Μία σταυροφορία (ἡ τετάρτη) ποὺ λοξοδρόμησε.
Ὁ Πάπας Ἰνοκέντιος Γ΄(ὁ ἐμπνευστής), ὁ Βονιφάτιος ὁ Μομφερατικὸς (ὁ ἀρχηγός) καὶ ὁ γηραιὸς (ἀκόμη καὶ μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα) δόγης τῆς Βενετίας, Ἐῤῥίκος Δάνδολος, μὲ καταχθόνια σχέδια, ἑνώνουν τὶς δυνάμεις τους, ἐκμεταλλεύονται τὴν ἀκυβερνησία ποὺ ὑπάρχει καὶ καταλαμβάνουν, χωρὶς ἀντίσταση, τὴν βασιλεύουσα.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ὀθωμανοὶ
Κύπρος, 1η Ἀπριλίου 1955.
του Κωνσταντίνου Χολέβα,
Πολιτικού Επιστήμονος
Εκείνος ο Απρίλης του 1955 ήταν διαφορετικός από τους άλλους για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Μετά από αιώνες δουλείας σε Φραγκογάλλους, Βενετούς, Τούρκους και Άγγλους τα νιάτα της Κύπρου πήραν στα χέρια τους την τύχη του νησιού. Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών, η ΕΟΚΑ όπως έγινε γνωστή, άρχισε την ένοπλη δράση της την 1η Απριλίου 1955. Με πολιτικό αρχηγό τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ΄ και στρατιωτικό ηγέτη τον Κύπριο αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, λίγοι αλλά αποφασισμένοι νέοι αποφάσισαν να αρχίσουν τον αγώνα με κάθε μέσο για την εκδίωξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και την Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα. Η πρώτη προκήρυξη τα έλεγε όλα μέσα σε λίγες λέξεις:
Γιατί οἱ ἑβραῖοι ἀσέλγησαν στό πτῶμα τοῦ Γρηγορίου Ε΄;
Μία πτυχή της ιστορίας που αναφέρεται αλλά ποτέ δεν εξηγείται.
Το πτώμα του απαγχονισμένου Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ αγοράστηκε από τρεις εβραίους, προκειμένου να εξευτελιστεί δημοσίως και μετά πετάχτηκε στην θάλασσα. 
Συνέχεια
Ὁ Πειραιεὺς στὸν Κρητικὸ Ἀγῶνα
Την περίοδο του 1866-68 ήταν που ξεσπούσε μια ακόμη επανάσταση των Κρητών, ο Πειραιάς δεν είχε περισσοτέρους από επτά με οκτώ χιλιάδες ψυχές, που παρακολουθούσαν με αγωνία το ηρωικό δράμα της Κρήτης. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ο χαλασμός εξαπλωνόταν και τόσο τα καραβάνια των προσφύγων, που αποτελούντο μόνον από γυναίκες και παιδιά, καθώς οι άνδρες έμεναν να πολεμήσουν, κατέφθαναν στην πειραϊκή γη. Στην αρχή δεν εύρισκαν καράβια για να γλυτώσουν από το τουρκικό μαχαίρι, καθώς οι δυνατοί της γης, δεν άφηναν τα πλοία τους να προσεγγίσουν στην Κρήτη, μη τυχόν και παραβιάσουν τάχα την ουδετερότητα! Σιγά σιγά όμως, κάθε μια από αυτές, έδινε οδηγίες στον Πρόξενό της στα Χανιά, πως αν υπάρξει ευρωπαϊκό καράβι καράβι να μεταφέρει γυναικόπαιδα, τότε κι αυτοί να βάλουν ένα! Αυτό δυστυχώς που αρνιούντο από φιλανθρωπία το εδέχοντο από αντιζηλία!
Ἡ ὑπέρογκος τουρκικὴ φορολογία στὶς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὂρους
Ἡ Δυτικὴ πλευρὰ τοῦ Ἂθω, σὲ σχέδιο τοῦ Vassilios Barski, 1744.
Στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας τὰ μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὂρους ὑπέφεραν ἀπὸ τὴν ὑπέρογκη ἐπιβολὴ φόρων ἐκ μέρους τῶν Τούρκων. Τὸ 1764, ὁ σουλτάνος ἒχοντας ὡς ἀφορμὴ μία διένεξη ἀνάμεσα στὴ μονὴ Ἰβήρων καὶ σὲ ἂλλα μοναστήρια, ἒστειλε στὸ Ἃγιο Ὂρος ἂνθρωπό του, ὁ ὁποῖος ἒκανε ἀπογραφὴ τῶν μοναχῶν καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς φόρους τῆς δεκάτης καὶ τὸν κεφαλικό, ἐπέβαλε καὶ Συνέχεια
Τὸ Βυζαντινὸ κάστρο Ἐμπύθιον στὸν Ἔβρο…
Τὸ κάστρο τοῦ Πυθίου ἢ κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς «Ἐμπύθιον», εἶναι κτισμένο στὴν ἀπόληξη τῆς ὀροσειρᾶς τῆς ἀνατολικῆς Ροδόπης, πρὸς τὴν παραποτάμια πεδιάδα τοῦ Ἔβρου ποταμοῦ. Βρίσκεται στὸν σύγχρονο οἰκισμὸ τοῦ Πυθίου, σὲ ἀπόσταση 15 χλμ. βόρεια ἀπὸ τὸ Διδυμότειχο. Χτίστηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰῶνος μ.Χ. ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνό καὶ ἀποτέλεσε τὸ προσωπικό του ἀπόρθητο καταφύγιο στὶς ἐμφύλιες διαμάχες τῆς αὐτοκρατορίας. «Ἦν γάρ κρατερώτατον τὸ φρούριον ἐκ τῶν τοιχῶν τῆς κατασκευῆς» ἀνέφερε χαρακτηριστικά. Συνέχεια