Ναί, ὑπάρχει βεβαίως…
Ἀλλὰ μία Ἐλπὶς ποὺ θὰ πηγάζη ἀπὸ δικά μας ἔργα κι ὄχι ἀπὸ εὐχολόγια.

Μία Ἐλπὶς ποὺ θὰ ὑπάρχη μόνον ὡς ἀποτέλεσμα πράξεών μας κι ὄχι ὡς ἀπόῤῤοια ὑποσχέσεων καὶ πλαστογραφιῶν.

Μία Ἐλπὶς ποὺ θὰ δομηθῆ καὶ θὰ περιφρουρηθῇ ἀπὸ Ἀλήθειες καὶ ὄχι ἀπὸ ψευδολογίες.

Μία Ἐλπὶς ποὺ θὰ ἰσχυροποιεῖται καθημερινῶς, διότι ἐμεῖς θὰ παύσουμε νὰ παραμένουμε ἱστορικὰ ἀδαεῖς.

Μία Ἐλπὶς ποὺ θὰ στηρίζεται στὴν αὐτογνωσία καὶ στὴν αὐτοεκτίμησιν κι ὄχι στὸ αὐτομαστίγωμα καὶ στὴν αὐτοκαταστροφή.

Μία Ἐλπὶς ποὺ θὰ βασίζεται στὴν Αὐτάρκεια καὶ στὴν Αὐτοδυναμία καὶ οὐδέποτε στὴν ἐλεημοσύνη καὶ στὴν τυχαιότητα.

Μία Ἐλπὶς ποὺ δὲν θὰ βασίζεται σὲ λυκοφιλίες, ἀλλὰ σὲ φιλίες καὶ οὐδέποτε σὲ ἐκβιαστικὲς συμμαχίες.

Μία Ἐλπὶς ποὺ τὴν κερδίζουν μόνον αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ὅραμα δικό τους, ἀρνούμενοι νὰ ὑπηρετήσουν τὶς δολιότητες τῶν προσωπικῶν καὶ τοκογλυφικῶν συμφερόντων.

Μία Ἐλπὶς ποὺ ἐμεῖς, βῆμα τὸ βῆμα, θὰ τὴν ἐπαναδομήσουμε μέσα μας, ἀλλὰ μόνον πατῶντας στὶς πράξεις μας, στὰ ἔργα μας καὶ στοὺς σαφεῖς πανανθρωπίνους σκοπούς μας καὶ οὐδέποτε στὰ περισσεύματα καὶ στὰ ψίχουλα.

Αὐτὴ ἡ Ἐλπὶς ναί, ὑπάρχει καὶ ἄρχισε, δειλὰ δειλά, νὰ μᾶς φωτίζῃ τὸν δρόμο.
Δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ ἄλλους, παρὰ μόνον μὲ ἐμᾶς.
Δὲν μποροῦν νὰ μᾶς τὴν κλέψουν καὶ νὰ μᾶς τὴν ἀλλοιώσουν.
Εἴμαστε ἀπολύτως ὑπεύθυνοι ἐμεῖς καὶ μόνον γιὰ αὐτήν, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐμᾶς ἀπόλυτον ἀφοσίωσιν στὴν μία καὶ μοναδικὴ Ἀνάγκη πλέον ὅλης τῆς Ἀνθρωπότητος: τὴν Ἐλευθερία.

Φιλονόη

εἰκόνα.