Μία ἀκόμη καταγγελία ἀπὸ τὸν Γεώργιο Λεκάκη, ποὺ ὅπως πάντα καὶ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ καὶ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ τὰ ὅσα καταγγέλλει.
Καὶ φυσικὰ ΟΥΔΕ ΜΙΑ «ἀρχή» ἤ δημοσία ὑπηρεσία ἠσχολήθη μὲ τὸ ζήτημα. Ὅλα εἶχαν κι ἔχουν καλῶς…
Καί γιατί νά μήν ἔχουν;
Ἐδῶ ὁ πολὺς …«ἐθνάρχης» Βενιζέλος μᾶς ἔβαλε σὲ ἕναν πόλεμο γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ τὰ ἀφεντικά του… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ὀθωμανοὶ
Ἡ Θράκη αἱμοδότης τῶν ἀγώνων…
Δρόμος στὴ Σωζόπολη, 1933
H Θράκη, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, υπήρξε μια σημαντική κοιτίδα του ελληνισμού. H γειτνίασή της με τις Παραδουνάβιες ηγεμονίες και τη Ρωσσία, καθώς και η εκτεταμένη θρακική παραλία της Μαύρης Θάλασσας μετέτρεψαν την Ανατολική και Βόρεια Θράκη σε μεγάλο αιμοδότη των αγώνων. O τέταρτος μυημένος στη Φιλική Εταιρεία ήταν ο Αντ. Κομιτζόπουλος από τη Φιλιππούπολη. Μεγάλο μέρος των ομογενών της Οδησσού είχε θρακική καταγωγή, όπως ο Μαρασλής από τη Φιλιππούπολη και οι αδελφοί Κουμπάρη από τη Μεσημβρία. Οι παραθαλάσσιες πόλεις της σημερινής Βουλγαρίας -Μεσημβρία, Αγχίαλος, Σωζόπολη, Βάρνα- προσέφεραν ουσιαστική στήριξη στη Φιλική Εταιρεία. Ενα από τα σημαντικότερα παραρτήματα της Εταιρείας υπήρξε αυτό της Αδριανούπολης. Συνέχεια
Γενοκτονία Ποντίων
Ο Ελληνισμός ρίζωσε στην γη του Πόντου από αρχαιοτάτων χρόνων. Ήδη από τον 8ο π.Χ αιώνα, τουλάχιστον, οι μεγάλες ελληνικές μητροπόλεις στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας άνθιζαν. Συνέχεια
Τὰ κόμματα τῆς ὑποτελείας τοῦ …1827. Ἡ Ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται
Ἡ Ἑλλάδα στὰ χρόνια τῆς χολέρας
Το 1853 ξέσπασε, με αφορμή, υποτίθεται, την προστασία των Ορθοδόξων στους Αγίους Τόπους, ένας νέος Ρωσσοτουρκικός Πόλεμος, ο οποίος εξελίχθηκε στον λεγόμενο Κριμαϊκό Πόλεμο.
ΟΙ Ρώσσοι σύντριψαν τον τουρκικό στόλο στη Σινώπη, τον Σεπτέμβριο του 1853, προκαλώντας την έντονη αντίδραση Βρεταννών και Γάλλων, οι οποίοι για κανένα λόγο δεν επιθυμούσαν ήττα των Οθωμανών, η οποία θα συνεπαγόταν ισχυροποίηση της Ρωσσίας και ίσως κυριαρχία της στα Στενά των Δαρδανελλίων.
Έτσι προειδοποίησαν αρχικά τη Ρωσσία να σταματήσει τον πόλεμο με τους Τούρκους. Όταν ο τσάρος αρνήθηκε του κήρυξαν τον πόλεμο, συμμαχώντας με τους Τούρκους και τους Ιταλούς του Βασιλείου του Πεδεμοντίου. Συνέχεια
Παραχώρησις τῆς Θεσσαλονίκης στοὺς Ἐνετούς κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πολιορκίας της ἀπὸ τοὺς Τούρκους…
Τὰ βυζαντινὰ τείχη τῆς Θεσσαλονίκης
Τὶ ἀναφέρουν τὰ ἀρχεῖα τῆς Βενετίας γιὰ τὴν παραχώρηση τῆς Θεσσαλονίκης στοὺς Ἐνετούς κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πολιορκίας της ἀπὸ τοὺς Τούρκους;
Σὲ ψήφισμά της ἡ ἐνετικὴ γερουσία μὲ χρονολογία «1423 Ἰουλίου 7» ἀναφέρει ὅτι ἀγγελιοφόρος ἀπὸ τὴ διοίκηση τῆς Εὐβοίας ἔφερε ἐπιστολὲς ποὺ καθιστοῦν γνωστὴ στὴ γερουσία τὴν ἐπισφαλεστάτη κατάσταση τῆς πόλεως τῆς Θεσσαλονίκης ποὺ εὑρίσκετο πολιορκούμενη ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ συγκεκριμένα, ὁ δεσπότης τῆς Θεσσαλονίκης Ἀνδρόνικος Παλαιολόγος, διεβίβασε ἐπιστολὴ στὴν ἐνετική διοίκηση τῆς Εὐβοίας ἐξ ὀνόματός του καὶ ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ τῆς πόλεως, μὲ τὴν πρόταση νὰ τεθῇ ἡ πόλις κάτω ἀπὸ τὴν ἐνετικὴ προστασία, μὲ μοναδικὰ αἰτήματα νὰ διοικηθῇ ἡ πόλις σύμφωνα μὲ τὰ καθιερωμένα ἤθη καὶ ἔθιμα καὶ οἱ Ἕλληνες νὰ διατηρήσουν τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ἐξουσίες τους καὶ τέλος νὰ εἶναι ἐλεύθεροι νὰ μείνουν ἢ νὰ ἀναχωρήσουν κατὰ τὴν ἀρέσκειά τους ἀπὸ τὴν πόλη. Συνέχεια