Τὸ νὰ πηγαίνῃ κάποιος σὲ μίαν μάχη …μπουλουκιδόν, εἶναι σὰν νὰ ἔχῃ διασφαλίσει, ἐκ τῶν προτέρων, τὴν ἧττα του ἤ, ἀκόμη, καὶ τὴν …σφαγή του. Οἱ μάχες ἀπαιτοῦν ὅσο τὸ δυνατὸν καλλίτερα προετοιμασμένους πολεμιστές. Τὰ μπουλούκια, ἐνίοτε, ἦσαν καὶ τὰ καλλίτερα …σφάγια.

Εἴμαστε λοιπόν ἐμεῖς πολεμιστές;
Ἔχουμε μάθει μέ ὐπομονή κι ἐπιμονή νά προπονούμεθα καταλλήλως γιά νά μπορέσουμε, σιγά-σιγά, νά συγκροτήσουμε τόν ἀναγκαῖο «στρατό» μας, πού θά ἀντιμετωπίσῃ ἐπιτυχῶς κάθε ἐχθρό;
Ἐὰν ὄχι, τότε δὲν χάσαμε μάχες, διότι δὲν δώσαμε μάχες.
Οἱ μάχες δίδονται μόνον ἀπὸ πολεμιστὲς καὶ οὐδέποτε ἀπὸ ὄχλους.

Καί τί κάνουμε;
Σηκώνουμε τά χέρια ψηλά καί παραιτούμεθα;
Ὄχι φυσικά… Τὸ ἀντίθετον.
Ἀρχίζουμε νὰ συνειδητοποιοῦμε, σιγά-σιγά, ἀλλὰ σταθερά, τὸ ποιοὶ ἤμασταν, τὸ ποιοὶ ἔπρεπε νὰ εἴμαστε καί, καταληκτικῶς, τὸ ποιοὶ πρέπει νὰ γίνουμε. Ὁ καθεὶς μόνος του, βῆμα τῷ βῆμᾳ, ἀλλὰ ἐν συνεχείᾳ, ὁ καθεὶς μὲ τοὺς συντρόφους του, ποὺ θὰ ἐντοπίζῃ, ἕναν πρὸς ἕναν, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προετοιμασίας του, δύνανται σταδιακῶς νὰ συγκροτήσουν τὶς ἀναγκαίες ἐκεῖνες τάξεις τῶν πολεμιστῶν, ποὺ κάθε κοινωνία χρειάζεται, γιὰ νὰ πορευθῇ πρὸς τὴν ἀνάκτησιν τῆς Ἐλευθερίας της.
Ἡ Ἐλευθερία δὲν εἶναι κάτι ποὺ χαρίζεται, ἀλλὰ κερδίζεται, κομμάτι-κομμάτι, στὰ πεδία τῶν Μαχῶν. Μὰ στὰ πεδία τῶν Μαχῶν ὀφείλουν καὶ χρειάζεται καὶ πρέπει νὰ μετέχουν οἱ καλλίτεροι δυνατοὶ πολεμιστὲς καὶ οὐδέποτε οἱ ἄμαχοι καὶ οἱ ἀμαθεῖς.

Φιλονόη

Σημείωσις

Ὅλα αὐτὰ ποὺ βιώνουμε σήμερα, μαζὺ φυσικὰ καὶ ἡ χρῆσις τῆς ἀκραίας βίας ποὺ ὐπομένουμε, ἐκ τῶν διαφόρων καθεστώτων, εἶναι ἀποτέλεσμα δικῶν μας ὑποχωρήσεων καὶ ἐκπτώσεων. Ἐὰν ἐμεῖς δὲν ἤμασταν ἐκεῖνοι ποὺ ὑπεχώρησαν οἰκειοθελῶς πρῶτοι, εἴτε ἀπὸ φόβο εἴτε ἀπὸ ἄγνοια εἴτε ἀπὸ ἀδιαφορία, ἀπὸ τὰ ἀναγκαία ἀξιακά, ἠθικὰ καὶ συνειδησιακά μας ὅρια, δὲν θὰ εἴχαμε σήμερα νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅλον αὐτὸν τὸν ὄγκο τῶν δυναστῶν καὶ ὅλην αὐτὴν τὴν γελοία προπαγανδιστικὴ καὶ διαβρωτικὴ μηχανή. Οἱ δυνάστες, σὰν τοὺς …δράκους, εἶναι …χάρτινοι, ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον ἡ κοινωνία παραμένῃ ἀπολύτως συμπαγὴς καὶ ἀποφασισμένη, ἀρνουμένη νὰ παραιτηθῇ ἀπὸ ὅλα ἐκείνα, ποὺ ἔως σήμερα, τὴν διετήρησαν ζωντανή.

Ἐμεῖς, ἀντιθέτως, ἀκόμη κι ὡς ἄτομα, παραμένουμε ἀπολύτως …σκόρπιοι, δίχως στόχους σαφεῖς καὶ σκοπούς. Ἀκόμη καὶ σήμερα, ποὺ σαφῶς ἔχουν ξεκαθαρίσει ταὐτότητες, ῥόλοι καὶ στόχοι τῶν δυναστῶν μας, ἐμεῖς, σὲ μεγάλον βαθμό, ἀν τί νὰ ὁδεύουμε στὸ νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή, συμβιβαζόμεθα, ἐλπίζουμε καὶ τελικῶς ξανά-ὑποχωροῦμε τσακισμένοι. Ὄχι διότι δὲν μποροῦμε, ἀλλὰ διότι δὲν θέλουμε νὰ πιστεύσουμε πὼς μποροῦμε.

εἰκόνα