Ἀριθμογραφίας τὸ ἀνάγνωσμα.

Α. Μέχρι τοὺς χρόνους τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου οἱ ἀριθμοὶ ἐγράφοντο ὁλογράφως: εἷς μία ἕν, δύω, τρεῖς τρία, κ.οκ. Τὰ μέχρι τοῦ 100 ἀπόλυτα καὶ τακτικὰ ἀριθμητικά, τὰ ὁποῖα ὑπολείπονταν τῆς ἑπομένης δεκάδας κατὰ μία ἢ δύο μονάδες, δηλώνονταν περιφραστικὰ μὲ τὴ μετοχὴ δέων/δέουσα/δέον, δέοντες/δέουσαι/δέοντα (28= δυοῖν δέοντα τριάκοντα, 49= ἑνὸς δέων πεντηκοστός). Μόνο οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν ἐπινοήσει καὶ ἐφάρμοζαν ἀριθμητικὸ διὰ συμβόλων σύστημα ἀπὸ τὰ ἀρχικὰ τῶν γραμμάτων τῶν ἀριθμῶν ὡς κάτωθι: Συνέχεια

Ὅσον διὰ τὴν γλῶσσαν… (ἀναδημοσίευσις)

«….
»Ὅσον διά τήν γλῶσσαν, μὴν πολυσκοτίζεσαι. Ἐπέρασεν ἤδη ἕνας αἰὼν καὶ πλέον ὁποὺ σπαράσσεται τὸ ἔθνος μὲ αὐτὸ τὸ ζήτημα, χωρὶς νὰ κατορθώσῃ νὰ τὸ λύσῃ.
Εἶσαι βέβαιος τάχα ὅτι μετά μίαν δεκαετίαν θά ἐξακολουθῆ νά ἐπικρατῇ ἡ ἰδία γλῶσσα, ἡ ὁποία φαίνεται σήμερον ἐπικρατοῦσα;
Εἶναι πεπρωμένον κάθε ἑλληνικὴ γενεὰ νὰ πλάττῃ καὶ ἰδικήν της γλῶσσαν, ἕως ὅτου
Συνέχεια

Ἀριθμογραφίας τὸ ἀνάγνωσμα.

Α. Μέχρι τοὺς χρόνους τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου οἱ ἀριθμοὶ ἐγράφοντο ὁλογράφως: εἷς μία ἕν, δύω, τρεῖς τρία, κ.οκ. Τὰ μέχρι τοῦ 100 ἀπόλυτα καὶ τακτικὰ ἀριθμητικά, τὰ ὁποῖα ὑπολείπονταν τῆς ἑπομένης δεκάδας κατὰ μία ἢ δύο μονάδες, δηλώνονταν περιφραστικὰ μὲ τὴ μετοχὴ δέων/δέουσα/δέον, δέοντες/δέουσαι/δέοντα (28= δυοῖν δέοντα τριάκοντα, 49= ἑνὸς δέων πεντηκοστός). Μόνο οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν ἐπινοήσει καὶ ἐφάρμοζαν ἀριθμητικὸ διὰ συμβόλων σύστημα ἀπὸ τὰ ἀρχικὰ τῶν γραμμάτων τῶν ἀριθμῶν ὡς κάτωθι: Συνέχεια

Ὅσον διὰ τὴν γλῶσσαν…

Ὅσον διὰ τὴν γλῶσσαν...«….
»Ὅσον διά τήν γλῶσσαν, μὴ πολυσκοτίζεσαι. Ἐπέρασεν ἤδη ἕνας αἰὼν καὶ πλέον ὁποὺ σπαράσσεται τὸ ἔθνος μὲ αὐτὸ τὸ ζήτημα, χωρὶς νὰ κατορθώσῃ νὰ τὸ λύσῃ.
Εἶσαι βέβαιος τάχα ὅτι μετά μίαν δεκαετίαν θά ἐξακολουθῆ νά ἐπικρατῇ ἡ ἰδία γλῶσσα, ἡ ὁποία φαίνεται σήμερον ἐπικρατοῦσα;
Εἶναι πεπρωμένον κάθε ἑλληνικὴ γενεὰ νὰ πλάττῃ καὶ ἰδικήν της γλῶσσαν, ἕως ὅτου
Συνέχεια

Ὁ ἐν τῇ λέξει λανθάνων ὁμηρικὸς λόγος. (πρόλογος)

Ἀπόλλων. Ὁ θεὸς τοῦ ϕωτὸς καὶ τῆς μαντικῆςΠρόλογος στὸ βιβλίον «ὁ ἐν τῇ λέξει λανθάνων ὁμηρικὸς λόγος» τοῦ κου Ἀριστοτέλους Ντοβόρη Συνέχεια

Ἀρετή, Ἀνδρεῖος καὶ Ἀγαθὸς

Ἐφ΄ ὅσον ὅλοι μας διαβιοῦμε σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ὅλοι κάτι ἔχουν νὰ ποῦν, κοντὸ ἢ μακρύ, ἀληθὲς ἢ ψεδές, ἀνιστόρητον ἢ ἀληθές, καλὸ εἶναι, σιγὰ σιγά, νὰ ἐπιλέξουμε τὴν πλευρά, στὴν ὁποίαν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς θὰ σταθῆ. Καὶ ἡ πλευρὰ αὐτὴ ἔχει μερικοὺς βασικοὺς κανόνες, ὅρους κι ἀπαιτήσεις. Αὐτὴ ἡ πλευρὰ ἀξιώνει ἀπὸ τοὺς μετέχοντες νὰ πορεύονται διαρκῶς, ἄνευ ἐκπτώσεων καὶ συμβιβασμῶν, πρὸς τὴν Ἀνδρεία, τὴν Ἀρετὴ καὶ τὴν ἀληθὴ Ἁγαθότητα. Συνέχεια