Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μεγάλη ἀνάγκη, γιὰ νὰ αἰσθάνεται συναισθηματικὰ ἀσφαλής, νὰ ἀναλαμβάνῃ ὅσο τὸ δυνατὸν μικρότερα ῥίσκα. Πρὸς τοῦτον καὶ φροντίζει πάντα νὰ περιφρουρῇ τὴν ἀσφάλειά του, πολλὲς φορὲς καὶ εἰς βάρος τῆς ἐλευθερίας του.

Ὅμως…
Αὐτὸ ἀλλάζει, σιγὰ σιγά, θέλουμε δὲν θέλουμε, ἐφ΄ ὅσον οἱ συνθῆκες διαβιώσεώς μας δυσχεραίνουν διαρκῶς. Καὶ  ἤ θὰ ἀφαιθοῦμε στὴν ῥοὴ τῶν γεγονότων, ποὺ βεβαιωμένα θὰ μᾶς ἐξαφανίσουν, ἤ θὰ ἀντιδράσουμε καὶ θὰ ἀντισταθοῦμε, μὲ νέες ἰδέες, νέους στόχους, νέες, ἀπολύτως ἄγνωστες διαδρομές…

Ὅμως…
Ἐπιλέγοντας τὴν ἐπιβίωσιν αὐτομάτως σημαίνει πὼς ἐπιλέγουμε τὸ τόλμημα τῆς πορείας πρὸς τὸ ἄγνωστον.
Μίας πορείας πού, στὴν γνωστή μας ἱστορία, δὲν ἔχει ἀποτολμηθεῖ. Κατ’ ἐπέκτασιν, ἀκόμη κι ἐὰν κάποτε,  κάπου, κάποιοι τὴν ἐπέτυχαν, ἐμεῖς στὴν πραγματικότητα τὸ ἀγνοῦμε, καθὼς καὶ ὅλα ἐκεῖνα τὰ πιθανὰ στοιχεῖα τῆς ἐπιτυχίας τους. Συμπερασματικῶς ἡ δική μας πορεία ἐκ τῶν πραγμάτων στοχεύει κάτι ἀπολύτως ἄγνωστον καὶ πρωτόγνωρον, ποὺ ἤ θὰ τὸ ἐπιλέξουμε ἤ ὄχι, ἀναλαμβάνοντας φυσικὰ ὅλες τὶς συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν μας, τὴν εὐθύνη τῶν πράξεών μας, μὰ κυρίως τὴν ἀπολαβὴ  τῶν ἀποτελεσμάτων.

Ἡ ἐποχή μας εἶναι …πονηρή.
Ἤ θὰ νικήσουμε τοὺς παρανοϊκοὺς ἐγκεφάλους, ποὺ ὑποδουλώνουν τὴν Ἀνθρωπότητα, ἤ θὰ χαθοῦμε.
Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε πάντα.

Φιλονόη

εἰκόνα