Ὀ Μάνος Χατζηδάκης ἔχει ἀφιερώση τὴν ζωή του (κυριολεκτικῶς) στὸ νὰ διερευνήσῃ, νὰ ἐμβαθύνῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ τὶς προσωπικότητες, τὸ ἔργον (θετικὸ ἢ ἀρνητικὸ) καὶ τὸ κεντρικὸ πνεῦμα τῶν πρωτεργατῶν τῆς δικτατορίας τῶν Ἀπριλιανῶν. Τὸ κάνει, ὅ,τι κάνει, μὲ σεβασμό, ἐντιμότητα καὶ συνέπεια. Τὸ ἀποτέλεσμα δὲ τῶν ἐρευνῶν του ἀποτυπώνεται στὰ βιβλία του, ἐντὸς τῶν ὁποίων ἕνας ἀνεπηρέαστος ἀναγνώστης, θὰ διακρίνη ἀμέτρητες πληροφορίες, ποὺ θὰ τοῦ «ξεκλειδώσουν» πολλὲς πτυχὲς τῆς ἱστορίας ποὺ ἔχουν ἀποσιωπηθῆ, καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ αἴτια πολλῶν καταστάσεων τοῦ συγχρόνου βίου μας.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα συγγραφέως: Φιλονόη
Διαδρομὴ ποὺ ἔφθασε στὸ τέλος της…
Εἶναι μερικὲς ἑβδομάδες ποὺ ἡ ἐπισκεψιμότης τῆς σελίδος μας ἔχει αὐξηθῆ ὑπερβολικῶς πολύ, ἀναλογικῶς πάντα μὲ τὰ ὅσα συνηθίζαμε νὰ βλέπουμε τὰ τελευταία χρόνια. Τοῦτο σημαίνει, πρακτικῶς, πὼς κάποιες (συνήθως παλαιότερες) σημειώσεις μας ἢ κάποια ἄρθρα μας ἢ τέλος πάντων κάποιες ἔρευνές μας ἔτυχαν μεγάλης δημοσιότητος, πέραν τοῦ συνήθους «ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ» μας, τὸν τελευταῖο καιρό, πού, σὲ γενικὲς γραμμὲς εἶναι μᾶλλον συγκεκριμένο.
Ὅμως, παραλλήλως σημαίνει, μεγαλυτέρα εὐθύνη γιὰ ἐμέναν.
Ἡ ἐν λόγῳ κατάστασις ὅμως ἂν τί νὰ μὲ εὐχαριστήσῃ μὲ ὑπεχρέωσε νᾶ προβληματισθῶ σοβαρά, εἰδικῶς αὐτὴν τὴν περίοδο ποὺ διανύουμε διότι, ὡς γνωστόν, βαθύτατα πιστεύω πὼς δὲν εἶναι πλέον ἐποχὴ γιὰ νὰ διευρύνουμε τὶς (ἐγκυκλοπαιδικὲς καὶ εἰδησεογραφικές, κατὰ κύριον λόγον) γνώσεις μας καὶ νὰ ἑδραιώσουμε τὶς ἀπόψεις μας περὶ τοῦ τί πράγματι συμβαίνει στὴν χώρα, ἐφ’ ὅσον τοῦτο ἔπρεπε νὰ μᾶς ἔχη συμβῆ πρὸ πολλοῦ. Κατ’ ἐμὲ εἶναι μᾶλλον ἐποχὴ ἀνασυγκροτήσεώς μας, ἐπαναπροσδιορισμοῦ μας, ἐσωτερισμοῦ μας σὲ ἔναν βαθμό, «καθαρμοῦ» μας, καί, ὁπωσδήποτε ἀποφάσεων καὶ ἐντατικοποιήσεως τῆς προετοιμασίας μας γιὰ ὅσα ἔπονται, παρὰ περίοδος ἐξακολουθήσεως τῶν ὅσων μάθαμε νὰ κάνουμε ἔως τώρα. Συνεπῶς τί ῥόλο θά μποροῦσαν νά παίξουν σέ μίαν, καθαρὰ ἀτομικὴ διαδικασία, ὅλα αὐτά πού γράφουμε ἐμεῖς; Καί γιατί νά μή μέ προβληματίσῃ αὐτὴ ὅλη ἡ νέα κατάστασις ἀπό τό νά μέ ἱκανοποιήσῃ; Συνέχεια
