Γνωρίζουμε ὅλοι πὼς ὑπὸ συνθῆκες πιέσεως ἀκόμη καὶ ἡ ὅποια, μικρὴ σὲ διάρκεια, χαλάρωσις εἶναι τοὐλάχιστον δύσκολη, ἔως κι …ἀδύνατη.
Διότι ἀκόμη κι ἐὰν τὸ σῶμα ξεκουρασθῇ, τὸ μυαλό, οἱ σκέψεις του, ταξειδεύουν ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ …πουθενά!
Κι ὅταν λέω πουθενά, εἰδικῶς αὐτὲς τὶς ἐποχὲς ποὺ ζοῦμε, ἐννοῶ τὸ …πουθενά!!! Δῆλα δὴ τὸ ἀπόλυτο …ἄδειασμα τοῦ μυαλοῦ μας ἀπὸ σκέψεις, φόβους, ἐλπίδες. Συνέχεια →

Ὁπουδήποτε…
Μὲ ὁποιοδήποτε κόστος…
Μὰ κυρίως μὲ καθαρὸ βλέμμα, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ τὶς διακρίνουμε μέσα στὰ τόσα ψεύδη… Συνέχεια →

Μὰ τὶς ἔχουν στὴν …ὥρα τους!!!
Ἐὰν ΔΕΝ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ κατανοήσουμε ἤ νὰ σεβασθοῦμε κάποιαν πληροφορία ἤ κάποιαν γνώσιν, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ …περιφέρεται διαρκῶς …γύρω μας, ἀλλὰ θὰ συμπεριφερόμεθα σὰν τὴν …νυκτερίδα ποὺ τυφλωμένη ἀπὸ τὸ φῶς, ἀδυνατεῖ νὰ ἰδῇ στὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας. Ἡ ἀπάντησις δὲν θὰ μᾶς …φανερώνεται ἐπιμόνως…
Θὰ ἐμφανισθῆ μόνον ὄταν θὰ μποροῦμε νὰ τὴν …δοῦμε!!! Συνέχεια →

Μέσα σὲ κάθε καταστροφή.
Ἂς συνειδητοποιήσουμε πὼς οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ καὶ τὸ ἀνάποδον.
Ἂς διακρίνουμε αὐτὰ ὅλα ποὺ τὰ μάτια μας δὲν ἔβλεπαν λίγο πρίν, ὅταν δὲν διαθέταμε τὶς πληροφορίες ποὺ διαθέτουμε σήμερα.
Κι ἂς ἀναθεωρήσουμε ἐπὶ τέλους τὶς διαδρομές μας… Συνέχεια →

Διότι ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἀκόμη παλιμπαιδίζουμε. Διότι ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἔχουμε «κολλήση» κάπου, σὲ μίαν παιδικὴ ἡλικία, πατᾶμε σὲ αὐτὴν καὶ κάθε φορὰ ποὺ αἰσθανόμεθα ἀδύναμοι, «ἐπιστρέφουμε» σὲ αὐτὴν καὶ ἐξωτερικεύουμε ὅσα σὲ ἐκείνην τὴν στιγμὴ «φυλακίσαμε». Διότι ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, περιστρεφόμεθα καὶ συντηροῦμε ὅλα ἐκείνα ποὺ μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ «δικαιολογοῦμε» μέσα μας αὐτοῦ τοῦ τύπου τὶς συμπεριφορὲς καὶ τὶς προσκολλήσεις μας, ἀρνούμενοι, συνειδητῶς σὲ κάποιες περιπτώσεις, νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ ὅλα μας τὰ βαρίδια, νὰ αἰσθανθοῦμε στοιχειωδῶς ἐλεύθεροι καὶ νὰ ἀλλάξουμε βηματισμό, προταιρεότητες καὶ κατευθύνσεις. Συνέχεια →