Ὅπως ἠδη ἔχουμε δηλώσει, δημοσίως, ἡ σελὶς filonoi.gr «ἀδρανοποιεῖται» – σὲ γενικὲς γραμμὲς- δίχως ὅμως τελικῶς νὰ «κλείνῃ». Ἂν καὶ ἀρχικῶς, γιὰ καθαρὰ προσωπικοὺς λόγους, ἀπεφάσισα νὰ «κλειδώσῃ» ἐν τελῶς ἡ σελίς, ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι μοῦ ἐζητήθη πολλάκις, ἀπεφάσισα νὰ ἀφήσω τὰ κείμενα ἐλεύθερα ξανά. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν ἀλλάζει ἡ ἀρχική μου ἀπόφασις … Συνέχεια
Γιατί; Ὄχι, δὲν θέλω νὰ τυραννήσω κάποιους. Τὸ μόνον ποὺ θέλω εἶναι νὰ μάθω!!! Μόνον νὰ μάθω! Οἱ παπποῦδες μας κάποτε, πολὺ κάποτε, ἔγραφαν μὲ κεφαλαῖα. Γιατί ἔγραφαν ἔτσι; Πῶς κατάφερναν καί διάβαζαν τά σημεῖα στίξεως, τά πνεύματα καί τούς τόνους; Γιατί ἐμεῖς ὅταν βλέπουμε κάτι σάν αὐτό:
Συχνά, πάρα πολὺ συχνότερα ἀπὸ ὅσο θὰ θέλαμε, διαπιστώνουμε πὼς ἀπὸ τὴν ζωή μας ἀπουσιάζουν τὰ χάδια. Τὸ χάδι εἶναι ἡ μεγίστη ἔκφρασις τῆς τρυφερότητος, ποὺ ἐκφράζει τὴν ἀγάπη. Μίαν ἀγάπη ὅμως ποὺ ἐπιζητοῦμε μόνον ἀπὸ τοὺς γύρω μας, ἀγνοῶντας πὼς ἡ μόνη πηγὴ αὐτῆς εἶναι ὁ ἑαυτός μας.
Ὁλίγον …βαρύγδουπος ὁ σημερινός μας τίτλος. Μὰ ἄς τὸν ἀναλογισθοῦμε γιὰ λίγο… Ἄς σκεφθοῦμε τὸ πῶς πράγματι θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ κάθε μας ἡμέρα.
Κόκκινο ἄγγιξε κουμπί, τοῦ ἔρωτα σημάδι, τρυφερὸ ἂς εἰν’ τὸ κτύπημα καὶ ἁπαλὸ σὰν χάδι…
Κάθε πρόβλημα γιὰ νὰ λυθῇ ἐπιβάλλεται νὰ ἀναλυθῇ μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστὲ νὰ ἀκολουθηθοῦν τὰ ἀντίστροφα βήματα ποὺ τὸ ἐδημιούργησαν. Συνεπῶς, ἐφ΄ ὅσον πρωτίστως κατανοήσουμε αὐτὴν τὴν ἀρχή, ποὺ εἶναι πασιφανής, εὔκολα συμπεραίνουμε πὼς κάθε πρόβλημα ἐμπεριέχει στὰ δομικά του στοιχεία καὶ τὶς λύσεις του. Κατ’ ἐπέκτασιν τὸ κάθε πρόβλημα δὲν ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐμᾶς πλέον … Συνέχεια
Ὁ «κόσμος τοῦ Πρέπει» μας καὶ ὁ «κόσμος τοῦ Θέλω» μας. Ὁ «κόσμος τῆς …ἡμέρας» καὶ ὁ «κόσμος τῆς …νυκτός».Ὁ κόσμος ὁ πλαστὸς καὶ ὁ κόσμος ὁ πραγματικός…
Οἱ στιγμές μας, αὐτὲς ποὺ μᾶς σημαδεύουν, εἶναι πάντα πρόσκαιρες καὶ δὲν ξεπερνοῦν σὲ διάρκεια τὰ μερικὰ δευτερόλεπτα ἢ λεπτά. Κι ὅμως… Δὲν παύουν διαρκῶς νὰ μᾶς ἀποδεικνύουν πὼς στὴν πραγματικότητα αὐτὲς οἱ στιγμὲς εἶναι Ὅλη ἡ ζωή μας.
