Παντελῆ Καρύκα. «9 Ὀκτωβρίου 1479. Ἡ πρώτη ἑλληνικὴ ἐπανάστασις κατὰ τῶν Τούρκων»

του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα

Ύστερα από 16 χρόνια πολέμου, η Βενετία, το 1479, ζήτησε ειρήνη από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή. Ο οπλαρχηγός Κροκόνδειλος Κλαδάς, Στρατιώτης στην υπηρεσία της Βενετίας, κατά διάρκεια του πολέμου, δεν αποδέχτηκε την ειρήνη και στις 9 Οκτωβρίου του 1479, επικεφαλής στρατιωτικού σώματος 1.600 ανδρών και βάδισε προς τη Μάνη, υψώνοντας το λάβαρο του, σημαία γαλάζια με ολόλευκο σταυρό στη μέση, πλάι στην κόκκινη πολεμική σημαία των Παλαιολόγων με τον δικέφαλο αετό (έμβλημα που επίσης καπηλεύτηκαν οι βόρειοι γείτονες). Συνέχεια

Πρίγκηψ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης. Ὁ Πόντιος ἀρχηγὸς τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.

Πρίγκιψ Αλέξανδρος Υψηλάντης: Ο Πόντιος πολιτικός αρχηγός της Επαναστάσεως του 1821

Το τραγικό τέλος του στις απάνθρωπες αυστριακές φυλακές
Τα οστά του λέγεται ότι εστάλησαν από την Ρουμανία στην Αθήνα, κι έμειναν για δύο χρόνια στα αζήτητα στο τελωνείο του Αεροδρομίου Ελληνικού!

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
[email protected]
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, Ποντιακής καταγωγής πρίγκιπας, γιος και εγγονός ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας, στρατηγός του τσαρικού στρατού, αρχηγός της Φιλικής Εταιρίας και πολιτικός αρχηγός της Επαναστάσεως του 1821, υπήρξε απο τις πιο τραγικές και συνάμα ιερές μορφές του αγώνα.
Εγκατέλειψε μια σπουδαία καριέρα και ζωή που θα ζήλευαν πολλοί, διέθεσε την προσωπική και οικογενειακή Συνέχεια

Ἡ ἐαρινὴ ἐπίθεσις.

 

Κάποτε αὐτὸς ὁ τόπος, πρὶν καταλήξῃ νὰ λέγεται Ἑλλαδοκαφριστάν, διατηροῦσε ὑψηλὴ συνειδητότητα τῆς εὐθύνης του. Ἄνθρωποι, σὲ κάθε βαθμίδα τῆς διοικήσεως, ἀπὸ τὴν ἁπλὸ στρατιώτη ἔως τὸν ἀρχιστράτηγο, πολεμοῦσαν καὶ νικοῦσαν στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Ἀλβανίας τὸν φασίστα δικτάτορα καὶ τὶς ὀρδές του. 
Μαζὺ μὲ αὐτὸν πολεμοῦσαν τὸν Ἀλβανό, ποὺ ἀνεθάρρησε μὲ τὸν ὄγκο τῶν στρατευμάτων τῆς Ἰταλίας καὶ προετοιμαζόταν νὰ πολεμήσῃ τὴν ἄλλην πολεμικὴ μηχανὴ τῶν ναζί.
Συνέχεια

Ἡ τότε καὶ ἡ τώρα ἅλωσις…

Σκέπτομαι συχνὰ κάποιες μικρὲς λεπτομέρειες, ποὺ φαντάζουν πολὺ ὅμοιες μεταξύ τους, ἀναφορικῶς μὲ τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὴν σημερινή μας ἅλωσι. (Διότι βιώνουμε μίαν πολιορκία… Ἴσως μεγαλυτέρα τῆς τότε πολιορκίας!!! Καὶ δυστυχῶς, κατὰ πῶς φαίνονται τὰ πράγματα, πιὸ ἐπικίνδυνη!!!)
Βέβαια, ὑπάρχουν κι ἀρκετὲς διαφορές, ἀλλὰ σαφῶς οἱ ὁμοιότητες εἶναι τόσο ἔντονες, ποὺ μᾶλλον μὲ κάνουν νὰ χαμογελῶ μὲ πίκρα…

Συνέχεια