Ἀρετή, Ἀνδρεῖος καὶ Ἀγαθὸς

Ἐφ΄ ὅσον ὅλοι μας διαβιοῦμε σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ὅλοι κάτι ἔχουν νὰ ποῦν, κοντὸ ἢ μακρύ, ἀληθὲς ἢ ψεδές, ἀνιστόρητον ἢ ἀληθές, καλὸ εἶναι, σιγὰ σιγά, νὰ ἐπιλέξουμε τὴν πλευρά, στὴν ὁποίαν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς θὰ σταθῆ. Καὶ ἡ πλευρὰ αὐτὴ ἔχει μερικοὺς βασικοὺς κανόνες, ὅρους κι ἀπαιτήσεις. Αὐτὴ ἡ πλευρὰ ἀξιώνει ἀπὸ τοὺς μετέχοντες νὰ πορεύονται διαρκῶς, ἄνευ ἐκπτώσεων καὶ συμβιβασμῶν, πρὸς τὴν Ἀνδρεία, τὴν Ἀρετὴ καὶ τὴν ἀληθὴ Ἁγαθότητα. Συνέχεια

Γάττα

Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἡμέρας τῶν ζῴων…

Συνέχεια

Ὑπάρχουν τέλματα ὅσο ὑπάρχουν …τελματωμένοι!!!

Ἡ λέξις τέλμα, κατὰ Δημητρᾶκο, σημαίνει: «στάσιμον ὕδωρ, λιμνάζον ὕδωρ, ἕλος, βοῦρκος, βάλτος, βαλτότοπος, τόπος πηλώδης ὕδωρ ἔχων».

Τὸ ὅτι ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμε τὸ τέλμα γιὰ νὰ δηλώσουμε πὼς κάπου, κάτι ἔχει παγιδευθῆ, πολὺ γενικῶς, ἀλλὰ ὄχι ἐννοῶντας πάντα πὼς αὐτὴ ἡ παγίδευσις σχετίζεται μὲ ὕδωρ, κατ’ ἀρχὰς δηλώνει ἐκπεσμὸ τῆς ἐννοιολογικῆς μας ἀντιληπτικότητος. Συνέχεια

Λέγοντας «Κύπρος» νὰ ξέρουμε τὶ ἐννοοῦμε (β)

Κύπρος:
Ἡ Νῆσος τῆς Ἀφροδίτης, τῆς θεᾶς τοῦ Ἔρωτος, Ἴδιον (ἰδιότης, γνώρισμα) τῆς ὁποίας εἶναι νὰ πρός-πορίζῃ τὴν κύησιν (ἐν – κυμοσύνη)!!! Συνέχεια

Γαλὴ καὶ κύνας

Αἴλουρος: παρὰ τὸ αἰολεῖν (κινεῖ ὁρμητικὰ) καὶ ἀνάγειν (ἀνακινεῖ) τὴν οὐρά!!!

Αἰολεῖν: Ἀεὶ (πάντοτε) + εἴλω – ἴλλω (ὠθῶ, συνωθῶ, κινῶ), ἐξ οὖ καὶ Αἴολος. Συνέχεια

Ἄθλοι τοῦ ἀθλίου

Ἄθλιος:

«Ὁ ταλαίπωρος, παρὰ τὸ ἄθλειν, τὸ ἀγωνίζεσθαι, ὃ ἐστι κακοπαθεῖν».

Αὐτὸς δηλαδὴ ποὺ ἔχει ὑποστῆ κακουχίες, ποὺ ἔχει διαπράξη ἄθλους. Συνέχεια