Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Λαμόγια χωρὶς χακί».

Πρὸ μερικῶν λοιπὸν ἡμερῶν ἔφθασε στὰ χέρια μου ἕνα ἀπὸ τὰ πρόσφατα πονήματα τοῦ Μάνου Χατζηδάκη, μὲ τίτλο «Λαμόγια χωρὶς χακὶ» (ἐκδόσεις Πελασγός, Ἰωάννου Γιαννάκενα).

Συνέχεια

Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ …«DNA τοῦ μΠατΣοΚ»!!!

Εἶναι λίγες ἡμέρες τώρα, ποὺ ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ τελευταῖον ἔργο τοῦ ἐγκρίτου Ἱστορικοῦ μας Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τὸν (κάπως …περίεργο) τίτλο: «τὸ DNA τοῦ ΠΑΣΟΚ». (Ἀθῆναι 2019, ἐκδόσεις «ΛΟΓΧΗ».) Συνέχεια

Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὰ Καραμανλή(δικα)

Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ νέο βιβλίο τοῦ ἐγκρίτου Ἱστορικοῦ μας Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τίτλο: «Ἑλλάδα καὶ διεθνεῖς ἐξελίξεις, 1944-1974» (ἐκδόσεις Παπαζήση), τὸ ὁποῖον καὶ μελέτησα ἀμέσως.
(Στοιχεία γιὰ τὸ βιβλίο μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἐδῶ.)

Ὅπως φυσικὰ θὰ γνωρίζετε ἐγὼ μὲ τὰ τῶν καραμανλήδων, γενικῶς καὶ εἰδικῶς, συμπάθειες δὲν …(ἐκ)τρέφω. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἔκανα, γιὰ λόγους καθαρὰ ἱστορικούς, «τὴν καρδιά μου πέτρα» καὶ τὸ ξεκίνησα, γιὰ νὰ ἀνακαλύψω πὼς καὶ πάλι ὁ κος Μιχαλόπουλος μπορεῖ νὰ μᾶς ξαφνιάσῃ εὐχάριστα μὲ τὴν συγγραφή του καὶ τὴν διεισδυτικὴ ἱστορική του ἔρευνα. Μία ἔρευνα πού, ἂν καὶ δημοσιεύεται μία εἰκοσαετία καὶ κάτι μετὰ τὸν θάνατο τοῦ «ἐθνάρχου», ἐν τούτοις παραμένει ἀκόμη ἐπίκαιρος, ἐφ΄ ὅσον ὁ Ἱστορικός μας ἐπιχειρεῖ νὰ φωτίσῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, τὴν προσωπικότητα τοῦ «ἐθνάρχου». Συνέχεια

Γιατὶ ἐὰν θιγῇ ὁ βενιζέλος αὐτομάτως καταῤῥέουν καὶ οἱ ἀπόγονοί του!!!

Γράφαμε ἐχθὲς γιὰ τὸ πόσο ἀναγκαῖον πλέον εἶναι, γιὰ τὶς συνειδήσεις ὅλων μας, νὰ ἀσκηθῇ σαφὴς καὶ τεκμηριωμένη κριτικὴ κατὰ τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου. Συνέχεια

Φωτίζοντας ἄγνωστες ἱστορικὲς πτυχὲς μέσα ἀπὸ ἕνα βιβλίο

Τὸ βιβλίο αὐτό, ποὺ ἐξεδόθη ἀπὸ τὴ «Λόγχη», ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς συνεργασίας τοῦ Δημήτρη Μιχαλοπούλου μὲ τὸν Βραζιλιάνο συνάδελφό του Eduardo Vasconcelos. Ἀποτελεῖ διευρυμένη καὶ ἀναθεωρημένη ἔκδοση ἄλλου πονήματος τοῦ Δ. Μιχαλοπούλου, ποὺ εἶχε κυκλοφορήση πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια μὲ τίτλο παρόμοιο – ἀλλὰ ὄχι τὸν ἴδιο. Συνέχεια

Ἐπίστρατοι, ἡ ἀκέφαλος ἀντίστασις

Στὴν ἱστορία μας ὑπάρχουν πολλὲς οὐσιώδεις πτυχὲς ποὺ ἀγνοοῦμε. Πτυχὲς ποὺ θὰ μᾶς ἔκαναν νὰ αἰσθανόμεθα ὑπερήφανοι, νὰ ἀντλοῦμε δυνάμεις ἐξ αὐτῶν καὶ νὰ τὶς χρησιμοποιοῦμε ὡς παράδειγμα μιμήσεως. Ὅμως τὸ ἑλλαδικὸ μόρφωμα ἀρνεῖται ἀκόμη καὶ τὸ νὰ διδαχθοῦμε, σὰν πληροφορία μόνον, στὰ σχολικά του ἐκπαιδευτήρια-λοβοτομικά μας ἱδρύματα, τὴν ἀληθινή μας ἱστορία. Ἀκόμη κι ἐὰν κάποια πληροφορία …«διαφύγῃ» ὅμως, κάποιοι φροντίζουν νὰ τὴν παρουσιάσουν σὰν κάτι …ἀπεχθές!!! Συνέχεια