Διαδρομὴ ποὺ ἔφθασε στὸ τέλος της…
Επεὶ δὴ κατήντησε κουτσομπολίστικο καφενεῖο ἡ ἐν λόγῳ δημοσίευσις, ἀπὸ σήμερα «κλειδώνει» καὶ θὰ διαβάζεται μόνον μὲ κωδικό. Τὸ πρῶτο της μέρος ἐδῶ.:
Εἶναι μερικὲς ἑβδομάδες ποὺ ἡ ἐπισκεψιμότης τῆς σελίδος μας ἔχει αὐξηθῆ ὑπερβολικῶς πολύ, ἀναλογικῶς πάντα μὲ τὰ ὅσα συνηθίζαμε νὰ βλέπουμε τὰ τελευταία χρόνια. Τοῦτο σημαίνει, πρακτικῶς, πὼς κάποιες (συνήθως παλαιότερες) σημειώσεις μας ἢ κάποια ἄρθρα μας ἢ τέλος πάντων κάποιες ἔρευνές μας ἔτυχαν μεγάλης δημοσιότητος, πέραν τοῦ συνήθους «ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ» μας, τὸν τελευταῖο καιρό, πού, σὲ γενικὲς γραμμὲς εἶναι μᾶλλον συγκεκριμένο.
Ὅμως, παραλλήλως σημαίνει, μεγαλυτέρα εὐθύνη γιὰ ἐμέναν. Συνέχεια
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Τότε ποὺ ἦλθαν οἱ βάρβαροι»…
Ὁ ἀπὸ χρόνια φίλος Κωνσταντῖνος Δημητριάδης εἶναι ἕνα πρόσωπο ποὺ ἔχει ἀφιερώση (κυριολεκτικῶς!!!) τὴν ζωή του στὴν ἔρευνα γιὰ τὴν Κύπρο. Κατέχει δὲ τόσο καλὰ καὶ τόσο πλήρως τὸ θέμα, πού, κατ’ ἐμέ, τὸν καθιστοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα, πλέον, πρόσωπα, ποὺ γνωρίζουν σὲ τόσο βάθος τὸ κάθε τί, γιὰ ἐκείνην τὴν περίοδο, καθὼς καὶ τὴν ἔκτασιν τῆς προδοσίας τὸ 1974. Ἡ δὲ ἀποστασιοποιημένη του ματιά, συνδυαστικῶς μὲ τὶς πολλαπλῶς τεκμηριωμένες του καταγραφές, ποὺ πατοῦν μόνον σὲ διεσταυρωμένες ἀφηγήσεις καὶ ἀποδεικτικὸ ὑλικό, τὸν «μετουσιώνουν» σὲ ἕναν ἀπὸ τὶς ἐλαχίστους καθαροὺς καὶ ἀμεολήπτους ἐρευνητές.
Ἐφ’ ὅσον ὁ Κωνσταντῖνος Δημητριάδης γιὰ ὁλόκληρες δεκαετίες, σχολαστικῶς, καὶ μὲ ἐπιμονή, μὴ φειδόμενος κόπου καὶ χρόνου, συνεκέντρωνε μαρτυρίες, ἔγγραφα καὶ λοιπὸ ἀποδεικτικὸ ὑλικό, ἐπέτυχε νὰ τὰ καταγράψη ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ μᾶς τὰ παρουσιάσῃ μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία του. Βιβλία-σταθμοὺς τῆς ἱστορικῆς ἐρεύνης καὶ τῆς ἀληθείας, ἰδίως γιὰ τὴν Κύπρο μας, ποὺ τόσοι καὶ τόσοι «μεγάλοι πολιτικοὶ» καὶ «ἐθνάρχες» καὶ «μπατριώταροι στρατιωτικοὶ» συνέπραξαν στὸ νὰ κομματιασθῇ, μεταθέτοντας ἀορίστως τὶς …εὐθύνες αὐτῆς τῆς Ἐθνικῆς προδοσίας καὶ Ἐθνικῆς τραγῳδίας κι αὐτοῦ τοῦ κομματιάσματος ἀκόμη στοὺς (ὁποιουσήποτε!!!) …ἄλλους!!!
