Εἶχα πολὺ καιρὸ νὰ δῶ τὸν Παναγιώτη.
Τὸν συνήντησα πρὸ μερικῶν ἡμερῶν στὸν δρόμο καὶ σταθήκαμε λίγη ὥρα νὰ κουβεντιάσουμε.
Στὴν ἀρχὴ γενικολογῶντας μιλούσαμε γιὰ τὰ τυπικά… «…Χαθήκαμε… Τά νέα μας… Πόσα παιδιὰ ἀπέκτησε ἀπὸ τότε ἔως τώρα, πόσο ἡ πίεσις στὴν ζωή του ηὐξήθη… Πόσο ἄλλαξε ἡ ζωή του…»
Ξέρετε… Συνέχεια
Ἀρχεῖα συγγραφέως: Φιλονόη
Τὸ Ἑλληνικὸν Ἀλφάβητον
Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης
Πρόλογος στὸ βιβλίον «Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης»
τοῦ κου Ἀριστοτέλους Ντοβόρη
Βερμούδα: ἡ νῆσος τῶν Δαιμόνων τῆς φυλακῆς τοῦ Κρόνου
Ἀπόλλων, Πυθία, Πυθών, Δελφοὶ
Γράφει ὁ Ἀριστοτέλης Ντοβόρης
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ νέο βιβλίον του Ὁμήλου Ἰλιάς.
Ἀπόλλων. Ὁ θεὸς τοῦ ϕωτὸς καὶ τῆς μαντικῆς.
Δυϊκὸς καὶ πληθικὸς ἀριθμός
Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβαστεῖτε το…
Εὐχαριστῶ.
(τοῦ Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ)
Α. ΧΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΔΥΪΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ: Παραλείπων τὸ γραμματικὸν μέρος, περὶ τοῦ ὁποίου πᾶς ἐνδιαφερόμενος δύναται νὰ ἀνατρέξῃ εἰς μίαν Γραμματικὴν τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς καὶ νὰ γνωρίσῃ τὸ τυπικὸν τούτου, περιορίζομαι ἐν τῆι χρήσει ἀπὸ τοῦ Ὁμήρου καὶ ἐντεῦθεν, ἐπισημαίνων ὅτι ἡ ἀνάπτυξις καὶ ἡ χρῆσις τοῦ δυϊκοῦ εἶναι προγενεστέρα τοῦ Ὁμήρου:
- Ὑπάρχουν μερικὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ἐκ φύσεως ἀποτελοῦν ζεῦγος. Τοιαῦτα εἶναι κυρίως μέλη καὶ ὄργανα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος: χεῖρες, πόδες, σκέλη, μηροί, νεφροί, ὀφθαλμοί, ὦτα. Ἐκ τῆς χρείας πρὸς ἐπακριβῆ ἐκφορὰν τοιούτων ζευγῶν παρήχθησαν γραμματικοὶ τύποι πάντων τῶν κλιτῶν μερῶν τοῦ λόγου μετὰ ἰδιαιτέρων καταλήξεων, εἰς μὲν τὰ πτωτικὰ ὁμοίων εἰς τὴν γενικὴν καὶ δοτικὴν καὶ ὁμοίων εἰς τὰς ἄλλας τρεῖς πτώσεις, εἰς δὲ τὸ ρῆμα μόνον διὰ τὸ δεύτερον καὶ τρίτον πρόσωπον (ὡς Συνέχεια
Πολὺς Δίας μᾶς ἔζωσε…. (ἀναδημοσίευσις)
Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!
Τὸ παρακάτω κείμενον εἶχε δημοσιευθῆ χρόνια πρίν… Ἐννέα γιὰ τὴν ἀκρίβεια… Άπὸ τὶς 8 Ἀπριλίου τοῦ 2013. Θὰ ἔμενε στὰ …λησμονημένα τῆς ἰστοσελίδος μας ἐὰν δὲν προέκυπταν οἱ ἐξελίξεις τῶν τελευταίων δύο ἐτῶν, πού, δυστυχῶς μας, κατ΄ ἐμὲ πάντα, σχετίζονται μὲ τὰ ἀναφερόμενα τοῦ κειμένου. 
Γιατί σχετίζονται; Μά, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, κάπου …στοχεύουν. Κάτι μαρτυροῦν… Κάτι μᾶς θυμίζουν, ποὺ δὲν ἔχουμε λάβη στὰ ὑπ΄ ὄψιν μας. Κάτι ποὺ θὰ μποροῦσε, αὐτομάτως, ἐὰν τὸ θελήσουμε, νὰ ἀπογυμνώσῃ κάθε πλαστὸ πρόβλημα καὶ νὰ μᾶς ἐπιτρέψῃ νὰ δοῦμε κατάματα τὸ ἕνα καὶ μοναδικό. Οὐσιαστικῶς μπορεῖ νὰ μᾶς καταδείξῃ τὸ ποιὸς πράγματι εἶναι ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου. Κι ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν κρύβεται κάπου ἔξω ἀπὸ τὸν πλανήτη ἀλλὰ ἐδῶ, μαζύ μας, δίπλα μας. Γιὰ νὰ τὸν ἀναγνωρίσουμε ὅμως πρέπει νὰ παύσουμε νὰ κυττᾶμε μέσα ἀπὸ …χρωματιστὰ πρίσματα.
Ναί, ξέρω, τὸ φῶς τυφλώνει, ὅπως ἐπίσης ξέρω πὼς ἡ ἀλήθεια ἀπελευθερώνει.
Συνέχεια