Ἀρχεῖα κατηγορίας: ἐτυμολογίες

Τὰ ἡμαρτημένα τοῦ λεξικοῦ Μπαμπινιώτη.

ἀπὸ τὸν/τὴν

4

«ΤΑ ΗΜΑΡΤΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ»

Τὰ ἡμαρτημένα τοῦ λεξικοῦ Μπαμπινιώτη.Κατὰ τὸ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ὅπου στὸν θῶκο τοῦ Ὑπουργείου .. «διὰ βίου μάθησης»! καὶ τύφλωσης (Ἰούνιος 2012) τοποθετήθηκε ὁ  καθηγητὴς Γλωσσολογίας κ. Γ, Μπαμπινιώτης, λάβαμε ένα δημοσίευμα που έφερε το τίτλο:

«ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΔΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΑΓΓΡΑΜΜΑΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ;»

Πρόκειται γιὰ κάποιο παραμύθι, ποὺ διέσωσε καί… ἐμπλούτισε ὁ ἀξεπέραστος Ἐμ. Ῥοϊδης (Απάντα Ε΄ Τόμος σελ 109).
Δεν τὸ παραθέτουμε,

Πρώτον λόγῳ ἐλλείψεως χώρου , παρ΄  ὅλο τὸ ἐνδιαφέρον, ποὺ μὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνάλαφρο,  κοφτερό σκῶμμα τοῦ Ῥοΐδη, σατιρίζεται, ὁ βίος καὶ ἡ Πολιτεία τῶν Ὑπουργῶν Παιδείας.

Συνέχεια →





Τὰ χημικά τῶν ἠλεκτρονικῶν συσκευῶν καὶ ἡ ὑγεία μας. Γιατί τὰ λέμε Λίθιο, Κάδμιο, Νικέλιο; Α’ μέρος

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Με ενοχλεί, δικαιολογημένα, όταν βλέπω στον ορίζοντα τις κεραίες της κινητής τηλεφωνίας. Δεν με ενοχλεί, όμως, καθόλου που κρατώ στα χέρια μου επικίνδυνες χημικές ουσίες που περιέχονται στη συσκευή κινητών τηλεφώνων, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στους υπολογιστές και αλλού. Ίσως, είναι στη φύση μας να αδιαφορούμε για τον κοντινό κίνδυνο και να «νοιαζόμαστε» για το μακρινό. Είναι πιο εύκολο. Και τα εύκολα μας αρέσουν. Είναι εύκολο να κατηγορήσεις τις εταιρείες, τις πολυεθνικές, το «σύστημα», που απειλούν την υγεία μας και την υγεία των παιδιών μας, ενώ εμείς οι ίδιοι  καμαρώνουμε  και χαϊδεύουμε, καθημερινά,  το καρκινογόνο Κάδμιο, το εξασθενές Χρώμιο, το Ταντάλιο, που υπάρχει στις μπαταρίες των ηλεκτρονικών μας συσκευών. Τα δίνουμε στα χέρια ακόμα και των βρεφών!!!

Συνέχεια →





Τὸ Πλαγκτόν!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (περ. Discovery and Science)

Το πλαγκτόν είναι μία από τις πιο παρεξηγημένες λέξεις στο λεξιλόγιο μας. Άλλοι θεωρούν ότι είναι ξένη λέξη και γι αυτό δεν την κλίνουν: το πλαγκτόν –  του πλαγκτόν (λανθασμένα), ενώ άλλοι στο πλαγκτόν περιλαμβάνουν ακόμα και τα φύκια του βυθού. Ας τα πάρουμε,όμως,  τα πράγματα από την αρχή.

Η ελληνική λέξη  το πλαγκτόν (γεν: του πλαγκτού, δίχως πληθυντικό)  είναι το ουδέτερο του επιθέτου της αρχαίας ελληνικής λέξης  πλαγκτός (< πλάζομαι < πλανώμαι) και σημαίνει “ο περιπλανώμενος”, ο φερόμενος εδώ και εκεί. Μάλιστα, στα Αρχαία Συνέχεια →