Γιὰ ὅσους λοιπὸν ἔχουν διαβάση τὰ τρία βιβλία τοῦ Κωνσταντίνου, ποὺ πραγματεύονται τὴν ἔρευνα γιὰ τὴν προδοσία τῆς Κύπρου, θὰ γνωρίζουν ἢδη πόσο ἀξιόλογα καὶ ἀποκαλυπτικὰ εἶναι. Θὰ γνωρίζουν ἐπίσης πὼς ἐπέτυχε μὲ τὴν ἐπιμονή του καὶ τὴν ἐπιμέλειά του, νὰ «βουλώσῃ» στόματα ῥιψάσπιδων καὶ νὰ «ξεγυμνώσῃ» ἀπὸ τὴν (πλαστή τους) αἴγλη κάθε «ἐθνοσωτῆρα», ἐνῶ ἐπίσης κατάφερε νὰ παρουσιάσῃ, μὲ σεβασμὸ στὴν μνήμη τους, ὅλους τοὺς πραγματικούς, μὰ καὶ ἀφανεῖς, ἥρωες ἐκείνης τῆς περιόδου.
Ὅλη αὐτὴ λοιπὸν ἡ βαθειὰ γνῶσις τοῦ φίλου μας, «ἐμέστωσε» πλέον καὶ ὁ Κωνσταντῖνος, αὐτὴν τὴν «μεστωμένη» πιὰ γνῶσιν, τὴν «μετουσίωσε» σὲ «μῦθο», μὲ τέτοιον τρόπο ὅμως, ποὺ πλέον νὰ μπορῇ νὰ γίνῃ κτῆμα ὅλων μας.
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Δημοκρατικὰ Τάγματα»
Ὅταν μιλᾶμε γιὰ «Δημοκρατικὰ Τάγματα» θὰ πρέπη νὰ ἀντιλαμβανόμεθα ἕνα καὶ μόνον: ἑλληνικῆς ἐκδοχῆς, γενιτσαρικὸ σῶμα ποὺ σκοπό του ἔχει τὸ νὰ μεριμνᾷ γιὰ νὰ διατηρηθῇ ἡ ἐξουσία στὰ χέρια αὐτῶν ποὺ τὰ συνεκρότησαν.
Ὡς γνωστὸν ὅμως κάθε εἴδους τέτοιου τύπου γενιτσαρικὸ σῶμα, καταλήγει νὰ πνιγῇ στὸ …αἷμα του, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸ ἐνεπνεύσθησαν καὶ τὸ ἐδημιούργησαν. Κι ἐτοῦτο διότι ἐφ΄ ὅσον στὴν πορεία τοῦ χρόνου ἀποκτᾶ ὑπὲρ ἐξουσίες, εἶναι φυσικὸ ἐπόμενον νὰ θέλῃ, ἐφ΄ ὅσον μπορεῖ, νὰ ἐλέγχῃ ἄμεσα (καὶ πρὸς ὄφελός του) τὴν ἰδίαν τὴν ἐξουσία…
Ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων
Ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων. Ἐθνικὲς καὶ Διεθνεῖς Διαστάσεις.
ἀπὸ τὸ ὁμότιτλο βιβλίο τοῦ Θεοφάνους Μαλκίδου
Ἀλήθεια, μπορεῖ νά φαντασθῇ, ἔστω καὶ ἕνας Ἀρμένιος τὸν πρωθυπουργὸ ἢ τὸν ὑπουργὸ ἐξωτερικῶν της χώρας του νὰ καταθέτῃ στεφάνι στὸν Μουσταφά Κεμάλ (!), πολιτικὸ ἢ πνευματικὸ ἄνθρωπο νά ἀμφισβητῇ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ γεγονὸς καὶ νὰ λέῃ ὅτι δὲν ὑπῆρξε Γενοκτονία (!);
Συνέχεια