Ὄχι φαντάζομαι.
Καί πῶς νά τό κάνουμε;
Ξυπνήσαμε, ντυθήκαμε βιαστικὰ καὶ ξεκινήσαμε τὸ ..τρέξιμο. Συνέχεια
Ἀρχεῖα συγγραφέως: Φιλονόη
Ἀπολαμβάνοντας τὸ περισσότερο Φῶς…
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ποὺ περισσότερες ὧρες ἀπολαμβάνουμε τὸ Φῶς τοῦ Ἡλίου, ἂς τοῦ δόσουμε λίγο περισσότερο χρόνο.
Δὲν νυκτώνει τόσο νωρὶς πιά… Μποροῦμε λοιπὸν ἀν Συνέχεια
Ἄς χαλαρώσουμε τὸ …μυαλό μας!!!
Γνωρίζουμε ὅλοι πὼς ὑπὸ συνθῆκες πιέσεως ἀκόμη καὶ ἡ ὅποια, μικρὴ σὲ διάρκεια, χαλάρωσις εἶναι τοὐλάχιστον δύσκολη, ἔως κι …ἀδύνατη.
Διότι ἀκόμη κι ἐὰν τὸ σῶμα ξεκουρασθῇ, τὸ μυαλό, οἱ σκέψεις του, ταξειδεύουν ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ …πουθενά!
Κι ὅταν λέω πουθενά, εἰδικῶς αὐτὲς τὶς ἐποχὲς ποὺ ζοῦμε, ἐννοῶ τὸ …πουθενά!!! Δῆλα δὴ τὸ ἀπόλυτο …ἄδειασμα τοῦ μυαλοῦ μας ἀπὸ σκέψεις, φόβους, ἐλπίδες. Συνέχεια
Περιττὴ ποὺ εἶναι ἡ ἔπαρσις…
Ὅσο ἐμεῖς αἰσθανόμεθα (σκέτο) ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων, τὸ μόνον ποὺ ἐπιτυγχάνουμε, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, εἶναι νὰ γελοιοποιούμεθα. Διότι, ὡς γνωστόν, γιὰ νὰ μπορῇ ἕνας ὁποιοσδήποτε κληρονόμος νὰ ἀπολαμβάνῃ πλήρως τὰ δικαιώματα μίας κληρονομίας, ὀφείλει πρωτίστως νὰ εἶναι πανέτοιμος νὰ ἀναλάβῃ τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ αὐτὴ ἡ κληρονομία ἀπαιτεῖ.
Ποῖες ὑποχρεώσεις ὅμως ἔχουμε λοιπόν ἀναλάβη ἐμεῖς; Συνέχεια
Ἀναζητώντας τὶς ἀλήθειες…
Ὁπουδήποτε…
Μὲ ὁποιοδήποτε κόστος…
Μὰ κυρίως μὲ καθαρὸ βλέμμα, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ τὶς διακρίνουμε μέσα στὰ τόσα ψεύδη… Συνέχεια
Ὅλα τὰ ἐρωτήματα ἔχουν ἀπαντήσεις…
Μὰ τὶς ἔχουν στὴν …ὥρα τους!!!
Ἐὰν ΔΕΝ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ κατανοήσουμε ἤ νὰ σεβασθοῦμε κάποιαν πληροφορία ἤ κάποιαν γνώσιν, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ …περιφέρεται διαρκῶς …γύρω μας, ἀλλὰ θὰ συμπεριφερόμεθα σὰν τὴν …νυκτερίδα ποὺ τυφλωμένη ἀπὸ τὸ φῶς, ἀδυνατεῖ νὰ ἰδῇ στὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας. Ἡ ἀπάντησις δὲν θὰ μᾶς …φανερώνεται ἐπιμόνως…
Θὰ ἐμφανισθῆ μόνον ὄταν θὰ μποροῦμε νὰ τὴν …δοῦμε!!! Συνέχεια