Ἡ άλήθεια εἶναι πὼς πράγματι «βλέπουμε τὸν κόσμο» μὲ τὰ «μάτια τῆς …καρδιᾶς» μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μᾶς τυραννεύουν τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐπιλογῶν καὶ τῶν ἀποφάσεών μας, ποὺ ὅμως λαμβάνονται κυρίως βάσει συναισθημάτων. Αὐτὸ ποὺ λησμονοῦμε ὅμως συστηματικὰ εἶναι νὰ συμπεριλάβουμε καὶ τὴν λογική μας σὲ ὅλες τὶς διεργασίες τῶν ἀποφάσεών μας, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μᾶς κυβερνᾷ μόνον κάποιο θέλω μας ἢ κάποιος φόβος μας.
Ἡ πραγματικὴ ὅμως ἀνάγκη πλέον τοῦ ἀνθρωπου δὲν εἶναι τὸ νὰ ἐξακολουθήσῃ ὅπως πορεύετο, ἀλλὰ νὰ ἀλλάξῃ τὰ πάντα μέσα του καὶ γύρω του, ξεκινώντας ἀπὸ τὸν …ἑαυτόν του. Κάθε φορὰ λοιπὸν ποὺ ἀλλάζουμε τὶς ὁπτικές μας καί, καταληκτικῶς, τοὺς τρόπους λήψεως τῶν ἀποφάσεών μας, προσεγγίζουμε ἀκόμη καλλίτερα τὶς ἀλήθειες τοῦ κόσμου μας.
Βέβαια… Τὸ νὰ γίνομαι ἕρμαιο τῶν συναισθημάτων μου ἔχει ἀποδειχθῆ πὼς δὲν ἦταν καὶ ὁ καλλίτερος τρόπος τῶν ἀποφάσεων τῆς ἀνθρωπότητος, ἐφ΄ ὅσον ἤδη διαπιστώνουμε πὼς ἀκριβῶς λόγῳ αὐτοῦ τρόπου τῶν ἀποφάσεων, ἐπιτύχαμε μόνον νὰ αὐτοπαγιδευόμεθα σὲ διαρκῶς περιπλοκότερα δίκτυα καὶ πλεκτάνες.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην, σκέτο ἡ λογική μας, δίχως συναισθηματικὰ φιλτραρίσματα, ἐπίσης ὁδηγεῖ σὲ ἀδιέξοδα. Ἰδίως τώρα ποὺ κι αὐτὴ εἶναι …σακατεμένη καὶ διαβρωμένη μὲ κάθε λογῆς ἰδεοληψία.
Καί τότε ποιά εἶναι αὐτά τά «πραγματικά μάτια τῆς καρδιᾶς»;
Μά, φυσικὰ αὐτὰ ὅλα, ποὺ βάσει ἐνστίκτου ἐπιβιώσεως, λίγο λίγο, ἀρχίζουν νὰ «σεριανοῦν στὰ μυαλά» μας καὶ νὰ μᾶς καθοδηγοῦν σὲ ἀτραποὺς ἀγνώστους μέν, ἐλευθέρους δέ.
Πρόκειται γιὰ μίαν μακρά, σὲ χρόνο, διαδικασία, ποὺ ὅμως ἔχει ἤδη ξεκινήση καὶ ἀφορᾶ σὲ ὄλην τὴν ἀνθρωπότητα.
Ὅσο ταχύτερα λοιπὸν ἐξοικειωθοῦμε μαζύ της, τόσο ταχύτερα θὰ ἀπεγκλωβισθοῦμε ἀπὸ στενωποὺς καὶ ἀπὸ ἀδιέξοδα.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.