Ἤ ἁπλῶς …αὐτόχειρες;

Ἕνα σημαντικὸ στοιχεῖο ποὺ καθορίζει τὴν συμπεριφορά μας, ἀλλὰ καὶ τὴν πορεία μας στὸν κόσμο μας, εἶναι ἡ ἄγνοια. Ἡ ἄγνοια, ὅταν συνειδητῶς ἐπιλέγεται, ὁδηγεῖ βεβαιωμένα σὲ …αὐτοχειρία. Κι αὐτὸ διότι ὅποιος ἀρνεῖται νὰ ἐπεξεργασθῇ καὶ νὰ ἐμβαθύνῃ στὶς παραμέτρους ποὺ διαμορφώνουν τὶς συνθῆκες τοῦ βίου του, δηλώνει, ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, πὼς ἀδιαφορεῖ γιὰ αὐτές.
Μά, ἐὰν ἀδιαφορῇ, μεταβιβάζει οὐσιαστικῶς τὴν εὐθύνη τῆς διαμορφώσεως αὐτῶν τῶν συνθηκῶν καί, κατ’ ἐπέκτασιν, τὴν εὐθύνη τοῦ βίου του σὲ τρίτους, γνωστοὺς ἢ ἀγνώστους.
Τότε ὅμως γιατί διατηρεῖ δικαίωμα λόγου ἐπί τοῦ βίου του;

‘Υπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα καὶ μόνον εἶναι καιρὸς πλέον νὰ ἐπανεξετάσουμε τὶς δικές μας θέσεις καὶ νὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν δικαιούμεθα νὰ ἐπιβιώσουμε, ἢ ὄχι.
Ἐὰν ἡ γενικοτέρα στάσις μας εἶναι αὐτὴ τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἐκ τοῦ προχείρου ἀντιμετωπίσεως τῶν παραμέτρων ποὺ διαμορφώνουν τὶς συνθῆκες τοῦ βίου μας καί, κατ’ ἐπέκτασιν, τοῦ θύματος, τότε αὐτομάτως χάνουμε αὐτὸ τό, διόλου αὐτονόητον, δικαίωμα στὴν ζωή.
Ἡ ζωὴ ἀπαιτεῖ ἀγωνιστὲς ἀποφασισμένους νὰ τὴν διεκδικοῦν κάθε στιγμὴ κι ὄχι αὐτόχειρες κακομοιριασμένους, ποὺ εὐελπιστοῦν σὲ ἐλεημοσύνες καὶ ἔλεος.

Φιλονόη

εἰκόνα.