Ὁ κόσμος τῶν αἰσθήσεων.


Οἱ αἰσθήσεις μας…

Οἱ πέντε αἰσθήσεις μας…
Αὐτὲς ποὺ δίχως τους δὲν ἀντιλαμβανόμαστε τίποτα ἀπὸ τὸν κόσμο μας..

Πέντε μόνον, ἀλλὰ ἀπολύτως συγχρονισμένες καὶ ἀλληλοσυμπληρούμενες!

Ὅμως αὐτὲς οἱ αἰσθήσεις εἶναι τὶς περισσότερες φορὲς ἡ παγίδα μας!

Ναί, πράγματι, ὀφείλουμε στὸ σῶμα μας νὰ αἰσθανθῇ πάρα πολλά! Τὰ πάντα!
Νὰ ἀπολαύσουμε τὴν μουσικὴ ποὺ ἀγαπᾶμε…
Νὰ ἀγγίξουμε καὶ νὰ ἀγγιχτοῦμε, μὲ τὸν τρόπο ποὺ μᾶς ἀρέσει…
Νὰ γευθοῦμε τὶς γεύσεις ποὺ ταιριάζουν στοὺς γευστικούς μας θύλακες…
Νὰ ὀσμιστοῦμε ὅλες τὶς μυρωδιὲς ποὺ μᾶς ἀπογειώνουν…
Νὰ θαυμάσουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς ξεμυαλίζουν….

Ἀλλά πῶς; 
Μέ τρόπον τέτοιο πού νά γινόμαστε ἐμεῖς σκλᾶβοι τους ἤ μέ τρόπον τέτοιο πού νά ὑπάρχῃ ἀρμονία;

Αὐτὸ ποὺ παρατηρῶ ἐδῶ καὶ πολὺν καιρὸ εἶναι μία προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ φθάσῃ στὰ ὅρια τῆς ἡδονῆς, ἀπὸ κάθε δρόμο ποὺ θὰ τοῦ ἐπιτρέψουν οἱ αἰσθήσεις του.
Σαφῶς κι αὐτὸ δὲν εἶναι φαινόμενον μόνον τῶν ἡμερῶν μας. 
Εἶναι φαινόμενον ποὺ ἐκφράζεται αἰῶνες τώρα.
Ἀλλά; Εἶναι ὁδηγός οἱ αἰσθήσεις μας ἤ μέσον;
 Μεγάλο θέμα κι αὐτό.

Ἕνας φίλος πρὸ ἡμερῶν ἰσχυριζόταν πὼς μελετᾶ τὸν κόσμο μέσα ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις. 
Πιστεύει πὼς ὁ ἄνθρωπος θὰ ἀπελευθερωθῇ μόνον ὅταν ἀκολουθήσῃ καὶ ὑπακούσει σὲ ὅλες του τὶς αἰσθήσεις!
Κι ἐγὼ διαφωνῶ… (Πῶς τό ἔπαθα;)

Θυμᾶστε τό κείμενον μέ τό αὐτί πού προσέθεσε ἐκεῖνος ὁ ἀκραῖος στό χέρι του; (Γιά τό ὁποῖον κάποιοι καμαρώνουν;)
Αὐτὸ ἦταν τὸ θέμα μας λοιπὸν μὲ τὸν φίλο μου.
Εἶναι ἐκεῖνος ποὺ θαυμάζει τὸν ἀνισόρροπο.
Ἀκριβῶς αὐτὸς εἶναι τὸ πρότυπόν του κι ἀκριβῶς σὲ αὐτὸν θέλει νὰ ὁμοιάσῃ!
Νὰ δείξῃ δῆλα δὴ στὴν ἀνθρωπότητα τὸν τρόπο πρὸ κειμένου νὰ ἀπελευθερωθῇ καὶ νὰ βρῇ τὶς ἀλήθειες της μέσα ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις! 

Χμμμμμ….
Κάπως ἀκραῖος ὁ φίλος μου; 
Μήπως τελικῶς τό κυνήγι τῆς ἡδονῆς δέν εἶναι αὐτοσκοπός;  Ἤ μήπως εἶναι; 
Ἤ μήπως κάνουμε ἀκριβῶς αὐτό πού δέν πρέπει νά κάνουμε; 

 Τί σημαίνει «νά ἐκφράσουμε τίς αἰσθήσεις μας»;
Τί σημαίνει «ἀνακαλύπτω τόν κόσμο μέσα ἀπό τίς αἰσθήσεις μου»;
Τί σημαίνει «οἱ αἰσθήσεις θά ὁδηγήσουν τόν ἄνθρωπο στήν συνειδητότητα»;
Σέ αὐτό τό σκηνικόν ἀκριβῶς δέν ζοῦμε;
Αὐτές τίς αἰσθήσεις μας δέν ἔχουμε ἀπέναντί μας σήμερα;  Αὐτές δέν ὑπακοῦμε ἐδῶ καί αἰῶνες;
Τί ἀκριβῶς ἔχουμε χάσει;
Ἔχουμε συνειδητοποιήσει πώς αὐτό πού πράγματι ἀπουσιάζει ἀπό τήν ζωή μας εἶναι ἡ κοινή, κοινότατη λογική;
Ποῦ ἀκριβῶς λοιπόν δέν κρύβεται ἡ ἀνάγκη ἀναζητήσεως τρόπων καί δρόμων ἱκανοποιήσεως τῶν αἰσθήσεών μας;

