Περὶ Ἁλώσεως τὸ ἀνάγνωσμα…
Ὑπάρχει ἔνα βιβλίο…
Ἕνα βιβλίο ποὺ ἐξεδόθη τὸ 1454 στὴν Βρεταννία ἀπὸ τὸν I.M. Neale κι ἐμεταφράσθη ἀπὸ τὸν Χ.Α. Παρμενίδου.
(Ἀντίγραφον τοῦ βιβλίου, σὲ νεωτέρα ἔκδοσιν καὶ μετάφρασιν ἐδῶ)
Συνέχεια
Τί ἀναφερουν τά ἀρχεῖα τῆς Βενετίας γιά τήν παραχώρηση τῆς Θεσσαλονίκης στούς Ἐνετούς κατά τήν διάρκεια τῆς πολιορκίας της ἀπό τούς Τούρκους;
Σὲ ψήφισμά της ἡ ἐνετικὴ γερουσία μὲ χρονολογία «1423 Ἰουλίου 7» ἀναφέρει ὅτι ἀγγελιοφόρος ἀπὸ τὴν διοίκηση τῆς Εὐβοίας ἔφερε ἐπιστολὲς ποὺ καθιστοῦν γνωστὴ στὴν γερουσία τὴν ἐπισφαλέστατη κατάσταση τῆς πόλεως τῆς Θεσσαλονίκης ποὺ εὑρίσκετο πολιορκούμενη ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ συγκεκριμένα, ὁ δεσπότης τῆς Θεσσαλονίκης Ἀνδρόνικος Παλαιολόγος, διεβίβασε ἐπιστολὴ στὴν ἐνετική διοίκηση τῆς Εὐβοίας ἐξ ὀνόματός του καὶ ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ τῆς πόλεως, μὲ τὴν πρόταση νὰ τεθῇ ἡ πόλις κάτω ἀπὸ τὴ Συνέχεια
Η Αλωση της Πόλεως
Oι παλιές προβλέψεις το έλεγαν:
«Η Πόλη που έχτισε ο γιος της Αγίας Ελένης, ο ισαπόστολος και Μέγας Κωνσταντίνος, θα ζήσει .1000 χρόνια. Και θα χαθεί, είχαν πει οι αστρολόγοι, όταν θα βασιλεύσει πάλι κάποιος Κωνσταντίνος, γιος κι αυτός μιας μάνας που θα ονομάζεται Ελένη. (σ. Ελένη Δραγάτση).
Ύστερα από 16 χρόνια πολέμου, η Βενετία, το 1479, ζήτησε ειρήνη από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή. Ο οπλαρχηγός Κροκόνδειλος Κλαδάς, Στρατιώτης στην υπηρεσία της Βενετίας, κατά διάρκεια του πολέμου, δεν αποδέχτηκε την ειρήνη και στις 9 Οκτωβρίου του 1479, επικεφαλής στρατιωτικού σώματος 1.600 ανδρών και βάδισε προς τη Μάνη, υψώνοντας το λάβαρο του, σημαία γαλάζια με ολόλευκο σταυρό στη μέση, πλάι στην κόκκινη πολεμική σημαία των Παλαιολόγων με τον δικέφαλο αετό (έμβλημα που επίσης καπηλεύτηκαν οι βόρειοι γείτονες). Συνέχεια
Ἔχω διαβάσει πάρα πολλά γιὰ αὐτὸ τὸ θέμα καὶ οἱ ἀπόψεις διίστανται. Κάποιοι τὸν χαρακτηρίζουν ὡς κρυπτοχριστιανὸ καὶ κάποιοι ἄλλοι ἁπλῶς φίλα προσκείμενον.
Ὅπως κι ἐὰν εἶχαν τὰ θεολογικά του ὅμως, ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον ἡ παρακάτω ἀνάρτησις, διότι προσθέτει ἐπὶ πλέον στοιχεῖα, ἄγνωστα στοὺς πολλούς.
Πάντως παραμένει τὸ ἐρώτημα: ἐάν ἦταν χριστιανός, τότε γιατί ἦταν κρυπτοχριστιανός καί δέν ὥθησε τόν λαό νά ἀλλαξοπιστήσῃ;
Ἐάν πάλι δέν ἦταν χριστιανός, τότε πώς δικαιολογεῖται ἡ τόσο μεγάλη του πεποίθησις, τὴν ὁποίαν ἐπιβεβαιώνουν καὶ τὰ διάφορα ἐκχωρητήρια, ὅ,τι ἦταν ὁ μόνος κληρονόμος τῆς ἀνατολικῆς ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας;
Κι ἐάν ὄντως εἶναι ἔτσι, δῆλα δή κληρονόμος, μήπως αὐτό δικαιολογεῖ καί τήν στάσιν του ἔναντι τοῦ ἐδῶ ἱερατείου; Μήπως ἔτσι ἐξηγοῦνται καί κάποια ἄλλα ἐρωτήματα πού οὐδεῖς τολμᾶ νά θέσῃ κι ἔχουν νά κάνουν μέ τά ποίμνια; Συνέχεια