Ὅπως ἠδη ἔχουμε δηλώσει, δημοσίως, ἡ σελὶς filonoi.gr «ἀδρανοποιεῖται» – σὲ γενικὲς γραμμὲς- δίχως ὅμως τελικῶς νὰ «κλείνῃ». Ἂν καὶ ἀρχικῶς, γιὰ καθαρὰ προσωπικοὺς λόγους, ἀπεφάσισα νὰ «κλειδώσῃ» ἐν τελῶς ἡ σελίς, ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι μοῦ ἐζητήθη πολλάκις, ἀπεφάσισα νὰ ἀφήσω τὰ κείμενα ἐλεύθερα ξανά. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν ἀλλάζει ἡ ἀρχική μου ἀπόφασις … Συνέχεια
Γιατί; Ὄχι, δὲν θέλω νὰ τυραννήσω κάποιους. Τὸ μόνον ποὺ θέλω εἶναι νὰ μάθω!!! Μόνον νὰ μάθω! Οἱ παπποῦδες μας κάποτε, πολὺ κάποτε, ἔγραφαν μὲ κεφαλαῖα. Γιατί ἔγραφαν ἔτσι; Πῶς κατάφερναν καί διάβαζαν τά σημεῖα στίξεως, τά πνεύματα καί τούς τόνους; Γιατί ἐμεῖς ὅταν βλέπουμε κάτι σάν αὐτό:
Αὐτοὶ εἶναι ποὺ ἔχουν δικαίωμα στὴν Ἐλευθερία! Κάθε μικρὸς ἢ μεγάλος συμβιβασμὸς εἶναι σὰν νὰ πριονίζῃ τὰ θεμέλια τῆς ἀτομικῆς μας ἐλευθερίας. Κάθε μικρὸς ἢ μεγάλος συμβιβασμὸς δηλώνει ὑποχωρήσεις. Κάθε μικρὸς ἢ μεγάλος συμβιβασμὸς δηλώνει ἐκπτώσεις. Κι ὄποιος μαθαίνει στὶς ἐκπτώσεις ἀδυνατεῖ νὰ σηκώσῃ καὶ τὸ βάρος τῆς ἀτομικῆς του ἐλευθερίας.
Ἐὰν καταφέρουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς διαβιοῦμε σὲ φυλακή, τότε, σιγὰ σιγά, μὰ σταθερά, μποροῦμε νὰ ἀρχίσουμε νὰ διακρίνουμε ἀρχικῶς τὸ εἶδος της μά, στὴν συνέχεια, ἕναν πρὸς ἕναν, ὅλους τοὺς δεσμοφύλακές μας. Ἐὰν τοὺς ἀντιληφθοῦμε, τότε εἶναι εὐκολότερον τὸ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ αὐτούς.
Ἦταν μόλις 19 ἐτῶν. Οὐτε γιὰ μίαν στιγμὴ τὸν ἀπησχόλησε… Δεύτερες σκέψεις δὲν ὑπῆρξαν γιὰ τὰ νειάτα του, τὸ μέλλον του, τὴν ζωή του, ποὺ στὰ 19 εἶναι πανέμορφη, ἀπὸ τὸ χάδι τοῦ γονιοῦ ἢ τὴν ἀγκαλιὰ τῆς κοπελλιᾶς.
Καλὸ θὰ εἶναι, γιὰ ἀρχή, νὰ διαχωρίσουμε μέσα μας τὸ τὶ ἀκριβῶς ὀφείλουμε νὰ προστατεύσουμε καὶ τὶ ὄχι. Διότι, ἐπὶ τέλους μᾶς πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς αὐτὸ ποὺ χάνεται δὲν εἶναι κάτι περισσότερο ἢ λιγότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πράγματι πρέπει νὰ χαθῇ. Στὴν πραγματικότητα αὐτὸ ποὺ χρειαζόμεθα εἶναι νὰ …ξε-κλειδώσουμε τὶς ἔννοιες, γιὰ νὰ πατήσουμε … Συνέχεια
Τὴν ἑπομένη φορὰ ποὺ θὰ μπῆς στὸν πειρασμὸ νὰ συγκρίνῇς τὴν ζωή σου μὲ τὴν ζωὴ κάποιου ἅλλου, σταμάτησε γιὰ ἕνα λεπτὸ καὶ θύμισε στὸν ἑαυτό σου ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι μοναδικός, μὲ τὴν δική του πορεία, τὰ δικά του ἐφόδια, τὰ δικά του μαθήματα, τὸν δικό του σκοπό.
Αὐτὸ ποὺ σοβαρῶς κινδυνεύει εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ πιστεύαμε γιὰ …ἄνθρωπο μά, κυρίως, ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἐντός τους νοιώθαμε ἀσφαλείς.
