Ὑπάρχει (ἀληθής;) Ἐλπίς;

Ναί, ὑπάρχει βεβαίως…
Ἀλλὰ μία Ἐλπὶς ποὺ θὰ πηγάζη ἀπὸ δικά μας ἔργα κι ὄχι ἀπὸ εὐχολόγια.

Μία Ἐλπὶς ποὺ θὰ ὑπάρχη μόνον ὡς ἀποτέλεσμα πράξεών μας κι ὄχι ὡς ἀπόῤῤοια ὑποσχέσεων καὶ πλαστογραφιῶν. Συνέχεια

Ξεκινᾶμε …κτίζοντας τὴν Πατρίδα μέσα μας!!!

Καί, μετά, ἐὰν τὸ ἐπιτύχουμε, ξεκινᾶμε γιὰ νὰ τὴν ὑπερασπισθοῦμε.

Θεωρητικῶς θὰ ἔπρεπε ὅλοι μας νὰ ἔχουμε κοινό μας σκοπό, δίχως ἐνστάσεις καὶ ἀντιῤῥήσεις, τὴν προάσπισιν τῆς Πατρίδος.
Λίγο ὅμως ἡ πολυετὴς καὶ συστηματική μας λοβοτομή… Συνέχεια

Ὕβρις σημαίνει προδιαγεγραμμένο τέλος!!!

«Σκοπὸς τοῦ πλανήτου», ἐὰν μπορούσαμε νὰ τὸ δοῦμε κατ’ αὐτὴν τὴν λογική, εἶναι τὸ νὰ ἐξακολουθῇ ἡ ζωὴ ὡς εἶχε, μὲ τοὺς αὐστηρούς της παναρχαίους φυσικοὺς νόμους καὶ τὶς ἀπόλυτες ὁριακές της γραμμές. Ὁ,τιδήποτε λοιπὸν δρᾷ ὐβριστικῶς, καταπατῶντας καὶ ἀσεβῶντας κατὰ τῶν Νόμων τῆς Φύσεως καὶ κατὰ τῶν Ὀρίων, συνιστᾶ Ὕβριν. Ὁ,τιδήποτε συνιστᾶ Ὕβριν ἔχει προδιαγεγραμμένο τέλος.
Αὐτό τό ἀντιλαμβανόμεθα;
Συνέχεια

Θὰ τελειώσουμε ὅ,τι ξεκινήσαμε…

Ἴσως νὰ μὴν εἶναι ἀκόμη εὑρέως συνειδητό, μὰ κάτι, πολὺ μεγάλο καὶ σπουδαῖο μᾶς συμβαίνει. Κάτι τόσο σημαντικό, ποὺ ἐκ τῶν πραγμάτων θὰ μᾶς ὁδηγήση στὸ νὰ κλείσουμε ὁριστικῶς ἕναν κύκλο δουλείας καὶ ὑποταγῆς, ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες ταλανίζει τὴν ἀνθρωπότητα.
Θὰ τὸν κλείσουμε αὐτὸν τὸν κύκλο διότι δὲν ἔχουμε πλέον περιθώρια ἐπιλογῆς καὶ ἀναστολῶν.
Τὰ γεγονότα τρέχουν κι ἐὰν δὲν τὰ ἀντιμετωπίσουμε, θὰ μᾶς …καταπιοῦν οἰ ἐξελίξεις!!! Συνέχεια

Δὲν ἀπῳλέσθη κάποια χώρα ἐπεὶ δὴ …χρωστοῦσε!!!

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συζητᾶμε γιὰ πιθανότητες ἀφανισμοῦ τῆς χώρας, ἐπεὶ δή, πολὺ ἁπλᾶ, ἔχει παγιδευθῆ στὰ δίκτυα τῆς τοκογλυφίας. Νὰ συζητήσουμε γιὰ ὅ,τι ἄλλο θέλετε, ἀλλὰ οὐδέποτε γιὰ ἀφανισμὸ τῆς χώρας καὶ τοῦ λαοῦ.
Οὐδέποτε ἔχουμε, στὸ παρελθόν, λόγῳ χρεῶν (ἢ καὶ «χρεῶν») ἀφανισμὸ λαῶν ἢ καὶ χωρῶν. Ἀντιθέτως μάλιστα.
Συνέχεια

Θά τολμήσουμε νά μή …φταῖν πάντα οἱ ἄλλοι;

Τὴν ὥρα ποὺ ἡ χώρα διαλύεται καὶ τὰ πάντα καταῤῥέουν, τὸ μόνον πού, καθημερινῶς, ἀκοῦμε εἶναι γιὰ τὸ τί εἶπε ὁ Ἄλφα ἢ ὁ Βῆτα παπάτζας ἢ γιὰ τὸ τί δὲν ἔκανε ἡ τάδε καὶ ἡ δείνα ὑπηρεσία. Σὲ ἔναν τόπο ποὺ μάθαμε ὅλοι μας νὰ μὴ κυττᾶμε τὴν καμπούρα μας καὶ νὰ κυττᾶμε μόνον τὶς καμποῦρες τῶν ἄλλων, κάτι τέτοιο εἶναι φυσικὸν ἐπόμενον νὰ μᾶς συμβαίνῃ, μόνον πού, τώρα πιά, ἐδῶ ποὺ ἔχουμε φθάση, καταντήσαμε πιὸ γελοῖοι κι ἀπὸ τὰ …χάχανα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ  κάνουν (μαζύ μας) τὰ …λάχανα, ἐφ’ ὅσον ὅταν οἱ ἄλλοι φταῖν, ἐμεῖς παραμένουμε παρατηρητές τους, δίχως νὰ καταπιανόμεθα μὲ τὸ πῶς θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τοὺς κάθε λογῆς «ἄλλους». «Νὰ τὴν βγάλουμε καὶ σήμερα»… Αὐτὸ εἶναι τὸ σύνθημα…
…καὶ ἂς πᾷν ὅλα στὸν ἀγύριστο…

Συνέχεια