Ἕνα σπάνιο κινηματογραφικό ντοκουμέντο ἀπό τήν Καταστροφή τῆς Σμύρνης.
Γιά νά μή ξεχνᾶμε. Γιατί οἱ λαοί δέν πρέπει νά ξεχνοῦν τήν Ἰστορία τους καί κυρίως οἱ Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι βάλλονται, πανταχόθεν. Συνέχεια
Ἀρχεῖα κατηγορίας: Οἱ μνῆμες μας
Δὲν λέγονται πολλὰ γιὰ ὅσα μᾶς πονοῦν
Τὰ δέκα δάκτυλα τῶν χειρῶν μου εἶναι πάρα πολλὰ γιὰ νὰ ἀπαριθμήσω αὐτὰ ποὺ πραγματικὰ μὲ πονοῦν.
Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ λίγα εἶναι ἡ ἐκκένωσις, ὁ ἀφελληνισμὸς καὶ ὁ ξεῤῥιζωμὸς τῆς ἀρχεγόνου γῆς τῆς Ἰωνίας.
Συνέχεια
Θυμᾶμαι…
Σαράντα πέντε χρόνια (45) πρίν, ἐννέα ἐτῶν ἐγὼ τότε, σὲ οἰκογενειακὲς διακοπὲς στὸ Ναύπλιο, ὅπως κάθε χρόνο, θυμᾶμαι τὸν πάτερά μου τὸν μακαρίτη νὰ ψάχνῃ ἀπεγνωσμένα νὰ εὕρῃ τὸ ἀπολυτήριό του καὶ κάτι ἄλλο ἀπὸ τὸν στρατό. Συνέχεια
Μεσολόγγι. Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…
«Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…»
Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6
Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6
***
Ποιός εἶναι ἰκανὸς νὰ περιγράψῃ τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες τοῦ σπαρακτικοῦ μεσονύκτιου ἀποχαιρετισμοῦ, ὅταν οἱ Μεσολογγίτες καὶ οἱ Μεσολογγίτισσες χωρίσθηκαν ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους καὶ τοὺς ἀσθενεῖς, ἔδωσαν τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν καὶ κατευθύνθηκαν πρὸς τὰ τέσσερα ξύλινα γεφύρια· τὰ γυναικόπαιδα χωριστὰ πρὸς τὸ τελευταῖο πρὸς τὴν θάλασσα γεφύρι ὡς «ἀπέχον περισσότερον τῶν προμαχώνων» τοῦ ἐχθροῦ; Ἀλλὰ οἱ περισσότερες γυναῖκες φοροῦσαν φουστανέλλα καὶ ἦταν ζωσμένες τὴν σπάθη, ἔτοιμες πρὸς τὴν ἔσχατη πάλη· καὶ τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, τὰ παιδιὰ ἔπαιρναν μαχαίρια καὶ πιστόλια μακρύτερα τῶν χεριῶν τους…
Ποιὸς μπορεῖ νὰ περιγράψῃ τὴν ἀνυπομονησία τῶν ἀντρῶν ἐκείνων ποὺ θὰ ὀρμοῦσαν πρῶτοι στὴν Ἔξοδο, νὰ περιμένουν πλαγιασμένοι κατὰ γῆς, νὰ περιμένουν τὸ σημάδι ὅτι χτυπήθηκε ὄπισθεν ὁ ἐχθρὸς, καὶ μὴ ἀντέχοντας ἄλλο τὴν ἀναμονή νὰ ὡρμοῦν φωνάζοντας «Ἐμπρός!»… Ὁ Νότης Μπότσαρης πρὸς τὰ δεξιά, Ὁ Μακρῆς πρὸς τ΄ἀριστερὰ καὶ ὁ Κίτσος Τζαβέλλας στὸ μέσο, ὅλοι πνέοντες ἐκδίκηση, χωρὶς νὰ ὑποπτεύονται ποιὰ ἐνέδρα τοὺς περίμενε…
Ξεχασμένοι ἀεροπόροι
Ἐπισμηνίας, Γεώργιος Μόκκας – 15.4.1941
Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1935 εἰσῆλθε στὸ Τμῆμα Ὑπαξιωματικῶν Χειριστῶν τῆς Σχολῆς Ἀεροπορίας καὶ ἀπεφοίτησε τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1937 μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ Σμηνία. Συνέχεια
Γεννιέσαι Ἥρως, δὲν γίνεσαι…
Ἕνας χρόνος λοιπὸν ἀπὸ τότε ποὺ ἡ Ἑλλὰς ἔκλαψε γιὰ ἕνα παλληκάρι της…
Ἕνας χρόνος ἀπουσίας, δίπλα σὲ τόσες καὶ τόσες ἄλλες…
Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ παλληκαριοῦ, ποὺ ἔδωσε τόσα καὶ τόσα συνθήματα… Συνέχεια