Τῆς Ἀθήνας ἡ ἄσφαλτος, βάζει φωτιὰ στὰ ὄνειρα. Τῆς Ἀθήνας ὁ οὐρανός, καθιστᾶ ὠκύποδα τὰ σύννεφα.
Ὅμως καὶ τῆς Ἀθήνας οἱ ψίθυροι, πνίγουν τὴν φθορὰ τῶν ὀστῶν.
Οἱ νέοι δὲν φοβοῦνται
Τῆς Ἀθήνας ἡ ἄσφαλτος, βάζει φωτιὰ στὰ ὄνειρα. Ἀρχεῖα κατηγορίας: Λόγος
Τῆς Ἀθήνας ἡ ἄσφαλτος, βάζει φωτιὰ στὰ ὄνειρα. Ποίημα τοῦ Σπάρτακου Τανασίδη γιὰ τὸν Πυθαγόρα.
Θυσία
Τὸ μυτερό σου τὸ σκουφί,
Μίδ᾿ ἀπ᾿ τὴν ἄτριχη κορφὴ
πέτα κάτω
καὶ φέρε ἀπ᾿ τὸ χλωρὸ τ᾿ ἀχούρι
τὸ διχρονίτικο γαϊδούρι
τὸ βαρβάτο!
Ποὺ λάμπ᾿ ἡ πέτσα του γυαλὶ
καὶ κανεὶς δὲν τὸ καβαλλεῖ
καὶ τὴν νιότη Συνέχεια
Γρήγορα ἡ ὥρα πέρασε…
Γρήγορα ἡ ὥρα πέρασε,
μεσάνυκτα κοντεύουν,
πάει τὸ φεγγάρι πάει κι ἡ Πούλια βασιλέψανε
καὶ μόνο ἐγὼ κείτομαι δῶ μοναχὴ Συνέχεια
«Μνήσθητι κύριε…»
Τὸ χειρόγραφον τοῦ Ἀγγέλου Σικελιανοῦ.
Μνήσθητι Κύριε: Για τὴν ὥρα που ἡ λεπίδα τοῦ φονιᾶ ἄστραψε
κι΄ ὅλος ὁ θεὸς τῆς Τραγωδίας ἐφάνη.
Μνήσθητι Κύριε: για τὴν ὥρα που ἄξαφνα, κι οἱ ἐννιὰ ἀδελφὲς ἐσκύψαν Συνέχεια
Οἱ γενναῖοι!
«Ἕνα πρωΐ τοὺς βρήκαμε ἀναπάντεχα πεθαμένους.
Κάποιος ψιθύρισε: συμφόρηση· ἄλλος: ἀτύχημα· ἄλλος: αὐτοκτονία.
Τοὺς σκέπασε ὅμως τοὺς ψίθυρους αὐτοὺς ἡ φωνή μας:
Συνέχεια