Φόβος ἤ αἰσιοδοξία;

 

Τί  εἶναι προτιμότερον νά αἰσθανόμεθα;
Πῶς θά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τόν φόβο τοῦ ἀγνώστου, πού βιώνουμε καί καλούμεθα νά ἀντιμετωπίσουμε;
Πῶς θά ἀντιπαρέλθουμε τῶν ἐμποδίων γιά νά ξαναχαμογελάσουμε στήν ζωή; Συνέχεια

Ξανα-ζωντανεύουμε τὸ παιδὶ …μέσα μας!!!

Ὑπάρχει πάντα ὁ φόβος νὰ ἔχουμε χάση, πρὸ πολλοῦ, τὸ «παιχνίδι» τῆς (πραγματικῆς) ζωῆς.
Λίγο ἡ ῥουτίνα…
Λίγο ἡ κόπωσις…
Λίγο τὸ ἀστικὸ περιβάλλον…
…μᾶς μετατρέπει, εὔκολα, δίχως ἐμφανῆ σημάδια, σὲ κάτι ἢ κάποιους, ποὺ διαβιοῦν ἀπὸ κεκτημένη ταχύτητα κι ὄχι λόγῳ ἀνάγκης γιὰ δημιουργικότητα. Συνέχεια

Φοβᾶσαι;

Φοβᾶσαι πολύ;;

 

Ὅλοι μας φοβόμαστε λίγο, ἐὰν ἀφήνουμε τοὺς κατσαπλιάδες τῆς ζωῆς μας νὰ ἀσκοῦν ἐπάνω μας ἐπιδράσεις…
Μὰ δὲν ἔχει νόημα, διότι δὲν μᾶς λὲν ἀλήθειες.
Δὲν ἔχει νόημα, διότι οὔτως ἤ ἄλλως πρέπει νὰ περάσουμε μέσα ἀπὸ τὴν …κόλασιν κυριολεκτικῶς, γιὰ νὰ εὕρουμε τοὺς Ἑαυτούς μας. Τοὺς πραγματικούς μας Ἑαυτούς. Τοὺς Ἕλληνες ποὺ ἐχάσαμε κάπου στὴν πορεία τοῦ χρόνου καὶ στὰ «πεπολιτισμένα»  μας μονοπάτια. Συνέχεια

Ὑπάρχουν λοιπόν καλά νέα;

Ἐδῶ καὶ χρόνια κάνω πράξιν μία ἰδέα-στάσιν ζωῆς ποὺ μοῦ «χάρισε» ἕνας παπποῦς, πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν, στὴν Κρήτη.
Μεγάλος ἄνθρωπος. Πολὺ μεγάλος. Ἴσως νὰ εἶχε περάση καὶ τὸν αἰώνα στὰ χρόνια…
Κι ἐκεῖ, στὸ πουθενά, μέσα σὲ ἕνα μικρὸ χωραφάκι, κάπου ἔξω ἀπὸ τὰ Σφακιά, φύτευε μερικὰ δενδρίλια.
Ἀνόητη ἐγώ, μόλις εἶχα κλείση τὰ 18 μου χρόνια καὶ πίστευα πὼς γνώριζα τὰ πάντα γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Τὸν παρατηροῦσα γιὰ ὥρα… Μοῦ φαινόταν ἀστεῖο αὐτὸ ποὺ ἔκανε… 
Στὸ τέλος δὲν ἄντεξα καὶ τὸν πλησίασα. Πολὺ εἰρωνικὰ τὸν ῥώτησα: «Γιατί τά φυτεύετε; Πιστεύετε πώς θά …προλάβετε νά τά δεῖτε νά γίνονται δένδρα;» Συνέχεια

Δὲν εἶναι ποὺ δὲν γνωρίζουμε, μὰ ποὺ δὲν θέλουμε…!!!

Τὸ θέμα εἶναι πὼς κάποιες φορὲς δὲν μᾶς ἀρέσουν αὐτὲς οἱ ἀπαντήσεις…
Δυστυχῶς…
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια μας… Συνέχεια

Βλακεία καὶ Ἀνάγκη

Ἔχουμε ἐκπαιδευθῆ μὲ τέτοιον τρόπο, ποὺ βλέπουμε τὰ πάντα μέσα ἀπὸ πρίσματα τεχνητὰ καὶ πλαστά. Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀλλάξουμε κάτι στὴν πραγματικότητά μας καλὸ εἶναι νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸν θρυματισμὸ αὐτῶν τῶν πρισμάτων. Δὲν θὰ τὸ κάνουν ὅλοι. Αὐτοὶ ὅμως ποὺ θὰ τὸ κάνουν θὰ εἶναι κι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἀνοίξουν δρόμους γιὰ νὰ μπορέσουν ὅλοι οἱ ἄλλοι νὰ πορευθοῦν.
Συνέχεια