Θὰ μπορούσαμε νὰ θρηνοῦμε γιὰ πολὺ καιρὸ (καὶ θὰ τὸ κάνουμε μέσα μας), ἀλλὰ ὁ θρῆνος ἀκινητοποιεῖ καὶ μουδιάζει. Ἐπείγει κάθε εἴδους κι ἐπιπέδου κινητοποίησις ἀπὸ ὅλους μας, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς καὶ τὰ ἐπίπεδα.
Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀπωλέσθησαν δὲν ἔρχονται πίσω ἀλλὰ οἱ ἀνίκανοι καὶ οἱ ἠλίθιοι πρέπει νὰ τιμωρηθοῦν. Μόνον μὲ διαύγεια πνεύματος μπορεῖ νὰ συμβῇ ὅμως αὐτό, ἐφ΄ ὅσον ὁ χειρότερός μου σύμβουλος εἶναι ὁ θυμός.

Μετὰ ἀπὸ τὰ φρικτὰ γεγονότα τῶν τελευταίων ἡμερῶν, ἡ ὀργὴ καὶ ὁ πόνος ξεχειλίζουν.
Πλήρεις θυμοῦ καὶ ἀηδίας ἁδρανοποιούμεθα, ἂν καὶ ἡ ἀποφασιστικότητος πράγματι μᾶς κρατᾶ σταθερὰ προσηλωμένους στοὺς ἐνόχους. Μὰ τὰ συναισθήματα μᾶς θολώνουν, σὲ μεγάλο βαθμό, τὶς σκέψεις μας καὶ μᾶς κρατοῦν ὁμήρους τους, ἐφ΄ ὅσον ἀδυνατοῦμε νὰ διαχειρισθοῦμε τὰ συναισθήματα πόνου ποὺ μᾶς κατέκλυσαν.
Ὅμως τώρα ἀκριβῶς εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ πρέπει νὰ πάρουμε βαθειὲς ἀνάσες, νὰ πατήσουμε γερὰ τὰ πόδια μας καὶ νὰ παραμείνουμε διαυγεῖς. Τόσοι δολοφονημένοι (διότι περὶ αὐτοῦ πρόκειται) δὲν θὰ δικαιωθοῦν ἐὰν κάποιοι δὲν διατηρήσουν τὴν ψυχραιμία τους, γιὰ νὰ βοηθήσουν ὅσους ἔχουν ἀνάγκη στὸ νὰ διαχειρισθοῦν καὶ τὶς νέες συνθῆκες, μὰ καὶ τὶς ἐπερχόμενες καταστάσεις ποὺ θὰ ἀνακύψουν.

Ὅλο αὐτὸ τὸ μόρφωμα τῶν ὑπευθυνο-ἀνευθύνων, ποὺ μὲ τὶς ὁλιγωρίες τους, τὶς ἀνικανότητές τους καὶ τὶς ἀδιαφορίες τους κατεδίκασε σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς χειρίστους θανάτους τόσους ἀθῴους, δὲν γίνεται νὰ παραμείνῃ ἀτιμώρητον καὶ αὐτὴν τὴν φορά. Ἐπὶ τέλους κάποιοι πρέπει νὰ πληρώσουν καί, κυρίως, νὰ πληρώσουν παραδειγματικῶς, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἐπαναληφθοῦν τὰ ἴδια ἐγκλήματα στὸ μέλλον.

Ἔχουμε πολλὰ θύματα νὰ μετρήσουμε καὶ στὸ παρελθόν, μεμονωμένα ἢ ὄχι, ἀλλὰ τώρα, εἰδικῶς τώρα, μὲ τὶς πρόσφατες πυρκαϊές, διαπιστώνουμε πὼς «ἔδωσαν τὰ ῥέστα» τους τὰ ἀνθελλήνιστα ὑπανθρωπίδια, ἐφ’ ὅσον ὅλα μαζύ, μὰ καὶ τὸ κάθε ἕνα μόνο του, ἔδωσαν ῥεσιτὰλ ἀνικανότητος καὶ βλακείας. Καὶ ὅλο αὐτό, ἐὰν περιορίζετο μόνον σὲ κάποιες οἰκονομικὲς ἀτασθαλείες, θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ἀφήσουμε στὴν ἄκρη καὶ νὰ περιμένουμε, ὀψέποτε, τὴν δικαιοσύνη νὰ ἀφυπνισθῇ. Μὰ τώρα θρηνοῦμε δεκάδες παιδιά, νέους καὶ νέες, παπποῦδες καὶ γιαγιάδες, οἰκογένειες ὁλόκληρες ποὺ «ἔτυχε» νὰ εὐρεθοῦν ἐκεῖ, πρὸ κειμένου νὰ κατηγορηθοῦν ἐπὶ πλέον καὶ εὐθαρσῶς ἀπὸ τὰ τρισάθλια κουδουνισμένα διότι ἦσαν, λέει, κι …αὐθαίρετοι!!!

Δικούς μας ἀνθρώπους θρηνοῦμε στὴν τελική, ποὺ δὲν ἔπεσαν θύματα μίας πυρκαϊᾶς ἀλλὰ αὐτῶν ποὺ δὲν ἐνημέρωσαν, ποὺ δὲν προέβλεψαν, ποὺ δὲν μερίμνησαν, ποὺ δὲν προετοίμασαν, ποὺ δὲν ἐσχεδίασαν ἤ καὶ ποὺ ἠλιθίως ἐγκλώβισαν.

Δὲν γίνεται λοιπὸν νὰ τοὺς ἀφήσουμε νὰ φύγουν ἀνενόχλητοι.
Πρέπει νὰ πληρώσουν καὶ εἶναι χρέος μας νὰ τοὺς κάνουμε νὰ πληρώσουν.
Δουλειά μας (ἐκτὸς τῆς συμπαραστάσεως) εἶναι τὸ νὰ συγκεντρώνουμε στοιχεία, νὰ συνδυάζουμε πληροφορίες καὶ νὰ τὶς διοχετεύουμε σὲ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ τὰ χρησιμοποιήσουν γιὰ νὰ ἐπέλθῃ ἡ τιμωρία. Ἔχουμε μακρὺν δρόμο, μεγάλο ὄγκο ἐργασίας καί, κυρίως, πολλὰ ἐμπόδια νὰ ἀντιμετωπίσουμε, ἐφ΄ ὅσον τὰ σαπρόφυτα θὰ ἀντιδράσουν ὡς λυσσασμένα σκυλιά, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἀπωλέσουν τὰ ὄσα ἀνηθίκως καὶ δολίως κατέκτησαν.

Φιλονόη

εἰκόνα