Ἀπὸ ὅποια πλευρὰ κι ἐὰν τὸ ἐξετάσουμε, εἴμαστε σκλᾶβοι τῆς ἀνάγκης μας γιὰ ἡδονή. 
Ἡδονὴ κάθε μορφῆς.
Ὅλων τῶν αἰσθήσεων!
Μποροῦμε νὰ προσπεράσουμε πολὺ σημαντικότερα ζητήματα, πρὸ κειμένου νὰ μὴν χάσουμε κάτι ἀπὸ τὶς ἡδονές μας.
Τὶς ἡδονὲς ὅλων τῶν αἰσθήσεων. 

Ἀλλά εἶναι αὐτός ὁ δρόμος;

Ἐγὼ ἤξερα πὼς οἱ αἰσθήσεις μου μποροῦν νὰ μοῦ δώσουν ἡδονή, ἀλλὰ κυρίως μποροῦν νὰ μὲ βοηθήσουν στὴν ἐπιβίωσίν μου. 
Ἐὰν δὲν ἀναπνεύσω, θὰ τελειώσω. Ἤ ἐὰν δὲν σιτιστῶ, ἤ ἐὰν δὲν ἔχω τὴν ὄρασιν καὶ τὴν ἀκοή μου.
Ἐὰν δὲν ἔχω τὴν αἴσθησιν τῆς ἀφῆς κινδυνεύω νὰ καῶ.
Οὐσιαστικῶς οἱ αἰσθήσεις μου εἶναι πάντα παροῦσες ἀλλὰ καὶ κυρίαρχες.
Οἱ ἡδονὲς ποὺ γεύομαι μὲ τὴν βοήθεια τους ὅμως δὲν εἶναι αὐτοσκοπός.
Εἶναι μέρος τοῦ «παιχνιδιοῦ» τῆς ἐπιβιώσεως.
Δίχως τους δὲν μπορῶ νὰ ἐπιβιώσω καὶ δὲν μπορῶ νὰ ἀπολαύσω τὶς στιγμὲς ποὺ μοῦ ἀναλογοῦν.
Ποῦ λοιπόν χωρᾶ ἡ ἀνάγκη γιά ἐξάρτησιν ἀπό τίς αἰσθήσεις μας;
Μέ ποιόν ἀκριβῶς τρόπο πρέπει νά ἀφεθοῦμε ἀκρίτως σέ αὐτές;

Ἐὰν ἦταν νὰ ζήσουμε ἐπάνω στὸν πλανήτη μόνον μὲ τὶς αἰσθήσεις μας, τότε δὲν θὰ χρειαζόμασταν μνήμη, κρίσιν καὶ κατ’ ἐπέκτασιν λογική. Θὰ ἦταν ἀπολύτως περιττές!
Τώρα ὅμως τὰ διαθέτουμε.
Ἔχουμε τὴν λογική, τὴν μνήμη καὶ τὴν ἱκανότητα νὰ συνδέουμε τὶς πληροφορίες ποὺ ἔχουμε ἀπὸ τὶς ἐμπειρίες μας.
Μὲ ὁδηγὸ αὐτὲς μποροῦμε νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴν ζωή μας, ἀλλὰ παραλλήλως νὰ γινόμαστε καλλίτεροι ἡμέρα μὲ τὴν ἡμέρα.
Διαφορετικῶς σέ τί θά διαφέραμε ἀπό μίαν ὄρνιθα ἤ ἕναν πετεινό; 

Μήπως λοιπόν αὐτός ὁ ἀπόλυτος κόσμος τῶν αἰσθήσεών μας πρέπει σιγά σιγά νά ἀνοίξῃ παράθυρα καί σέ ἄλλες παραμέτρους; Μήπως νά ἀφήσουμε λίγον χῶρο καί στήν νόησιν; 
Μήπως τελικῶς θά μπορέσουμε νά δημιουργήσουμε ἕναν καλλίτερον κόσμο γιά τά παιδιά μας, ἐπιτρέποντας στίς αἰσθήσεις μας νά λειτουργοῦν ὅπως ξέρουν, ἀλλά προσθέτοντας καί μίαν δόσιν νοήσεως;

Φιλονόη.

σχετικὸ θέμα: 

Καλλιτέχνης ἤ ἀνισόῤῥοπος;

φωτογραφία 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

3 thoughts on “Ὁ κόσμος τῶν αἰσθήσεων.

  1. “…δόξης μὲν οὖν ἐπὶ τὸ ἄριστον λόγῳ ἀγούσης καὶ κρατούσης τῷ κράτει σωφροσύνη ὄνομα·

    [238a] ἐπιθυμίας δὲ ἀλόγως ἑλκούσης ἐπὶ ἡδονὰς καὶ ἀρξάσης ἐν ἡμῖν τῇ ἀρχῇ ὕβρις ἐπωνομάσθη.

    ὕβρις δὲ δὴ πολυώνυμον –πολυμελὲς γὰρ καὶ πολυμερές…”

    ΦΑΙΔΡΟΣ

Leave a Reply