Θριαμβεύοντας κατὰ τοῦ Ἰμπραῆμ στὴν Βέργα καὶ στὸν Διρό!

 Ὁ θρίαμβος τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τοῦ Ἰμπραῆμ στὴν Βέργα καὶ στὸν Διρό! 

20 Ἰουνίου 1826. Στὸν πέμπτο χρόνο τῆς ἡ Ἐπανάστασις τρεμοσβήνει. Μόνον ἡ Μάνη καὶ λίγα φρούρια εἶναι πιὰ ἐλεύθερα.

Ὁ Ἰμπραὴμ Πασσᾶς, δύο μῆνες μετὰ τὴν πτώση τοῦ Μεσολογγίου, εἶναι στὴν Καλαμάτα καὶ γράφει στοὺς Μανιάτες, ποὺ εἶναι στρατοπεδευμένοι στὴν Βέργα τῆς Δυτικῆς Μάνης, «..νὰ προσκυνήσουν», ἄλλως θὰ περάσῃ ὅλην τὴν Μάνη ἀπὸ τὸ σπαθί του καὶ δὲν θὰ ἀφήσῃ «…μἤτε ἴχνος ὀσπιτίου…».

Ὁ Γεωργάκης Μαυρομιχάλης*, υἱὸς τοῦ Μπέη τῆς Μάνης, τοῦ ἀπαντᾶ:

«…Σὲ περιμένομεν μὲ ὅσας διαθέτεις δυνάμεις… Οἱ κάτοικοι τῆς Μάνης γράφομεν καὶ σὲ περιμένομεν…»,
Γεωργάκης Μαυρομιχάλης*
Ἀρχηγὸς Σπαρτιατῶν.

Οἱ Μανιάτες εἶναι γύρω στοὺς 2.400, ὀχυρομένοι πίσω ἀπὸ μίαν μάνδρα.


Ἐκτὸς τοῦ Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, ἐκεῖ εἶναι καὶ ὁ μικρότερος ἀδελφός του Ἀναστάσιος, ὁ θεῖος του Κωνσταντῖνος Μαυρομιχάλης καὶ ὁ ἐξάδελφός του Ἠλίας Κατσάκος Μαυρομιχάλης**, ὁ Μούρτζινος, ὁ Τζανετάκης, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι.

Ὁ Ἰμπραὴμ διατάζει συνεχῶς ἐπιθέσεις, ὀκτὼ μὲ δέκα τὴν ἡμέρα, ἐπὶ τρεῖς συνεχεῖς ἡμέρες (22,23 καὶ 24 Ἰουνίου), ἐνῶ παραλλήλως ἐβομβάρδιζε τοὺς Μανιάτες καὶ ἀπὸ τὴν θάλασσα. Ὁ Ἰμπραὴμ δὲν ἐπέτυχε ὅμως κάτι σπουδαῖο, ἐνῶ ὁ στρατός του ὑπέφερε ἑκατοντάδες νεκροὺς καὶ τραυματίες.

Νομίζοντας πὼς θὰ εὕρῃ ἀνυπεράσπιστο τὴν Μάνη, ἔκανε ἀπόβαση στὸν Διρό, ἀλλὰ τὸν ἀντιμετώπισαν οἱ γυναῖκες, οἱ ἠλικιωμένοι καὶ τὰ παιδιά. Οἱ Αἰγύπτιοι ἔφυγαν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ντροπιασμένοι.

Οἱ νίκες στὴν Βέργα καὶ στὸν Διρὸ τῆς Δυτικῆς Μάνης, τὸ τριήμερο 22-24 Ἰουνίου 1826 (μαζὺ μὲ ἐκείνη στὸν Πολυάραβο τῆς Ἀνατολικῆς Μάνης, δύο μῆνες μετά, τὸν Αὔγουστο τοῦ 1826), εἶναι ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὑψίστης σημασίας καὶ ἰσάξιες ἐκείνων στὸ Βαλτέτσι, τὴν Γραβιὰ καὶ τὰ Δερβενάκια. Ἂν ὁ Ἰμπραὴμ ἐπετύγχανε νὰ κατακτήσῃ τὸ 1826 τὴν Μάνη, ἡ ἐπανάστασις οὐσιαστικὰ ἐτελείωνε καὶ δὲν θὰ ὑπῆρχε διαφορὰ μεταξὺ Ἑλλήνων καὶ Αἰγυπτίων ποὺ νὰ προκαλέσῃ τὴν Ναυμαχία τοῦ Ναυαρίνου.

Γιὰ λόγους ποὺ δὲν γνωρίζω, τὰ σχολικὰ βιβλία, τοὐλάχιστον τῆς ἐποχῆς μου, οὔτε κἂν ἀνέφεραν τὴν μάχη τῆς Βέργας καὶ τὴν μάχη τοῦ Διροῦ, ἐνᾦ ἔγραφαν πολλὰ γιὰ τὶς ἄλλες σπουδαῖες μάχες (Βαλτέτσι, Γραβιά, Δερβενάκια), καθὼς καὶ γιὰ πολλὲς ἄλλες μάχες, μικροτέρας σημασίας.

Μπουγᾶς Ἰωάννης

* Γεωργάκης Μαυρομιχάλης. Τὸ 1831 ἐξετελέσθη ὡς ὁ δολοφόνος τοῦ Καποδιστρίου

** Ἠλίας Κατσάκος Μαυρομιχάλης, εἶναι ὁ μετέπειτα μεγάλος ἔρως τῆς Δουκίσσης τῆς Πλακεντίας καί/ἢ τῆς κόρης της. Ὑπασπιστὴς τοῦ Ὄθωνος, ἀπεβίωσε στὸ Μόναχο τὸ 1836.

