Στὶς 9 Μαΐου τοῦ 1956 χιλιάδες λαοῦ – ἀνάμεσά τους καὶ ὁ μαθητὴς τότε τοῦ 2ου Γυμνασίου Ἀῤῥένων Ἀθηνῶν ἐπὶ τῶν ὁδῶν Χέυδεν καὶ Ἀχαρνῶν, πατέρας μου – συγκεντρώθηκαν στὴν Πλατεῖα Ὁμονοίας γιὰ νὰ καταδικάσουν τὰ σκληρὰ μέτρα τοῦ Ἄγγλου Κυβερνήτου Χάρντινκ στὴν Κύπρο. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος εὑρίσκετο ἐξόριστος στὶς Σεϋχέλες, ἡ ΕΟΚΑ εἶχε ξεκινήσῃ τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα στὴν Μεγαλόνησο καὶ τὴν ἑπομένη ἦταν προγραμματισμένη ἀπό τις κατοχικὲς ἀρχὲς ἡ ἐκτέλεσις τῶν ἀγωνιστῶν Μιχαλάκη Καραολῆ καὶ Ἀνδρέα Δημητρίου. Τὴν Ἑλλάδα κυβερνοῦσε ὁ νεοεκλεγμένος πρωθυπουργὸς Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καὶ ὑπουργός του, ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν, ἦταν ὁ Σπυρίδων Θεοτόκης. Συνέχεια
Σὰν σήμερα τὸ 1943 ἐκτελοῦνται ὁμαδικῶς ἀπὸ Τσάμηδες οἱ 49 πρόκριτοι τῆς Παραμυθιᾶς, ἀφοῦ προηγουμένως διετάχθησαν νὰ σκάψουν μόνοι τους τὸν τάφο τους. Τὰ καθάρματα τῆς Ἀλβανίας, ἐλέῳ Γερμανο-Ἰταλῶν, τρομοκράτησαν ὄχι μόνον τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ἀλλὰ καὶ μεγάλες ἐκτάσεις τῆς Ἠπείρου μας.
