Εἰς πείσμα τῶν καιρῶν…

Εἰς πείσμα τῶν καιρῶν…

Ἐμεῖς ὀφείλουμε, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, κάθε μας στιγμή… …νὰ ἀνορθώσουμε τὸ αἴσθημα τῆς αὐτοεκτιμήσεώς μας, ὡς λαός… …νὰ μεγαλώσουμε μέσα μας τὰ πρότυπα… …νὰ γευθοῦμε ἀπὸ τὸ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ ’21 τὴν χαρὰ τῆς Ἐλευθερίας…

Διαρκῶς νὰ ἐνθυμούμεθα τὴν ταὐτότητά μας!!!

Διαρκῶς νὰ ἐνθυμούμεθα τὴν ταὐτότητά μας!!!

(Καὶ τὴν εὐθύνη ποὺ αὐτὴ ἐπιβάλλει!!!) Ἡ ταὐτότης μας, ποὺ εἶναι μνήμη, συνείδησις κι ἀνάγκη πλέον, εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς προσδιορίζει, μᾶς ἐπιτρέπει νὰ διατηροῦμε συνείδησιν καὶ μᾶς καθορίζει δρόμο! Ἐὰν ἡ ταὐτότης μας εἶναι κάτι ποὺ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε, τότε χάνουμε αὐτομάτως ὅλο καὶ μεγαλύτερα τμήματα ἀπὸ τὸν αὐτοσεβασμό μας … Συνέχεια

Ὅπως τώρα, ἔτσι καὶ τὸ 1821.

Ὅπως τώρα, ἔτσι καὶ τὸ 1821.

Ὅπως τώρα, ἔτσι καὶ τότε. Ὅπως τότε ἐξεκίνησαν λιγοστοί, ἔτσι καὶ τώρα… Λιγοστοὶ ἔχουν ξεκινήσῃ. Ὅπως τότε ἐλάχιστοι μπῆκαν ἐμπρὸς κι ἐξέθεσαν ἑαυτούς, ἔτσι καὶ τώρα, ἐλάχιστοι τολμοῦν καὶ μπαίνουν ἑμπρός, ἐκθέτοντας ἑαυτούς. Ὅπως τότε οἱ πολλοὶ ἐκρύφθησαν στὰ χωριά τους, στὶς καθημερινές τους ἐργασίες, στὴν ὑπηρεσία τῶν ἀγάδων, ἔτσι καὶ τώρα, οἱ πολλοὶ κρύβονται … Συνέχεια

Καὶ μία σημαία σήμερα στὸ χέρι καὶ στὴν καρδιά μας…

Καὶ μία σημαία σήμερα στὸ χέρι καὶ στὴν καρδιά μας…

Ὅσο ὁ καιρὸς κυλᾶ… Ὅσο οἱ δυσκολίες αὐξάνονται… Ὅσο τὰ ἀδιέξοδα μεγαλώνουν… Ὅσο οἱ δομὲς καταῤῥέουν… Ὅσο οἱ σχέσεις διαλύονται…