Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, γιὰ νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς, μόνον αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ «τρελλοί» ἔχουν νὰ μᾶς μάθουν καὶ νὰ μᾶς διδάξουν κάτι χρήσιμο. Οἱ εἰδήσεις μόνον νὰ μᾶς ἀγχώσουν, νὰ μᾶς πιέσουν καὶ νὰ μᾶς σπρώξουν σὲ μεγαλύτερα ἐπίπεδα καταθλίψεως μποροῦν.
Βέβαια, τὸ καλλίτερον εἶναι νὰ σβήσουμε διὰ παντὸς τὴν τηλεόρασιν…
Ἐὰν δὲν μποροῦμε, τότε ἄς ἐπιλέξουμε κάτι ποὺ θὰ μᾶς κάνῃ νὰ διασκεδάσουμε καὶ νὰ χαλαρώσουμε, ἰδίως αὐτές, τὶς λίγες ὧρες, ποὺ Συνέχεια
Ἀρχεῖα κατηγορίας: δράσεις
Φιλανθρωπικὸ παζάρι μὲ χειροποίητα δημιουργήματα τῆς Ἄννας Τζιροπούλου
Ἀγαπητοὶ φίλοι τῆς ἀειμνήστου Ἄννας Τζιροπούλου-Εὐσταθίου ποὺ ἐκτιμᾶμε τὸ τόσο σπουδαῖο ἔργο της, τὶς ἡμέρες αὐτές, πού ἑόρταζε ὅσο ζοῦσε τὴν ὀνομαστική της ἑορτὴ καὶ σχεδὸν ἕναν χρόνο ἀπὸ τὴν ἐκδημία της, ἡ οἰκογένειά της, θέλοντας νὰ τιμήσῃ μιάν ἄγνωστη στοὺς πολλοὺς πτυχὴ τοῦ πολυσχιδοῦς ταλέντου της, αὐτὸ τοῦ κεντήματος, προσέφερε στὴν «ΕΣΤΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ», 28 ἔργα της, ποὺ τὰ περισσότερα ἱστοροῦν τὴν Παναγία μας μὲ τὸν μικρὸ Χριστό, γιὰ φιλανθρωπικὸ σκοπό. Συνέχεια
Δικαιωματισμὸς εἶναι ἡ ταφόπλακα τῶν κοινωνικῶν κατακτήσεων
11 Σεπτεμβρίου. Ἡμέρα μεγάλων γεγονότων.
Στὶς 11/9/1973 δολοφονεῖται ὁ ἐκλεγμένος πρόεδρος τῆς Χιλῆς Σαλβαδὸρ Ἀλιέντε καὶ ἐγκαθίσταται μία ἀπὸ τὶς πιὸ φρικτὲς δικτατορίες ποὺ ἐγνώρισε ὁ πλανήτης, αὐτὴν τοῦ Ἀουγκοῦστο Πινοσέτ.
Στὶς 11/09/2001 τρία ἐπιβατικὰ ἀεροπλάνα, ἔπεσαν ἐπάνω στοὺς διδύμους πύργους καὶ τὸ πεντάγωνο, σὲ μία σκοτεινὴ στιγμὴ τῆς ἱστορίας, μὲ ἔντονη τὴν ὀσμὴ τῆς συνωμοσίας, ποὺ ἐργαλειοποιήθηκε κατάλληλα γιὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν ΗΠΑ στὸ Ἀφγανιστᾶν.
Συνέχεια
Διαλέξεις τοῦ Δημητρίου Μιχαλοπούλου γιὰ τὸ Κυπριακὸ Ζήτημα
Διαχρονικὸ τὸ ἐρώτημα περὶ τοῦ Ὡραίου…
… ἐκ τῶν διαφερόντων καλλίστην ἁρμονίαν*…
Ἠράκλειτος
Στὴν καταπληκτικὴ αἴθουσα «ΟΙ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ» στὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν ὑπάρχει κάπου ἀναγεγραμμένο τὸ φαινομενικὰ «ἁπλὸ» ἐρώτημα τοῦ Σωκράτους: «τί εἶναι τοῦτο τὸ ὡραῖο;»
Συνέχεια
Βιβλία, μέσον ἐπανεντάξεως ἀστέγων
Γνωρίζουμε πόσοι ἄστεγοι ὑπάρχουν γύρω μας;
Γνωρίζουμε τρόπους γιά νά τούς βοηθήσουμε δίχως νά τούς ὠθοῦμε στό νά παραιτηθοῦν πλήρως;
Ἔχουμε ἀναρωτηθῆ γιά τό ἐάν χρειάζονται ἁπλῶς λίγο στήριγμα γιά νά πατήσουν μόνοι τους στά πόδια τους, ἀπό τό νά τούς «φορτωθοῦμε» στίς πλάτες μας;
Ἄστεγοι… Μία πληγὴ τῆς ἐποχῆς μας μὲ ἄγνωστες διαστάσεις καὶ ἐπιπτώσεις. Ἔτσι, κάπου ὑπάρχουν κι αὐτοί, ἀλλὰ ἂς μὴν ἀσχολούμεθα ἐμπράκτως. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, θεωρητικῶς, ἀδυνατοῦμε νὰ τοὺς βοηθήσουμε ὅλους αὐτούς.
Ἤ μήπως ὄχι;
