Χόρευε «ἀρκούδα»…

Χόρευε «ἀρκούδα»...1«Διότι φαΐ δὲν ἔχει…
Χόρευε ἀρκούδα ὄμορφα… Χόρευε ὅπως σοῦ βαρῶ τὸ ντέφι…
Χόρευε διότι ἐὰν δὲν χορεύῃς θὰ μείνῃς νηστική…. 

Πονάει ἡ πείνα ἀρκούδα… Πονάει….»
ριδισμοί!

 

Μία ρκούδα λυγερή

μ’ να χαλκά στή μύτη

καμώνεται καψερή

πώς εναι πό σπίτι.

Στά δυό της πόδια στέκεται

κουνιέται καί λυγιέται

κάνει πώς φκιασιδώνεται

καί νύφη μς περνιέται.

ρκουδιάρης καθιστός

χτυπάει γερά τό ντέφι

καί τραγουδάει γελαστός

νά καν’   ρκούδα κέφι.

Ατ’ ἡ ρκούδα θλιβερή

μ’ ατόν τόν ρκουδιάρη

πιστή φτυστή ντιγραφή

λαο καί κυβερνιάρη.

 πό τήν ποιητική μου συλλογή «πολογία»

τος κδόσεως 1990

δυσσέας

 

Ξεκινήσαμε λίγο …ἀνάποδα σήμερα…
Ξεκινήσαμε μὲ ἀρκοῦδες, περάσαμε σὲ Ἰνδούς, γιὰ νὰ καταλήξουμε στοὺς …Ἕλληνες.

Μία ἀρκούδα λυγερή, ἔγραφε τὸ 1990 ὁ Ὀδυσσέας….
Τί εἶχε πάθῃ; Ὀράματα εἶχε τότε; Τί ἔβλεπε πού ἐμεῖς δέν μπορούσαμε νά δοῦμε;

Μία «ἀρκούδα» ποὺ θὰ φάῃ μόνον ἐὰν χορέψῃ…
Ἀπάνθρωπον; Κτηνῶδες; 
Πράγματι…. 

«450 εὐρώπουλα τὸν μήνα… Ἄμα θές… Ἄμα δὲν θές, δὲν πειράζει… Ξέρεις πόσοι περιμένουν;
Ναί, ξέρω, μὲ 450 δὲν μπορεῖς οὔτε τροφὴ νὰ ἀγοράσῃς…
Καί τί μέ νοιάζει ἐμέναν; Ἔ; Σκασίλα μου…
Κατάφερα καὶ σὲ ἁλυσόδεσα… Τώρα δὲν μοῦ ξεφεύγεις… Γιὰ νὰ φᾷς πρέπει νὰ χορέψῃς…
450. Τά θέλεις ἤ νά πάρω τόν ἄλλον;… Οὐρὲς περιμένουν….»

Λέει ὁ «ἀρκουδιάρης». Ὁ γύφτος ποὺ κατάφερε, κατὰ πῶς πιστεύει, νὰ μᾶς περάσῃ τὸν χαλκᾶ. 
Λέει… Κι ἔχει δίκαιον. Τοὐλάχιστον ἐπιφανειακῶς…

«450!!! Αὐτὰ εἶναι! Μόνον! Φᾶε, πιές, κοιμήσου, ντύσου, πλήρωσε χαράτσια, ῥεύματα, τεκμήρια διαβιώσεως, τέλη κυκλοφορίας, διόδια, πρόστιμα ῥίπων… Στιγμὴ δὲν θὰ σὲ ἀφήσω σὲ ἡσυχία…»
Λέει ὁ «ἀρκουδιάρης».
Κι ἐμεῖς; Τί ἔγινε; Γίναμε ἀρκοῦδες;

Ἕνα πιάτο φαΐ. Σιγὰ σιγὰ δὲν θὰ μᾶς ἐνδιαφέρει οὔτε τὸ κρύο, οὔτε τὰ πατρογονικά μας, οὔτε τὰ ὅσα ἔως σήμερα μὲ ἱδρώτα κι αἷμα φτιάξαμε… Ἕνα πιάτο φαΐ κι ὁ δρόμος ἤ τὰ πεζοδρόμια γιὰ κρεβάτι…
Καὶ κάθε πρωΐ στὴν οὐρά, γιὰ τὰ συσσίτια.
Ἐὰν ἔλθουν καὶ τὰ 450… Βασιλιάδες!

«Χόρευε «ἀρκούδα»… Χόρευε… Καὶ χόρευε καλά… Διότι θὰ μείνῃς νηστική…»
Λέει ὁ «ἀρκουδιάρης»…

Καλὰ τὰ λέει…
Μᾶς ἔδεσε…
Δὲν τὸν νοιάζει τὸ χρῆμα…
Τὴν «ἀρκούδα» ἤθελε πάντα νὰ ἐλέγξῃ… Χρῆμα εἶχε… Ἀλλὰ ἡ ἀρκούδα κυκλοφοροῦσε ἐλεύθερη…
Μία ἐλεύθερη «ἀρκούδα» ἔχει γιὰ προσφάι κάτι δεκάδες «ἀρκουδιάρηδες»… 
Τώρα ὅμως τὴν ἔδεσε… Τὴν ἐλέγχει…  Τοὐλάχιστον ἔτσι φαίνεται…
Ξόδεψε πολλὰ σὲ χρῆμα καὶ σὲ χρόνο… Ἀλλὰ χαλάλι…Μᾶς ἔδεσε…
Μᾶς ἔδεσε ἀπὸ τὰ χέρια, ἀπὸ τὰ πόδια, ἀπὸ τὸν λαιμό…
Ἀλλά…
Κάτι δὲν πάει καλά…
Κάτι δὲν τοῦ βγαίνει…

