Ἡ μεγάλη Ἔξοδος!
Ἡ μεγάλη στάσις τῆς ἱστορίας τῆς Ἀνθρωπότητος γιὰ νὰ λάβῃ μαθήματα ἡρωϊσμοῦ, αὐτοθυσίας, ἀγώνων!
Ὁ πολιορκημένος, ἄν καὶ προδομένος, κατάφερε καὶ πέρασε…. Ὄχι σύσσωμος…  Δυστυχῶς…
Ἀλλὰ σίγουρα διεσώθησαν ἀρκετοὶ πολεμιστὲς γιὰ νὰ ἐξακολουθήσουν τὸν ἀγῶνα τῆς Ἐλευθερίας.
Ἕναν ἀγῶνα ποὺ οὐδέποτε τελείωσε…
Οὐδέποτε ἔπαψε…
Μᾶς παραπλανοῦσαν τόσους χρόνους, μὲ λόγια, μὲ μύθους, μὲ ὑποσχέσεις…
Μὰ ἐπὶ τέλους ἀρχίζουν νὰ πέφτουν οἱ μάσκες…
Συνέχεια →

του Κωνσταντίνου Χολέβα,
Πολιτικού Επιστήμονος

Εκείνος ο Απρίλης του 1955 ήταν διαφορετικός από τους άλλους για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Μετά από αιώνες δουλείας σε Φραγκογάλλους, Βενετούς, Τούρκους και ’γγλους τα νιάτα της Κύπρου πήραν στα χέρια τους την τύχη του νησιού. Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών, η ΕΟΚΑ όπως έγινε γνωστή, άρχισε την ένοπλη δράση της την 1η Απριλίου 1955. Με πολιτικό αρχηγό τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ΄ και στρατιωτικό ηγέτη τον Κύπριο αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, λίγοι αλλά αποφασισμένοι νέοι αποφάσισαν να αρχίσουν τον αγώνα με κάθε μέσο για την εκδίωξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και την Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα. Η πρώτη προκήρυξη τα έλεγε όλα μέσα σε λίγες λέξεις:

Συνέχεια →

Ἐν Μπιζανίῳ, τῇ 20ῃ Φεβρουαρίου 1913

Ἀγαπητὲ Συνάδελφε,

Σὲ χαιρετῶ.

Σέ, ποὺ θὰ ἔχῃς τὴν τύχη νὰ ἀνοίξῃς τὸ πέλμα τοῦ ὅπλου αὐτοῦ, θὰ εὕρῃς τὴν πεντάρα αὐτὴν καὶ νὰ πάρῃς ἕνα τσιγάρο, νὰ τὸ καπνίσῃς εἰς τὴν ὑγείαν μου.

Τὸ ὄπλο αὐτὸ τὸ ἔφερα ἐπὶ πέντε ἔτη. Συνέχεια →