Ἀπὸ ἐφημερίδα τῆς ἐποχῆς. «…Τὴν περασμένην νύκτα (6 Νοεμβρίου) μεταξὺ ἄλλων ἀπέθανεν εἰς τὸ βασιλικὸν ἀνάκτορον κάτοχος ἐνδόξου ὀνόματος, ὁ ὑπασπιστὴς τῆς Α.Μ. τοῦ Ὄθωνος, Κατσάκος Μαυρομιχάλης, ὅστις ἐσυνόδευσεν ἔδω τὴν Α.Μ. εἰς ἡλικίαν πολὺ νέαν, διακρινόμενος διὰ τὴν μόρφωσιν καὶ τὸ θάῤῥος του. Τὰ προσόντα αὐτὰ καὶ ἡ εὔνοια τοῦ βασιλέως του τὸν ᾡδήγουν εἰς ὑψηλοὺς ἐν τῇ πατρίδι του προορισμούς».

Στὸ ἐπόμενο φύλλο: «Σήμερα (8 Νοεμβρίου) τὸ ἀπόγευμα ἐκηδεύθη ὁ ὑπασπιστὴς τῆς Α.Μ. τοῦ Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος ἀντισυνταγματάρχης Μαυρομιχάλης μὲ στρατιωτικὰς τιμάς». Ὁ βασιλεὺς Λουδοβίκος Α΄ ἀνήγειρε στὸν τάφο του μεγαλοπρεπὲς μνημεῖον.

 

Δημήτριος Πλαπούτας.

Ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, στρατιωτικός και πολιτικός.

Ο Δημήτριος Πλαπούτας γεννήθηκε στις 15 Μαΐου 1786 στην Παλούμπα Αρκαδίας και ήταν δευτερότοκος γιος του κλεφταρματολού Νικόλα – Κόλια Πλαπούτα από τον Σουλιμά Μεσσηνίας. Νεαρότατος έγινε αρματολός και σε ηλικία 17 ετών παντρεύτηκε τη Στεκούλα Κολοκοτρώνη, ανιψιά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο ταύτισε τον πολεμικό του βίο και τις πολιτικές του θέσεις.

Το 1811, καταδιωκόμενος από τους Τούρκους, κατέφυγε στα Επτάνησα, όπου υπηρέτησε στον Αγγλικό Στρατό ως λοχαγός. Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στο χωριό και ανέλαβε καπόμπασης στους Δεληγιανναίους. Το 1819 κατέφυγε και πάλι στα Επτάνησα, αφού κατηγορήθηκε για φόνο Τούρκου στην Αλωνίσταινα. Στη Ζάκυνθο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.

Συνέχεια

Ἡ «ἐφιαλτικὴ» ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες Ἀντιμετώπισις τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821

Οι Βαυαροί, (Γερμανοί) που ήρθαν με τον Όθωνα και κυβέρνησαν την Ελλάδα απολυταρχικά επί τριάντα ολόκληρα χρόνια (1833-1862), θα περιφρονήσουν και θα αγνοήσουν και τους φτωχούς λαϊκούς αγωνιστές του ’21, που είχαν ποτίσει με ποταμούς αιμάτων το δέντρο της λευτεριάς και που τώρα ζητούσαν αποκατάσταση.
Συνέχεια

Ἡ μάχη στὰ Δερβενάκια.

Μάχη στα στενά των Δερβενακίων (πίνακας του Θ. Βρυζάκη)

Σὰν σήμερα….

Ὁ μεγάλος μας Θοδωράκης Κολοκοτρώνης τότε κατάφερε οὐσιαστικῶς νὰ ἀποδείξῃ σὲ ὅλους τοὺς ὁπλαρχηγούς, τὴν στρατιωτική του ἰδιοφυΐα.
Ἀπὸ τότε καὶ μετὰ μόνον νίκες καὶ …πίκρες…
Συνέχεια

Ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος τοῦ Νικηταρᾶ;

 

Ὁ Νικήτας ἦταν πάντα ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους μου ἥρωες. Ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ πάντα ἐθαύμαζα γιὰ τὴν ἀκεραιότητα, τὸν ἄδολον πατριωτισμό τους καὶ τὸἦθος τους. 

Γνωρίζουμε φυσικὰ πὼς πέθανε πάμπτωχος. Αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουμε εἶναι τὸ ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος του.
Ἦταν  λοιπόν τόσο ἀσήμαντος ὥςτε νά μήν ἐνδιαφερθῇ κανεῖς πρό κειμένου νά βάλῃ ἕνα σημάδι; Τί στό καλό; Γιὰ τὸν Νικηταρᾶ μιλᾶμε. 

Ἀναζητῶντας λοιπὸν κάποιο στοιχεῖο γιὰ τὸν τάφο τοῦ Νικήτα ἔπεσα στὸ παρακάτω ἄρθρον τοῦ Ἀγγέλου Συνέχεια

4η Φεβρουαρίου. Μνήμη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στήν μνήμη τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα δέν ὑπάρχουν ἥρωες.  Μόνον Νενέκοι.

Πέθανε στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843. Πρίν ἀπό 169 χρόνια.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821. Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά» Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του – με γενάρχη τον Τσεργίνη – ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς-αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων.

 Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν Συνέχεια