Βρῆκαν ἐκεῖ καὶ κάτι ἀνθέλληνες, ἀγραμμάτους, ἀπροσκυνημένους, ποὺ τοὺς ἔκαναν τὰ χατήρια, καὶ ἰδοῦ… Τὸ νέο ἔκτρωμα παρουσιάστηκε καὶ οὐδεῖς ἔλαβε γνώσιν. 
Ἐὰν δὲν ἀπεφάσιζε μία δασκάλα νὰ τὸ ἀνακινήσῃ, δὲν θὰ μαθαίναμε τίποτα. 

Σχετικά με το άρθρο ” Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ! ” που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του συλλόγου μας 

(ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ)

        Σας κάνουμε γνωστό ότι πάγια τακτική του Συλλόγου μας, είναι να αναρτά στο διαδικτυακό του τόπο τα ενυπόγραφα και επώνυμα άρθρα των μελών του, τα οποία στέλνονται στο Σύλλογο για ανάρτηση. Είναι αυτονόητο ότι ο υπογράφων του κάθε άρθρου είναι υπεύθυνος για τα όσα γράφει και σε καμιά περίπτωση αυτό δε σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα άρθρα εκφράζουν τις θέσεις του Συλλόγου.

                Το συγκεκριμένο άρθρο με τίτλο “Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ!” στάλθηκε στο Σύλλογο και αναρτήθηκε στη σελίδα του Συλλόγου μας στις 28 Ιούνη 2012 (http://www.syllogosdelmouzos.gr/index.php/2011-12-19-06-58-25/572-1 ).

                Με έκπληξή μας διαπιστώσαμε ότι το άρθρο έχει αναδημοσιευθεί από δεκάδες μπλοκ και ιστοσελίδες που αφήνουν να εννοηθεί ότι το περιεχόμενο του είναι απόφαση ή εκφράζει τις θέσεις του Συλλόγου μας. Μάλιστα, κάτω από το άρθρο, στο σύνολο αυτών των αναρτήσεων, έχει προστεθεί το παρακάτω κείμενο :

“Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ (www.syllogosdelmouzos.gr) (τελευταίες αναρτήσεις) , ΑΝΑΡΤΗΣΕ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ” Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ” ΠΡΟΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ , ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΑΠΟΣΤΑΛΛΕΙ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ (ΚΥΡΙΑΣ) ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ” 

Εδώ θέλουμε να τονίσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι :

1. Δεν υπάρχει καμιά απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου ¨Αλέξανδρος Δελμούζος” για το θέμα με το οποίο ασχολείται το άρθρο.

2. Δεν έχει προκηρυχθεί καμιά ψηφοφορία ή συλλογή υπογραφών από το Σύλλογο.

3. Δεν υπάρχει καμιά απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου να γίνει αίτημα προς το Υπουργείο Παιδείας για να αποσυρθεί το βιβλίο. (πηγή)

Είν’ ακριβός αυτός ο αναπτήρας. Ας μην είν’ ωραίος, έχει την αξία του. Ναι, ακριβώς αυτό ήθελα να πω”.
Ακουστικώς δεν παρατήρησα διαφορά. Έκοψα τις δύο λέξεις και τις κόλλησα την μία κατόπιν της άλλης. Ακούστε το!
“Ακριβός… ακριβώς”.
Ελάχιστη διαφορά στο αυτί’ ο ηχολήπτης μόνον επέμενε ότι το δεύτερο είναι κάπως πιο φαρδύ. Ας το ξανακούσουμε:
“Ακριβός… ακριβώς”.

Ασήμαντη διαφορά. Συνδέσαμε τότε τον παλμογράφο. Να το διάγραμμα του επιθέτου ακριβός, όπως προέκυψε, και να το πολύ πλουσιότερο τού επιρρήματος. Δεν είναι καταπληκτικό; Όταν το είδα, τα μηχανήματα του στούντιο μού φάνηκαν σαν όργανα του παραμυθιού. Ο παλμογράφος μού φάνηκε σαν μια σκαπάνη που, κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας, ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν. Αρκεί να προσέξουμε αυτό το τραγούδι της καθημερινής ομιλίας που πηγαινοέρχεται συνεχώς ανάμεσά μας. Ακούστε πώς ηχούν οι τονισμοί. Ακούστε τα μακρά. Ακούστε την λαϊκή τραγουδίστρια πώς αποδίδει το ωμέγα ή την ψιλή οξεία (…).
Τέλος, ακούστε την θεία φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου, την παράξενη απαγγελία που κυνηγά την λάμψη της οξείας, τον πλούτο της διφθόγγου, τους τόνους και την ορθογραφία, σαν μουσικά σύμβολα μιάς φωνής που προϋπάρχει αδιάκοπα και οδηγεί το ποίημα. (…)

Ἀλλὰ γιὰ κάτσε λίγο, νὰ τὸ πιάσουμε κι ἀπὸ ἄλλην σκοπιά, διότι γνωρίζω πόσο βαρὺ πονοκέφαλο σᾶς προκαλοῦν ἐκεῖνα τὰ σκουληκάκια ποὺ λέγονται τόνοι καὶ πνεύματα. Μοῦ τὸ ἔχετε ἤδη ὁμολογήσει.Ασήμαντη διαφορά. Συνδέσαμε τότε τον παλμογράφο. Να το διάγραμμα του επιθέτου ακριβός, όπως προέκυψε, και να το πολύ πλουσιότερο τού επιρρήματος. Δεν είναι καταπληκτικό; Όταν το είδα, τα μηχανήματα του στούντιο μού φάνηκαν σαν όργανα του παραμυθιού. Ο παλμογράφος μού φάνηκε σαν μια σκαπάνη που, κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας, ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν. Αρκεί να προσέξουμε αυτό το τραγούδι της καθημερινής ομιλίας που πηγαινοέρχεται συνεχώς ανάμεσά μας. Ακούστε πώς ηχούν οι τονισμοί. Ακούστε τα μακρά. Ακούστε την λαϊκή τραγουδίστρια πώς αποδίδει το ωμέγα ή την ψιλή οξεία (…). (πηγή)

Φιλιππάκη γραμματική

Ἀλλάζουν τώρα καί τήν Ἑλληνική γραμματική…;