Βιάζεται νὰ μᾶς περάσῃ καὶ τὸν χαλκᾶ στὴν μύτη…
Ἐὰν δὲν μᾶς περάσῃ τὸν χαλκᾶ στὴν μύτη δὲν θὰ ἡσυχάσῃ. 
Φοβᾶται… Τρέμει… 
Δὲν ξέρει πότε θὰ τὰ καταφέρῃ, ἀλλὰ βιάζεται… Πολὺ βιάζεται…

Τί δέν τόν ἀφήνει νά περάσῃ τόν χαλκά; Ἔ; Τί; 
Καί γιατί δίχως χαλκά δέν θά εἶναι ποτέ ἡ «ἀρκούδα» σίγουρα δεμένη;

Τώρα χορεύουμε. 
Ὁ στόχος τους ἐπετεύχθῃ σχεδόν!!!
Ἁλυσίδες κρέμονται ἀπὸ ἐπάνω μας…
Μᾶς ταλαιπωροῦν, μᾶς πονοῦν, μᾶς κόβουν τὴν ἀνάσα…
Ἀλλὰ κάτι λείπει ἀπὸ τὸν «ἀρκουδιάρη» ποὺ δὲν τὸ ἔχει…
Κι ὅσο νὰ τὸ ἀποκτήσῃ, ἐὰν τὸ ἀποκτήσῃ, ἔχουμε λίγο χρόνο… Τόσον δά, ἀλλὰ τὸν ἔχουμε…
Ὄχι γιὰ νὰ σκοτώσουμε τὸν «ἀρκουδιάρη»…
Δὲν εἴμαστε φονιάδες ἐμεῖς….
Ἁπλῶς γιὰ νὰ τοῦ δείξουμε τὸ ποιὸς πράγματι ἔχει τὴν Δύναμι. 

Φιλονόη.  

Σημείωσις.

Γορίλας κι ἀρκούδα, ὅταν πρόκειται γιὰ θέαμα, εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτό…

 

Ὅμως δὲν θέλω νὰ σταθῶ οὔτε στοὺς γορίλες, οὔτε στὶς ἀρκοῦδες, οὔτε στοὺς πτωχοὺς ἰθαγενεῖς, ποὺ σὲ λίγο θὰ δίδουν παραστάσεις γιὰ ἕνα πιάτο φαγητό. (Οἱ ὁποῖες ἤδη ἐξεκίνησαν!!! Νὰ μὴ ξεχνιόμαστε!)

Ὅμως αὐτὸ εἶναι ἡ μία ὄψις τοῦ νομίσματος. 
Πράγματι κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἔχουν μεταμορφωθῇ σὲ «ἀρκοῦδες» καὶ χορεύουμε γιὰ νὰ κερδίσουμε τὸ φαγητό μας.
Κάποιοι ἄλλοι ὅμως, λίγοι ἀκόμη, δὲν προσκυνοῦν. Δὲν ἔχει σημασία τὸ πῶς διαβιοῦν, ἀλλὰ δὲν προσκυνοῦν! Δὲν εἶναι στὴν Φύσι τους!
Αὐτοὺς λοιπὸν κανένας «ἀρκουδιάρης» δύναται νὰ τοὺς ἀγγίξῃ!
Ἀκόμη κι ἐὰν τοὺς σκοτώσουν, ἀκόμη καὶ τότε, ἔχει πέσῃ τόσος σπόρος γύρω τους, ποὺ εἶναι σὰν νὰ ἀνασταίνονται καθημερινῶς! 
Αὐτοὶ οἱ λίγοι, αὐτοὶ ποὺ ἀγωνίζονται καὶ δὲν λογαριάζουν τὸν πόνο, αὐτοὶ εἶναι ποὺ θὰ φέρουν μίαν τόση δὰ μόχλευσι, μὰ τόση δά, ποὺ θὰ εἶναι ἱκανὴ νὰ ἀλλάξῃ ὅλην τὴν ἱστορία τοῦ πλανήτου. Εἶναι σὰν τὰ διαστημόπλοια… Ἕνα ἄγγιγμα καὶ στρίβουν κατὰ 180 μοῖρες… 

Πότε θά γίνῃ αὐτό; Συμβαίνει ἤδη… Ἁπλῶς ἐλάχιστοι ἀκόμη μποροῦν νὰ τὸ δοῦν, διότι ἔχουν ῥίξῃ τὸ βλέμμα στὴν γῆ. Οἱ προσκυνημένοι δὲν βλέπουν οὐρανό. Χῶμα βλέπουν καὶ πατούμενα. 

φωτογραφία καὶ φωτογραφία

Πρώτη δημοσίευσις 7 Ἰανουαρίου 2013

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply