Μάθαμε, ἀπὸ μικρὰ παιδιά, νὰ ἀποφεύγουμε τὴν Εὐθύνη.
Οὐδέποτε μάθαμε πὼς ὅστις ἀναλαμβάνει τὶς Εὐθύνες του, ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, ὑπερασπίζεται τὴν Ἐλευθερία του ἀφ΄ ἑνός, μὰ καὶ λειτουργεῖ ὡς παράδειγμα γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀφ’ ἑτέρου.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα συγγραφέως: Φιλονόη
Ξεκινᾶμε ἀπὸ τὸ …Ἄρχεσθαι!!!
Ὁ Ἀριστοτέλης διαπιστώνει πὼς ἀπὸ τότε ποὺ τὸ ἄτομον ξεκίνησε νὰ διαχωρίζῃ τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ τὸ σύνολον, θέτοντας τὸν ἑαυτόν του, τὶς ἀνάγκες του καὶ τὶς φιλοδοξίες του ἐπάνω ἀπὸ τὸ κοινὸ καλό, ξεκίνησε καὶ ὁ ἐκπεσμὸς τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους. Στὴν πραγματικότητα ὁ Ἀριστοτέλης (κι ὄχι μόνον) μᾶς ἔδωσε τὸ αἴτιον τῆς σημερινῆς κατάντιας, ποὺ διαπιστώνουμε σὲ ὅλους τοὺς τομεὶς τοῦ βίου μας. Συνέχεια
Χαμένα ἀλλὰ ἀναγκαία πρότυπα
Ἴσως ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα ποὺ ἔχουμε νὰ πράξουμε νὰ σχετίζεται μὲ τὰ πρότυπά μας.
Αὐτὰ τὰ πρότυπα ποὺ ἀκόμη παραμένουν συγκεχυμένα μέσα μας καὶ ποὺ σιγά-σιγὰ πρέπει νὰ τὰ ἀνακτήσουμε, νὰ τὰ ἰσχυροποιήσουμε καὶ νὰ τὰ μοιρασθοῦμε μὲ τοὺς γύρω μας.
Πρότυπα ποὺ θὰ μᾶς δώσουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις καὶ συγκεκριμένους σκοπούς.
Ἐξ ἀνάγκης πλέον λοιπὸν ἀπαιτεῖται καὶ νὰ ἀναθεωρήσουμε πολλὰ ἀπὸ ὅσα, ἔως σήμερα, θεωρούσαμε πρότυπα μά, κυρίως, «φιλτράροντάς» τα, νὰ ἐπιλέξουμε ὅσα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι πράγματι σπουδαία καὶ σημαντικά, μὰ καὶ κοινῶς ἀποδεκτά. Συνέχεια
12 Ἀπριλίου 1204. Ἡ τετάρτη Σταυροφορία
Μία σταυροφορία (ἡ τετάρτη) ποὺ λοξοδρόμησε.
Ὁ Πάπας Ἰνοκέντιος Γ΄(ὁ ἐμπνευστής), ὁ Βονιφάτιος ὁ Μομφερατικὸς (ὁ ἀρχηγός) καὶ ὁ γηραιὸς (ἀκόμη καὶ μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα) δόγης τῆς Βενετίας, Ἐῤῥίκος Δάνδολος, μὲ καταχθόνια σχέδια, ἑνώνουν τὶς δυνάμεις τους, ἐκμεταλλεύονται τὴν ἀκυβερνησία ποὺ ὑπάρχει καὶ καταλαμβάνουν, χωρὶς ἀντίσταση, τὴν βασιλεύουσα.
Συνέχεια
Ὑπέροχον τῆς Φύσεως Δῶρον ἡ βαρυτάτη εὐθύνη μας!!!
Δὲν εἶναι βαρύτατον καὶ κοπιαστικὸ κληροδότημα αὐτὴ ἡ Ὑπερτάτη εὐθύνη ποὺ κατέληξε ἐπάνω μας…
Δὲν εἶναι τύχης φαινόμενον…
Δὲν «πέσαμε» ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σὲ μίαν ἀφιλόξενη Γῆ… Συνέχεια
Ξεκινώντας …Μόνοι μας!!!
Ἕνα ἀπὸ τὰ δυσκολότερα σημεῖα ποὺ καλούμεθα, ὡς ἄτομα, νὰ ἀντιμετωπίσουμε, εἶναι ἡ ἀπόφασις γιὰ ἐκκίνησιν. Συνήθως ἐγκλωβιζόμεθα μέσα στὴν λογικὴ τοῦ «πᾶμε ὅλοι μαζύ» ἤ τοῦ «νὰ πείσουμε κι ἄλλους»… Μία ὀπτικὴ λάθος καὶ καταστροφική, ἐὰν ἀναλογισθοῦμε πὼς κάθε τι μεγάλο στὸν κόσμο μας ἐδημιουργήθη ἀπὸ ἄτομα κι ὄχι ἀπὸ σύνολα. Συνέχεια