Θεωρητικῶς, μόνον θεωρητικῶς, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ «ἑλληνοτουρκική» φιλία, γιὰ ἕναν καὶ μόνον λόγο: διότι ὁ Τοῦρκος, ἀκόμη καὶ σήμερα ποὺ μιλᾶμε καὶ θεωρεῖται …πεπολιτισμένος, μᾶς θεωρεῖ χαμένη του ἀποικία. Ὅταν λοιπὸν κάποιος σὲ θεωρῇ ἐν δυνάμει δοῦλο του (βλέπε κι ἀμέτρητες ἐναέριες παραβιάσεις γιὰ παράδειγμα), φιλίες ὁποιουδήποτε εἴδους δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ὑπάρξουν κατ’ οὐδέναν τρόπο. Ἐκτὸς ἐὰν τραβᾷ ἡ ὄρεξίς σου μερικὲς σφαγὲς ἀκόμη, γιὰ νὰ μάθῃς νὰ μὴν σηκώνῃς κεφάλι ὁριστικῶς καὶ τελεσιδίκως. Διότι ὅσο προσκυνᾷ κάποιος τὸν ἐν δυνάμει ἀφέντη, ἐθελοτυφλώντας κι ἐλπίζοντα στὸν μικρότερο δυνατὸ …πότον, τόσο πιὸ κοντὰ στὸ τέλος του ὁδηγεῖται. Οἱ προσκυνημένοι, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἦσαν πάντα ἀναλώσιμοι. Κατ’ ἐπέκτασιν, ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ μία τέτοια φιλία, αὐτὴ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναφέρεται σὲ ἰδίους τρόπους ἀντιμετωπίσεως, σὲ σεβασμὸ καὶ σὲ αὐτοσεβασμό. Κι ἐπεὶ δὴ ὅλα αὐτὰ μαζὺ δὲν ὑπάρχουν, παρὰ μόνον προσκυνημένοι καὶ πρόθυμοι πολιτικάντηδες, αὐτὸ τὸ ἀνέκδοτον παρακρύωσε. Ὄχι μόνον φιλία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον θὰ ἔπρεπε καὶ νὰ στιγματίζονται ὅσοι τὴν προωθοῦν μά, κυρίως, νὰ στραβοκυττάζουμε ἀγριεμένα ὅποιον κι ὅ,τι πασχίζει νὰ μᾶς ἀλλοιώσῃ τὸ (λίγο) μυαλὸ ποὺ μᾶς ἀμέμεινε.
Ἐν τούτοις ὅμως τὸ παραμυθάκι καὶ διαφημίζεται καὶ ἀναπαράγεται καὶ προθεῖται κι ἂς εἶναι πλῆρες παρανοϊκότητος καὶ ἀσαφείας.
Εἴτε γιατὶ οἱ στοὲς αὐτὸ διετάχθησαν νὰ κάνουν…