Ξε-«κλειδώνουμε»…

Ξε-«κλειδώνουμε»…

Ὅπως ἠδη ἔχουμε δηλώσει, δημοσίως, ἡ σελὶς filonoi.gr «ἀδρανοποιεῖται» – σὲ γενικὲς γραμμὲς- δίχως ὅμως τελικῶς νὰ «κλείνῃ». Ἂν καὶ ἀρχικῶς, γιὰ καθαρὰ προσωπικοὺς λόγους, ἀπεφάσισα νὰ «κλειδώσῃ» ἐν τελῶς ἡ σελίς, ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι μοῦ ἐζητήθη πολλάκις, ἀπεφάσισα νὰ ἀφήσω τὰ κείμενα ἐλεύθερα ξανά. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν ἀλλάζει ἡ ἀρχική μου ἀπόφασις … Συνέχεια

Γιατί ἄν τί κι ὄχι ἀντί;

Γιατί ἄν τί κι ὄχι ἀντί;

Γιατί; Ὄχι, δὲν θέλω νὰ τυραννήσω κάποιους. Τὸ μόνον ποὺ θέλω εἶναι νὰ μάθω!!! Μόνον νὰ μάθω! Οἱ παπποῦδες μας κάποτε, πολὺ κάποτε, ἔγραφαν μὲ κεφαλαῖα.  Γιατί ἔγραφαν ἔτσι; Πῶς κατάφερναν καί διάβαζαν τά σημεῖα στίξεως, τά πνεύματα καί τούς τόνους; Γιατί ἐμεῖς ὅταν βλέπουμε κάτι σάν αὐτό:

Θεωρώντας ὡς …«Μεγάλο» τὸ κάθε …«σκουπίδι»!!!

Θεωρώντας ὡς …«Μεγάλο» τὸ κάθε …«σκουπίδι»!!!

Πόσες φορές ἔχουμε ἀναρωτηθῆ γιά τό πόσο …«μεγάλοι» εἶναι αὐτοί πού μᾶς παρουσιάζονται ὡς μεγάλοι; Πόσες φορές προβληματισθήκαμε γιά τό πόσο …σπουδαία εἶναι τά ἔργα αὐτῶν τῶν …μεγάλων; Πόσες φορές σταθήκαμε νά ἐξετάσουμε τό τί …μεγάλο μᾶς προβάλλεται ὡς μεγάλο, ἐνᾦ στήν πραγματικότητα δέν εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό σκουπίδια πού θολώνουν τίς σκέψεις μας καί … Συνέχεια

Καθαρμός…

Καθαρμός…

Ὁ καθαρμὸς εἶναι μία διαδικασία πολύ-ἐπίπεδος ποὺ πρέπει συχνά-πυκνὰ νὰ ἐπαναλαμβάνεται, δίχως ἀφορμὲς ἐξωτερικὲς καὶ μόνον βάσει συνειδητῆς ἐπιλογῆς. Ὅταν συμβαίνῃ λόγῳ ἐξωτερικῶν ἐρεθισμάτων ἢ συνηθειῶν ἢ ἐθίμων σαφῶς καὶ εἶναι καλός, ἀλλὰ ὄχι τόσο οὐσιαστικὸς ὅσο πράγματι χρειαζόμεθα.

Δὲν μάθαμε νὰ ζοῦμε…

Δὲν μάθαμε νὰ ζοῦμε…

Ἡ βία καὶ ἡ σκληρότης τῆς καθημερινότητός μας μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ ἑστιάζουμε διαρκῶς σὲ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ ἀληθὲς νόημα τῆς ζωῆς. Λησμονοῦμε νὰ ἀπολαμβάνουμε, βιαζόμεθα νὰ χορτάσουμε ἂν τί νὰ φᾶμε, ξεχνᾶμε τὸν πραγματικὸ ἔρωτα, ἀγαπᾶμε μὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τοὺς περιοριστικοὺς ὅρους, ἐπιτρέπουμε στοὺς ἑαυτούς μας νὰ χαλαρώνουν μόνον ὅταν … Συνέχεια

Ὑπάρχουν Ἄνθρωποι καὶ ἀνθρωπάκια

Ὑπάρχουν Ἄνθρωποι καὶ ἀνθρωπάκια

Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ ἔχουμε διαρκῶς στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μας. Ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καὶ θὰ ὑπάρχουν πάντα Ἄνθρωποι ἀλλά, δυστυχῶς μας, τὸ ἴδιο θὰ συμβαίνη καὶ μὲ τὰ ἀνθρωπάκια.

Κι ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ τὸ ἰδανικό…

Κι ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ τὸ ἰδανικό…

Ὀφείλουμε ἐμεῖς νὰ τὸ δημιουργήσουμε.   Πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ παύσουμε νὰ ἀσχολούμεθα μὲ μετριότητες καὶ μὲ τὸ …λιγότερο κακό! Πρέπει νὰ τελειώνουμε μὲ τὴν καταστροφὴ γιὰ νὰ ξεκινήσουμε μὲ τὴν δημιουργία. Μίαν δημιουργία ποὺ θὰ κτίσῃ, κομματάκι τὸ κομματάκι, τὸν κόσμο μας ὡς κόσμημα. Ὅπως δῆλα δὴ τοῦ πρέπει κι ὄχι ὅπως μᾶς ὑπέδειξαν … Συνέχεια