσῃς ΝΔ γιὰ νὰ φύγῃ ὁ ΣΥΡΙΖΑς, ποὺ εἶναι κομμουνιστὲς καὶ θέλουν νὰ πουλήσουν τὴν Μακεδονία μας καὶ νὰ μᾶς φέρουν τοὺς λάθρο εἰσβολεῖς….
Αὐτοπροσδιορίζεται βρὲ @ρχίδι σὰν δεξιός.
Αὐτό ἐδῶ τὸ @ρχιδι@αρχιδο γιατί τὸ ἐψήφισες βρὲ ἠλίθιε;;;
Ζορίζονταν κάποιοι ἔως νὰ φύγῃ ὁ ΣΥΡΙΖΑ…
Ἕνα μειδίαμα ἐσχηματίσθη στὰ χείλη μου, μετὰ τὴν μετονομασθεῖσα διαστημικὴ ὑπηρεσία, τώρα καὶ τὸ γραφεῖο τοῦ Π/Θ στὴν Θεσσαλονίκη…
Γνωστὰ εἶναι αὐτὰ βέβαια καὶ κατανοητά, ἔτσι δουλεύει ὁ κοινοβουλευτισμὸς στὴν Ἑλλάδα….. μὲ ἀμοιβομένους πραιτωριανούς.
Συνέχεια
Δέν ἀφήνουμε τίς βλακείες γιά τό (κάθε) κούλλλιιι;
Τὸ κούλλλιιι, ὅπως καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά του, ὡς γνήσιος βενιζελικὸς ἀπόγονος…
….οὔτως ἤ ἄλλως, ἐδῶ καὶ χρόνια, ἀνήκει στοὺς «ὑψηλοὺς προσκεκλημένους» τῶν παγκοσμίων τοκογλύφων καί, πρὸς τοῦτον τοὺς βλέπουμε, συχνά-πυκνά, νὰ περιφέρονται σὲ λέσχες, στοὲς καὶ ἱδρύματα, πρὸ κειμένου νὰ λάβουν σχετικὲς ἐντολές, γιὰ τὸ πῶς θὰ διαχειρισθοῦν ἐμᾶς, τοὺς χαχόλους. Συνέχεια
Γίνεται κάτι σάπιο νά αὐτοκαθαρθῇ;
Γίνεται νά θέλῃ κάποιος νά χάσῃ τίς ἀνέσεις του καί τίς ἀσυλίες του;
Γίνεται κάποιος νά βάλῃ τά χεράκια του γιά νά βγάλῃ τά ματάκια του;
Ξαφνιάζομαι καθημερινῶς ἀπὸ τὸ πῶς κάποιοι συμπατριῶτες μου ἀντιμετωπίζουν τὴν νέα (φερομένη ὡς) κυβέρνησιν, ποὺ προσφάτως ἀνέλαβε νὰ μᾶς «κυβερνήσῃ» ἐλέῳ τοκογλύφων. Μία κυβέρνησις «ἀχταρμᾶς» ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα καὶ ὅλες τὶς ἐκδοχὲς τοῦ (τάχα μου) κομματικοῦ μηχανισμοῦ τῶν σαπροφύτων, ἐφ’ ὅσον ὅλα αὐτὰ τὰ κουδουνισμένα ἔχουν πρὸ πολλοῦ καταθέση στὰ ἀφεντικά τους τὶς ἀποδείξεις τῆς ἀπολύτου διαπλοκῆς τους, τῆς ἄνευ ὀρίων ἐξαρτήσεώς τους καί, ἐπάνω ἀπὸ ὄλα, τῆς πλήρους ὑποταγῆς τους.
