Σαράντα πέντε χρόνια (45) πρίν, ἐννέα ἐτῶν ἐγὼ τότε, σὲ οἰκογενειακὲς διακοπὲς στὸ Ναύπλιο, ὅπως κάθε χρόνο, θυμᾶμαι τὸν πάτερά μου τὸν μακαρίτη νὰ ψάχνῃ ἀπεγνωσμένα νὰ εὕρῃ τὸ ἀπολυτήριό του καὶ κάτι ἄλλο ἀπὸ τὸν στρατό. Συνέχεια
Ἀρχεῖα κατηγορίας: Οἱ μνῆμες μας
Μεσολόγγι. Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…
«Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…»
Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6
Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6
***
Ποιός εἶναι ἰκανὸς νὰ περιγράψῃ τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες τοῦ σπαρακτικοῦ μεσονύκτιου ἀποχαιρετισμοῦ, ὅταν οἱ Μεσολογγίτες καὶ οἱ Μεσολογγίτισσες χωρίσθηκαν ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους καὶ τοὺς ἀσθενεῖς, ἔδωσαν τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν καὶ κατευθύνθηκαν πρὸς τὰ τέσσερα ξύλινα γεφύρια· τὰ γυναικόπαιδα χωριστὰ πρὸς τὸ τελευταῖο πρὸς τὴν θάλασσα γεφύρι ὡς «ἀπέχον περισσότερον τῶν προμαχώνων» τοῦ ἐχθροῦ; Ἀλλὰ οἱ περισσότερες γυναῖκες φοροῦσαν φουστανέλλα καὶ ἦταν ζωσμένες τὴν σπάθη, ἔτοιμες πρὸς τὴν ἔσχατη πάλη· καὶ τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, τὰ παιδιὰ ἔπαιρναν μαχαίρια καὶ πιστόλια μακρύτερα τῶν χεριῶν τους…
Ποιὸς μπορεῖ νὰ περιγράψῃ τὴν ἀνυπομονησία τῶν ἀντρῶν ἐκείνων ποὺ θὰ ὀρμοῦσαν πρῶτοι στὴν Ἔξοδο, νὰ περιμένουν πλαγιασμένοι κατὰ γῆς, νὰ περιμένουν τὸ σημάδι ὅτι χτυπήθηκε ὄπισθεν ὁ ἐχθρὸς, καὶ μὴ ἀντέχοντας ἄλλο τὴν ἀναμονή νὰ ὡρμοῦν φωνάζοντας «Ἐμπρός!»… Ὁ Νότης Μπότσαρης πρὸς τὰ δεξιά, Ὁ Μακρῆς πρὸς τ΄ἀριστερὰ καὶ ὁ Κίτσος Τζαβέλλας στὸ μέσο, ὅλοι πνέοντες ἐκδίκηση, χωρὶς νὰ ὑποπτεύονται ποιὰ ἐνέδρα τοὺς περίμενε…
Ξεχασμένοι ἀεροπόροι
Ἐπισμηνίας, Γεώργιος Μόκκας – 15.4.1941
Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1935 εἰσῆλθε στὸ Τμῆμα Ὑπαξιωματικῶν Χειριστῶν τῆς Σχολῆς Ἀεροπορίας καὶ ἀπεφοίτησε τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1937 μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ Σμηνία. Συνέχεια
Γεννιέσαι Ἥρως, δὲν γίνεσαι…
Ἕνας χρόνος λοιπὸν ἀπὸ τότε ποὺ ἡ Ἑλλὰς ἔκλαψε γιὰ ἕνα παλληκάρι της…
Ἕνας χρόνος ἀπουσίας, δίπλα σὲ τόσες καὶ τόσες ἄλλες…
Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ παλληκαριοῦ, ποὺ ἔδωσε τόσα καὶ τόσα συνθήματα… Συνέχεια
Γιὰ τοὺς Κολοκοτρωναίους ἡ κλεφτουριὰ ἦταν σύμπτωμα Λεβεντιᾶς!
Σήμερα ξεκινῶ κάποιες ἀναδημοσιεύσεις, ἀναφορικῶς μὲ κείμενα ποὺ εἶχα γράψει, ὅταν ὁ «πολὺς» Βερέμης, μαζὺ μὲ τὸν Τ(σ)ατσόπουλό του, μᾶς ἄλλαζαν τὰ φῶτα στὴν παραπληροφόρησιν, μέσῳ τῆς «ἱστορικῆς» τους σειρᾶς στὸν ΣΚΑΙ.
Ξέρετε, αὐτῆς τῆς σειρᾶς ποὺ χρηματοδότησε ἡ (πρώην) Ἐθνικὴ τράπεζα τῆς Ἑλλάδος καὶ μᾶς ἄλλαξε τὰ …φῶτα στὶς ἱστορικὲς ἀλλοιώσεις.
Αὐτῆς τῆς ἰδίας σειρᾶς ποὺ ἐπάσχιζε μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο νὰ μᾶς καταστρέψῃ τὴν συλλογικὴ μνήμη, ὄχι διότι τοὺς ἔπιασε ὅλους αὐτοὺς κόψιμο μὲ τὴν δική μας ἱστορικὴ ἀντιληπτικότητα, ἀλλὰ γιατὶ ὄφειλαν, κατὰ πῶς ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὰ τεκταινόμενα, νὰ μᾶς ἀποδομήσουν ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὅσιο διατηρούσαμε ζωντανὸ μέσα μας. Κι ὡς γνωστὸν ὁ βερέμης τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ (καθὼς καὶ ὅλο τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ) οὐδέποτε ἀνησύχησε γιὰ τὶς συνειδήσεις μας, παρὰ μόνον γιὰ νὰ ὁλοκληρωθῇ τὸ πρόγραμμα διαλύσεως τῆς χώρας, κατ’ ἐντολὴν τῶν ὁποίων ἐγκεφάλων τοῦ (κάθε) ΕΛΙΑΜΕΠ καὶ τῆς κάθε Μ.Κ.Ο. ποὺ δρᾶ ἀναλόγως. Συνέχεια
Γυναῖκες Ἠπειρώτισσες
Στὴν ὁδὸ Παύλου Μελᾶ, στὸ κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης καὶ σὲ ἀπόσταση μόλις διακοσίων (200) μέτρων ἀπὸ τὸν Λευκὸ Πύργο, στέκει τὸ ὄμορφο γλυπτὸ τῆς γυναίκας τῆς Πίνδου, ὡς ἐλάχιστος φόρος τιμῆς στὶς ἡρωΐδες τῆς Πίνδου!!!
Συνέχεια