Ι. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, ὁ τελευταῖος αὐτοκράτωρ τῆς Ἀνατολικῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, θέλοντας νὰ διασῴσῃ τὸ ἀποχαυνωμένο καὶ χρεωκοπημένο κράτος ποὺ παρέλαβε, προσεπάθησε νὰ τονώσῃ -διὰ πρώτη φορά εἰς τὴν χιλιόχρονη ὑπάρξι τοῦ χριστιανικοῦ καθεστῶτος- τὸ ἐθνικὸ αἴσθημα τῶν ὑπηκόων του. Ἔπραξε λοιπὸν κάτι ποὺ οὐδεὶς ἄλλος δὲν εἶχε ἀποτολμήσει ἕως τότε: ἐστράφη πρὸς τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ ἰδεώδη. Ὁ μοναδικὸς αὐτοκράτωρ ποὺ ἐτόλμησε νὰ δηλώσει ὅτι εἶναι Ἕλλην (βαρύτατη κατηγορία) ΑΦΟΡΙΣΘΗ ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο. Συνέχεια →