Κι ἐμπόδια ἀνυπέρβλητα;
Καί ἀτελείωτοι ἀγῶνες;
Κι ἀπέραντες ἀγωνίες;
Καί ἀπώλειες ἀνεκτίμητες;
Καί σκιές φόβου ἀπό τίς ἀγνώστους ἀτραπούς; Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: φόβος
Δίχως περιθώρια ἐπιστροφῆς
Ἡ ὁποιαδήποτε ἀλλαγὴ πρὸς τὸ καλλίτερον, γιὰ τὸν κόσμο μας, δὲν γίνεται νὰ ἐπέλθῃ μὲ εὐχολόγια. Οὔτε γίνεται νὰ ἐπέλθῃ ὅταν κυττᾶμε γύρω μας ἐλπίζοντες ἀπὸ τοὺς ἄλλους κάτι νὰ ἀλλάξουν. Οὔτε πρόκειται νὰ μᾶς λυπηθοῦν οἱ δυνάστες μας.
Ἡ ὁποιαδήποτε ἀλλαγὴ γιὰ νὰ ἐπέλθῃ πρέπει πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα τὸ κάθε «κύτταρον» τοῦ κόσμου μας, ποὺ συνιστᾶ «δομικὸν λίθο τοῦ ὀργανισμοῦ» τῆς ἀνθρωπότητος, νὰ «μετουσιωθῇ» αὐτοβούλως σὲ κάτι χρήσιμο καὶ νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ κάθε τί ἐμμονικὸ κι αὐτοκαταστροφικό.
Συμβαίνει; Ἤ ὄχι;
Συνέχεια
Ὑψηλοτέρα Ἀνάγκη ἡ Ἀλήθεια, ἀπὸ τὴν Ἐλευθερία…
Γιὰ τὴν ὥρα…
Ὅστις τὴν ἀλήθεια ἀγνοῇ, ἀδυνατεῖ νὰ πορευθῇ πρὸς τὴν Ἐλευθερία του…
Συνέχεια
Ἕνας φόβος πίσω ἀπὸ κάθε ἀναποφασιστικότητα.
Ἡ ἀναποφασιστικότης εἶναι ἕνα ἄστοχο στροβίλισμα τῶν ἀνθρωπίνων δυνατοτήτων, ποὺ δὲν παίρνουν καμμία κατεύθυνσι καὶ μένουν παγιδευμένες μέσα στὸν ἴδιο τους τὸν ἑαυτό. Συνέχεια
Ξεκινῶντας μὲ τὰ ἁπλᾶ καὶ αὐτονόητα…
Ἡ κοινὴ διαπίστωσις τῶν πραγματικὰ Ἐλευθέρων Ἀνθρώπων εἶναι μία: ὁ τρόπος αὐτοπαγιδεύσεώς μας εἶναι, τελικῶς, ἡ βολικὴ ἐπιλογή μας. Δὲν μᾶς παγιδεύουν ἀλλὰ μόνοι μας συμβιβαζόμεθα. 
Οἱ ἴδιες τακτικές, τῆς ἰδίας συμμορίας ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἐλέγχει τοὺς πάντες μὲ τὸ ἁπλούστατον ἐργαλεῖον τῆς διασπορᾶς φόβου, ἀνασφαλειῶν καὶ ἀγνοίας εἶναι τὰ κύρια ἐργαλεία καταστολῆς τῆς ἀνθρωπότητος. Οἱ πληθυσμοί, παγκοσμίως, διατηρῶνται ἐν ἀγνοίᾳ τους σὲ συνθῆκες ἀφασίας καὶ ἀδαοσύνης, ἐνᾦ οἱ πραγματικὲς γνώσεις καθίστανται προνόμιο μόνον τῶν «ἐκλεκτῶν» μελῶν τῆς συμμορίας. Συνέχεια
Ξε-«σκονίζοντας» τὶς ἀπόψεις μας ὑποχρεούμεθα νὰ ἑστιάσουμε στὰ χρήσιμα!!!
Ὡς ἔχουμε πολλάκις δηλώση (καὶ ἀποδείξη), κατ’ ἐμᾶς, ἡ πληροφορία δὲν δύναται νὰ εἶναι χρήσιμος ἢ ἄχρηστος, ἀπὸ μόνη της, ὅσην ἀλήθεια κι ἐὰν ἐμπεριέχῃ. Ἡ πληροφορία γίνεται χρήσιμος ἢ περιττὴ ἀναλόγως μόνον τῆς ἐρμηνείας της. Ἡ ἐρμηνεία ὅμως προέρχεται ἀπὸ τὸ σύστημα πεποιθήσεώς μας καὶ ἐπ’ αὐτοῦ δυνάμεθα νὰ παρέμβουμε οὐσιαστικῶς. Ἐπὶ πλέον εἶναι κοινῶς διεπιστωμένο πὼς ἐμεῖς, οἱ πολλοί, ἀδυνατοῦμε νὰ ἔχουμε εἰκόνα ὁλοκληρωμένη γιὰ τὰ γεγονότα, ἐφ΄ ὅσον κάθε εἰδους πληροφορία ποὺ φθάνει σὲ ἐμᾶς εἶναι ἀπὸ πετσοκομμένη ἔως διαστρεβλωμένη καὶ ἀλλοιωμένη.
Συνεπῶς τὸ πρόβλημά μας, ὡς ἀτόμων καί, τελικῶς, ὡς κοινωνιῶν, εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἀντιλαμβανόμεθα τὴν ὁποιανδήποτε πληροφορία. Συνέχεια