Μὲ ἔνα τυχαῖο κείμενο τοῦ Μάνου Χατζηδάκι ἄρχισε ἡ ἡμέρα σήμερα!
Ἀπὸ τὶς πρῶτες ἀκόμη γραμμὲς μὲ συνεπῆρε ὁ λόγος καὶ τὸ ὕφος τοῦ μεγάλου αὐτοῦ μουσικοῦ καὶ στοχαστοῦ μας.
Θυμήθηκα τὴν πρώτη φορά, ποὺ τὸν συνήντησα, ἐπάνω στὰ βουνὰ τῆς Κρήτης, στὰ Ἀνώγια, ὅπου ἄκουσα ζωντανὰ τὴν μουσική του νὰ ξεχύνεται στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ μὲ σημαδεύῃ γιὰ πάντα. Συνέχεια
Θεσσαλονίκη 1688
Τί ἀναφερουν τά ἀρχεῖα τῆς Βενετίας γιά τήν παραχώρηση τῆς Θεσσαλονίκης στούς Ἐνετούς κατά τήν διάρκεια τῆς πολιορκίας της ἀπό τούς Τούρκους;
Σὲ ψήφισμά της ἡ ἐνετικὴ γερουσία μὲ χρονολογία «1423 Ἰουλίου 7» ἀναφέρει ὅτι ἀγγελιοφόρος ἀπὸ τὴν διοίκηση τῆς Εὐβοίας ἔφερε ἐπιστολὲς ποὺ καθιστοῦν γνωστὴ στὴν γερουσία τὴν ἐπισφαλέστατη κατάσταση τῆς πόλεως τῆς Θεσσαλονίκης ποὺ εὑρίσκετο πολιορκούμενη ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ συγκεκριμένα, ὁ δεσπότης τῆς Θεσσαλονίκης Ἀνδρόνικος Παλαιολόγος, διεβίβασε ἐπιστολὴ στὴν ἐνετική διοίκηση τῆς Εὐβοίας ἐξ ὀνόματός του καὶ ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ τῆς πόλεως, μὲ τὴν πρόταση νὰ τεθῇ ἡ πόλις κάτω ἀπὸ τὴ Συνέχεια
Σὰν σήμερα τὸ 886. — Πεθαίνει μετὰ ἀπό τραυματισμὸ του σὲ κυνήγι, ὁ Βασίλειος Α΄, βυζαντινὸς αὐτοκράτορας, καὶ ἰδρυτής τῆς Δυναστείας τῶν Μακεδόνων. Συνέχεια
«…Ο οπλαρχηγός Φούντας, έβαλε φωτιά στο χωριό Πασαλί, κοντά στην Αγόριανη. Ένα επαναστατικό σώμα, όμως, εγκλωβίστηκε από τους Τούρκους, στην Βαρδαλή και οι ηρωικοί εκείνοι άντρες μη βρίσκοντας άλλον τρόπο διαφυγής, αντί να παραδοθούν, προτίμησαν να σκοτωθούν πολεμώντας.
Η δραστηριότητα εκείνη των επαναστατικών σωμάτων στην Ήπειρο, Θεσσαλία και Μακεδονία σε συνδυασμό και μ’ εκείνη του τακτικού στρατού, με αρχηγό τον Σκαρλάτο Σούτσο, που εισέβαλε στην Θεσσαλία στις 21 Ιανουαρίου 1878, ασφαλώς προεκάλεσε το ευνοϊκό υπέρ της Ελλάδος και των υποδούλων κλίμα…» Συνέχεια
Τὸ σπήλαιο, εἶναι χθόνιο σύμβολο στὴν θρακικὴ θρησκεία
Οἱ λαξευτοὶ τάφοι τῆς Θράκης, ποὺ θυμίζουν καὶ συμβολίζουν σπήλαια, οἱ κόγχες στὰ βράχια τῶν βουνῶν καὶ οἱ μεγαλιθικοὶ τάφοι (Dolmens), εἶναι μνημεῖα ποὺ ἐκφράζουν τὴν πίστη τῶν Θρακῶν στὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς καὶ δηλώνουν συγχρόνως τὸν οὐράνιο – ἡλιακὸ καὶ χθόνιο χαρακτῆρα τῆς θρησκείας τους, ὅπως κορυφώνεται στὴν διδασκαλία καὶ στὰ μυστήρια τοῦ ὀρφισμοῦ.
Στὴν μυθολογία ἀπεικονίζονται ἀληθινὰ συμβάντα αὐτῆς τῆς μεταβατικῆς περιόδου, ποὺ πιθανότατα συμπίπτει μὲ τὸ τέλος τῆς ὕστερης ἐποχῆς τοῦ Χαλκοῦ καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς πρώιμης ἐποχῆς τοῦ Σιδήρου. Συνέχεια
