Σέ ποιόν; Γιά ποιόν λόγο; Κάθε πότε;
Καί πότε σταματοῦν οἱ εὐκαιρίες; Ὅταν πολτοποιηθοῦμε ἤ λίγο πρίν; Συνέχεια
Σέ ποιόν; Γιά ποιόν λόγο; Κάθε πότε;
Καί πότε σταματοῦν οἱ εὐκαιρίες; Ὅταν πολτοποιηθοῦμε ἤ λίγο πρίν; Συνέχεια
Εἶναι ἔτσι δομημένος ὁ ἀνθρώπινος ἐγκέφαλος τελικῶς, ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο ὑποχρεωτικῶς στὸ νὰ ἐπιχειρῇ κάπου νὰ ἐνταχθῇ, γιὰ νὰ αἰσθάνεται ἀσφαλής. Κι ἔτσι, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, διαρκῶς ἐπιχειροῦσε νὰ διαβιῇ ὡς μέλος κάποιας ὁμάδος. Στὸν τόπο μας αὐτὸ ἔχει ἐκφρασθῆ μὲ πολλοὺς τρόπους, μὰ κυρίως μὲ τὴν τοπικότητα. Μίαν τοπικότητα ποὺ χάσαμε μὲ τὴν ἀστυφιλία, κυρίως τῶν τελευταίων μεταπολιτευτικῶν δεκαετιῶν. Μίαν ἀστυφιλία ποὺ κατέστρεψε ἐπὶ τῆς οὐσίας τὴν ἐθνικιστικο-τοπικὴ συνείδησιν, ποὺ ὅμως ἀποτελοῦσε δομικὸ ὑλικὸ τῆς συλλογικῆς μας συνειδήσεως..
Συνέχεια
Τί νά γνωρίζουμε;
Τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ἀπὸ τὸ ποιοὶ εἴμαστε ἔως τὸ τὶ δυνάμεθα νὰ πράξουμε.
Ἀπὸ τὸ ποῦ ξεκινήσαμε ἔως τὸ ποῦ ὀφείλουμε νὰ φθάσουμε.
Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε ἔως αὐτὰ ποὺ ὀφείλουμε, ἀποδεικνύοντας καὶ μόνον, νὰ πιστεύουμε.
Ἡ ὀπτική μας, διαρκῶς, ὅταν περιορίζεται μέσα στὰ ὅσα μᾶς ὑποδεικνύονται ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες καὶ ἀπὸ τὴν «κοινὴ γνώμη», καταντᾶ φιλτραρισμένη καὶ τελικῶς ἐλεγχομένη.
Ἡ μεγαλυτέρα κατάκτησίς μας ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἄρνησίν μας νὰ παραμείνουμε μέσα στὰ «καλούπια» ποὺ οἱ πολλοὶ θεωροῦν ὡς ἀδιαπραγμάτευτα. Συνέχεια
Γιὰ τὰ εὔκολα καὶ τὰ δύσκολα.
Γιὰ τὰ ὡραία καὶ τὰ ἄσκημα.
Γιὰ τὰ σημαντικὰ καὶ τὰ ἀσήμαντα. Συνέχεια
Τὰ ἀληθοφανῆ μᾶς καταστρέφουν καὶ μᾶς ἀποκοιμίζουν.
Μᾶς παραπλανοῦν, πολὺ προσεκτικά, πείθοντάς μας πὼς πρέπει σὲ πολλούς, πάρα πολλούς, τομεῖς νὰ μείνουμε στὰ τετριμμένα, δίχως νὰ τὰ ἀμφισβητοῦμε.
Μᾶς γεμίζουν ἐλπίδες καὶ στρεβλὲς εἰκόνες γιὰ τὴν πραγματικότητα. Συνέχεια