Ὅπως ἠδη ἔχουμε δηλώσει, δημοσίως, ἡ σελὶς filonoi.gr «ἀδρανοποιεῖται» – σὲ γενικὲς γραμμὲς- δίχως ὅμως τελικῶς νὰ «κλείνῃ». Ἂν καὶ ἀρχικῶς, γιὰ καθαρὰ προσωπικοὺς λόγους, ἀπεφάσισα νὰ «κλειδώσῃ» ἐν τελῶς ἡ σελίς, ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι μοῦ ἐζητήθη πολλάκις, ἀπεφάσισα νὰ ἀφήσω τὰ κείμενα ἐλεύθερα ξανά. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν ἀλλάζει ἡ ἀρχική μου ἀπόφασις … Συνέχεια
Γιατί; Ὄχι, δὲν θέλω νὰ τυραννήσω κάποιους. Τὸ μόνον ποὺ θέλω εἶναι νὰ μάθω!!! Μόνον νὰ μάθω! Οἱ παπποῦδες μας κάποτε, πολὺ κάποτε, ἔγραφαν μὲ κεφαλαῖα. Γιατί ἔγραφαν ἔτσι; Πῶς κατάφερναν καί διάβαζαν τά σημεῖα στίξεως, τά πνεύματα καί τούς τόνους; Γιατί ἐμεῖς ὅταν βλέπουμε κάτι σάν αὐτό:
Ἐὰν αἰσθανόμεθα πὼς κάτι ἔχουμε κάνει λάθος… Ἤ, πὼς κάτι ἔχουμε ἀντιληφθεῖ στραβά… Ἤ, πὼς ἡ πορεία μας εἶναι δίχως στόχο… …πάντα μποροῦμε νὰ σταθοῦμε, νὰ ἀνασάνουμε καὶ νὰ τὰ ξαναπιάσουμε ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή!
Ὄχι τώρα πιά… Εἰδικῶς ἐμεῖς, ποὺ τὰ τελευταία χρόνια διαβιοῦμε σὲ συνθῆκες ἀκρότητος, καλὸ εἶναι νὰ σταθοῦμε, νὰ ἡρεμήσουμε, νὰ πάρουμε βαθειὲς ἀνάσες καὶ νὰ ἀνασυνταχθοῦμε. Τὰ γεγονότα τρέχουν, οἱ ἀνάγκες ἐπιβιώσεως διαρκῶς μᾶς ἀποῤῥοφοῦν χρόνο καὶ ἀπομένουν ἐλάχιστες στιγμὲς γιὰ νὰ σχεφθοῦμε ψύχραιμα καὶ νὰ διαχειρισθοῦμε τὰ συναισθήματά μας μά, κυρίως, τοὺς φόβους μας…
Ἀντέχεις τήν ἐλευθερία; Ἀντέχεις νά παλέψῃς, νά ἀγωνισθῇς, νά πολεμήσῃς γιά αὐτήν;;; Ἀντέχεις νά θυσιασθῇς ἐάν ἀπαιτηθῇ;
…καὶ μὴ νοιάζεσαι…!!! Ἀναλαμβάνει ἡ Φύσις μετά…
Κάποιες φορὲς στὴν ζωή μας διαπιστώνουμε πὼς «σὲ μίαν μόνον στιγμὴ ζήσαμε μίαν ζῳή»!!! Αὐτὲς οἱ στιγμές, δύσκολες ἤ ὄμορφες, εἶναι κι αὐτὲς ποὺ χαρακτηρίζουν ὅλην τὴν πορεία μας. Τὸ ἐὰν θὰ εἶναι πολλὲς ἤ ὄχι ὅμως ἐξαρτᾶται μόνον ἀπὸ ἐμᾶς.
