Τυχαίνει να  είμαι    άκρως  νομοταγής  αλλά  στα  όνειρά  μου  δεν  είμαι  .  Θα  σας διηγηθώ  λοιπόν  ένα   εξτρεμιστικό  όνειρο , που  είδα  ένα  βράδυ,  σχετικό  με  την  αυτοοργάνωση :

Είδα  λοιπόν   ότι  μία  μακρινή  χώρα,  το  Ελλαδιστάν,  είχε   αλωθεί  από   ντόπιους   προδότες  (10  οικογένειες  όλο  κι’  όλο)   και   εκατομμύρια  κόσμος   οδηγούνταν   στην  εξαθλίωση . Ιδού  τί  έκαναν   οι  ιθαγενείς :

#  Όποιος   ήξερε  το  σπίτι  του   βουλευτή  γέμιζε  την  πόλη  χαρτάκια  “Ο  τάδε  βουλευτής   κατοικεί  εκεί ,  το  αμάξι  του  είναι τάδε  μάρκα  ,  τάδε  αριθμός   και  το  παρκάρει  συνήθως   στο  τάδε   σημείο .  Έχει  ένα  εξοχικό   στην τάδε   τοποθεσία    και  ένα  κτήμα  στο  τάδε  μέρος”  .  Το  ίδιο συνέβαινε  και  με  τα  ένθερμα  κομματόσκυλα   και  με όσους   είχαν  κατέβει   υποψήφιοι  στις  τελευταίες  εκλογές  με  το   Διεφθαρμένο   Κόμμα .  Το  ίδιο   συνέβαινε  και  με  τους   διευθυντές    τραπεζικών  υποκαταστημάτων  που   προέβαιναν  σε  κατασχέσεις   ακινήτων  για  χρέη .   Το  ίδιο  συνέβαινε  και  για   αυτούς  που  έκοβαν  το  ρεύμα   στα  σπίτια   λόγω  μή  πληρωμής   χαρατσιών .

#  Άνεργοι   και  χαρατσόπληκτοι    σχημάτιζαν   ομάδες   και  την  νύχτα   κατέστρεφαν  τα  εξοχικά  και  τα  αυτοκίνητα  όλων  των  προηγούμενων .

#  Όποιος   ήξερε   το   τηλέφωνο  του  βουλευτή  το   κοινοποιούσε   με  χαρτάκια  σε   όλη  την  πόλη .  Του  έκαναν  κλήσεις  συνέχεια  όλοι   απο  δημόσια   καρτοτηλέφωνα  . Το  ίδιο  έκαναν   και  στα  κομματόσκυλα .

#  Προμηθεύτηκαν  όλοι   καραμπίνες   και  φυσίγγια .  Κάποιες   νύχτες  έβγαιναν  όλοι   μαζί  τα  μεσάνυχτα  στις  ταράτσες    και  έριχναν  μια  μπαταριά    στον  αέρα    και  γινόταν  χαμός .

#  Με  εποξική   κόλλα   σφράγιζαν  τις  νύχτες   τις  κλειδαριές   των  τραπεζών  και  την  άλλη  μέρα   δεν  μπορούσε   η  τράπεζα  να  ανοίξει . Το  ίδιο  και  με  τα  γραφεία   των  βουλευτών  και  τα  μαγαζιά   των  διεφθαρμένων .

#  Μόλις   άρχιζε το  δελτίο  ειδήσεων  στο  Διεφθαρμένο  Τηλεοπτικό   Κανάλι  άνοιγαν  όλοι   για  3  λεπτά  τους  θερμοσίφωνες  και τις   ηλεκτρικές   κουζίνες . Η  τάση  του  δικτύου   έπεφτε  και  οι   τηλεοράσεις   και  οι  αναμεταδότες   έσβηναν .

Όλα   αυτά  βέβαια   εγώ  ( ο  νομοταγής   πολίτης  ) δεν  τα  συνιστώ   σε  κανέναν .  Απλώς  τα  αναφέρω  όπως  ο μυθιστοριογράφος  γράφει  για  φόνους   αλλά  κανείς  δεν  μπορεί  να  τον  κατηγορήσει  οτι   προτρέπει  τους  αναγνώστες    στην δολοφονία .
Αναρωτιέμαι  όμως  γιατί  δεν  γίνονται  στ΄ αλήθεια  (  αλλά  μόνο  στα  όνειρα ) .  Τόσες  χιλιάδες   κόσμος   στις  πόλεις  και   συμπεριφέρονται  σαν  άμορφος   πολτός .  Δεν   μπορούν  να  συνεργασθούν.
Η  πρώτη εξήγηση  που  μπορώ  να  σκεφθώ  είναι  οτι  δεν  γνωρίζονται   και  δεν  έχουν  τους  ίδιους   ρυθμούς  ζωής  .  Ο  ένας  είναι  ταξιτζής  και  εργάζεται  νύχτα .  Ο  άλλος  είναι  υπάλληλος  στο  αεροδρόμιο    και  έχει   εντελώς  διαφορετικές  σκοτούρες .  Ο  άλλος   είναι   μουσικός  σε   νυχτερινό  κέντρο  …

Υποθέτω  οτι   αν  τα  διάφορα  επαγγέλματα  ήταν   τοποθετημένα  σε   ξεχωριστές  γειτονιές  το  καθένα  ,  θα  ήταν  πολύ  διαφορετικά   τα  πράγματα .  Η  κοινωνία  θα   αντιδρούσε   αμέσως  σε  απειλές  .
Φαντάζομαι  ένα   χωριό  όπου  όλοι   είναι  αποκλειστικά  αγρότες .  Όλοι   γνωρίζονται   μεταξύ  τους .  Το  Υπουργείο   Γεωργίας   πάει  να  περάσει   έναν  νόμο  τελείως   άδικο   και  παράλογο .  Το θεωρό  σχεδόν  σίγουρο   οτι  οι  αγρότες   τάχιστα   θα  αυτοοργανωθούν    και  θα  αντιδράσουν  δυναμικά .  Νομίζω άλλωστε  οτι  οι   αγρότες  είναι  η  μόνη  κοινωνική  ομάδα   που  μπόρεσε   να    αποκλείσει  εθνικές   οδούς   και  να  κόψει  την  Ελλάδα   στην  μέση .  Τυχαίο ;

Οι  πόλεις  λοιπόν   αν  και  φέρνουν  τους  ανθρώπους   πιο  κοντά  (  στον  χώρο )  τους  αποξενώνουν   περισσότερο  και  κάνουν  πιο  δύσκολη  την  επανάσταση !   Αυτό  είναι  κάτι που  ασφαλώς  οι  ψυχολόγοι  της   neas  taksis   το  έχουν  μελετήσει   λεπτομερώς  .

Πυθαγόρας Πυθαγορίδης