Κι ἐὰν τολμήσουμε, τότε ναί, πολὺ πιθανόν, θὰ βρεθοῦν κι ἄλλοι συνοδοιπόροι.
Δὲν μποροῦμε νὰ περιμένουμε ὅμως ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ μᾶς δείξουν τὸν δρόμο.
Τὸν δρόμο πρέπει μόνοι μας νὰ τὸν χαράξουμε καὶ νὰ τὸν πορευθοῦμε.

Ἡ ἐποχή μας εἶναι παράλογη, δύσκολη καὶ πρωτόγνωρη γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα.
Τὰ πάντα ἀνατρέπονται.
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Δὲν ὑπάρχει κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ μείνῃ ὄρθιο, διότι ὅλα κάτι σάπιο κρύβουν μέσα τους. Ἄλλοτε μικρὸ κι ἄλλογε μεγαλύτερο.
Πρέπει νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ σάπιο. Πρέπει νὰ μπορέσουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κατάστασιν ἀποσυνθέσεως. Πρέπει νὰ ξανακτίσουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Μὰ γιὰ νὰ γίνῃ αὐτὸ ὀφείλουμε στοὺς ἑαυτούς μας, στὴν κοινωνία μας καὶ στοὺς αὐριανούς μας συμπολῖτες νὰ ξεκινήσουμε. Νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ τέλμα. Νὰ δράσουμε ὑπὸ νέα πρίσματα, ὀπτικὲς καὶ ὀράματα. 

Ὁ χρόνος τελειώνει…
Δὲν ὑπάρχουν πολλὰ περιθώρια γιὰ ἀναβολές…
Ἐμεῖς πρέπει νὰ ξεκινήσουμε. Τώρα!!!
Κι ὅσοι ἀκόμη θὰ εἶναι ἕτοιμοι, στὴν κατάλληλη στιγμὴ θὰ μᾶς συναντήσουν…

Φιλονόη

εἰκόνα